آرتروز لگن و ران چیست؟ هر آنچه باید از این بیماری بدانید

آرتریت لگن معمولاً آرتروز است، بیماری دژنراتیوی که غضروف مفصل شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ورزش و تغییر سبک زندگی برای مدیریت درد آرتروز و حفظ تحرک شما ضروری است. در مواقعی که این روش‌ها دیگر کافی نباشند، استفاده از داروها و انجام جراحی می‌توانند مؤثر واقع شوند.

ازآنجایی‌که آرتروز در طول زمان بدتر می‌شود، بهتر است درمان را هر چه زودتر شروع کنید تا شانس بیشتری برای کاهش تأثیر آن بر زندگی خود داشته باشید. اگرچه هیچ درمان قطعی‌ای برای آرتروز وجود ندارد، گزینه‌های زیادی وجود دارند که به شما در مدیریت درد و فعال ماندن کمک می‌کنند.

آرتروز یکی از شایع‌ترین دلایل تعویض مفصل لگن است.

آرتروز لگن چیست؟

به ساییدگی و تخریب غضروف‌های مفصل لگن، آرتروز لگن یا ساییدگی مفصل ران گفته می‌شود. در این بیماری، غضروف‌های مفصلی نازک و خراب می‌شوند و به‌دنبال آن، استخوان‌های اطراف مفصل در کنار یکدیگر ساییده شده و باعث بروز دردهایی در مفصل ران و لگن می‌شوند.

غضروف، لایه‌ای نرم و ارتجاعی است که روی استخوان‌های مفصل را می‌پوشاند. غضروف با افزایش سن دیگر آن شادابی و انعطاف جوانی را ندارد و به‌تدریج چروکیده و نازک می‌شود. درنتیجه استخوان‌ها بر روی یکدیگر ساییده می‌شوند.

عوامل ذیل در بروز این بیماری دخیل هستند:

• جنسیت: معمولاً خانم‌ها بین دو تا سه برابر بیشتر از آقایان به آرتروز مفصل لگن و ران مبتلا می‌شوند.
• چاقی: احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن در افراد چاق بیشتر است؛ زیرا اضافه وزن فشار زیادی را به مفصل لگن وارد می‌کند. همین عامل موجب آسیب دیدن غضروف‌ها می‌شود.
• ورزش: احتمال ابتلا به بیماری آرتروز مفصل لگن در افرادی که ورزش‌های خاصی نظیر کشتی، بوکس، بیس‌بال، دوچرخه‌ سواری، ژیمناستیک، رقص باله و فوتبال انجام می‌دهند، بیشتر است.

اپیدمیولوژی

در مقیاس جهانی، از سال 1990 تا 2019، میزان بروز آرتروز لگن بر اساس سن از 17.02 در هر 100000 نفر به 18.70 در هر 100000 نفر افزایش یافته است. بار ناشی از آرتروز لگن تقریباً در تمامی کشورها در طول 30 سال گذشته افزایش یافته است، انتظار می‌رود این روند رو به افزایش به‌دلیل پیر شدن سریع جمعیت جهان ادامه یابد.

• آرتروز شایع‌ترین علت درد لگن در بزرگسالان (بالای 50 سال) است.
• میزان شیوع آرتروز لگن در بزرگسالان از 0.4٪ تا 27٪ متغیر است.
• شیوع گزارش شده آرتروز لگن تنوع زیادی را نشان می‌دهد، به طوری که مردان شیوع بیشتری را در رادیوگرافی نشان می‌دهند.
• خطر ابتلا به آرتروز لگن علامت‌دار در طول زندگی برای مردان 18.5٪ و برای زنان 28.6٪ است. تحقیقات نشان می‌دهند که خطر ابتلا به آرتروز مفصل ران برای افرادی که تا سن 85 سالگی زندگی می‌کنند، 25٪ است.

علت ایجاد آرتروز لگن و ران چیست؟

آرتروز زمانی اتفاق میفتد که غضروفی که انتهای استخوان‌ها را در مفاصل محافظت می‌کند، به‌تدریج ساییده می‌شود. غضروف، بافتی سفت و لغزنده است که امکان حرکت بدون اصطکاک مفصل را فراهم می‌کند.

درنهایت، اگر غضروف به‌طور کامل ساییده شود، باعث ساییدگی استخوان‌ها روی هم می‌شود.

آرتروز زانو نه‌تنها غضروف را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه کل مفصل را نیز درگیر می‌کند. این بیماری باعث ایجاد تغییراتی در استخوان می‌شود و نوارهای بافتی محکمی که مفصل را در کنار هم نگه داشته و عضله را به استخوان متصل می‌کنند، تضعیف می‌کند. همچنین ممکن است باعث تورم پوشش مفصل شود.

عوامل خطری که احتمال ابتلا به آرتروز مفصل ران را افزایش می‌دهند عبارت‌اند از:

• سن بالا
• چاقی
• ژنتیک
• استرس مکرر و فشار مکانیکی بیش‌ازحد
• فعالیت‌هایی مانند کشاورزی یا کارهای ساختمانی
• ورزش‌های پربرخورد مانند فوتبال، هندبال، هاکی، کشتی، وزنه‌برداری و دویدن در مسافت‌های طولانی
• دیسپلازی مفصل ران
• گیر افتادگی مفصل ران
• لغزش اپی‌فیز سر استخوان ران
• بیماری پرتس
• تروما، مانند دررفتگی یا شکستگی مفصل ران

درباره علت ابتلا به آرتروز لگن بیشتر بدانید

علائم آرتروز لگن

آرتروز مفصل لگن و ران، اختلالی پیشرونده و تشدیدشونده است که به‌دنبال تحلیل رفتن و فرسایش مفصل‌های لگن ایجاد می‌شود. هر مفصل برای اینکه به‌آسانی بتواند حرکت کند از دو استخوان تشکیل شده است؛ غضروف‌ها نیز برای تسهیل حرکت استخوان‌ها بر روی یکدیگر در میان آن‌ها قرار گرفته‌اند. با افزایش سن یا وارد شدن ضربه یا تروما به غضروف‌ها، مفصل‌ها نیز در معرض آسیب و ضربه قرار می‌گیرند.

بیماری آرتروز لگن و ران مربوط به فرسودگی و ساییدگی مفصل ران است که گذشت زمان سبب نازک شدن لایه غضروفی و تغییر پیدا کردن جنس غضروف‌ها می‌شود. آرتروز لگن در ابتدای ظهور خود هیچ گونه علائمی را بر جای نمی‌گذارد. اما با گذشت زمان، هر چقدر لایه غضروفی میان مفصل ران نازک‌تر شود، علائم بیمار نیز مشهودتر می‌شوند. رایج‌ترین علائم آرتروز لگن و ران شامل موارد زیر هستند:

• احساس خشکی و ناراحتی شدید در ناحیه کشاله ران و لگن
• شدید شدن درد و ناراحتی در ناحیه ران و لگن هنگام بیدار شدن از خواب
• تشدید علائم آرتروز لگن و ران در طول فعالیت‌های بدنی
• شنیدن صداهای غیرطبیعی در ناحیه ران و لگن

این علائمی که به آن اشاره شد مربوط به زمانی است که تنها لایه غضروفی بین مفصل ران نازک می‌شود. اما زمانی که لایه غضروفی به‌طور کامل از بین برود و دو استخوان بر روی یکدیگر حرکت کنند، علائم آرتروز لگن و ران افزایش پیدا می‌کنند که رایج‌ترین علائم شامل موارد زیر هستند:

• درد شدید در طول حرکت مفصل‌ها و ناتوانی بیمار برای خم و راست کردن مفصل و چرخیدن به طرفین
• احساس خشکی و درد شدید در ناحیه ساق پا و زانو
• کم شدن دامنه حرکتی و ضعیف شدن عضلات و لنگیدن بیمار در هنگام راه رفتن به‌دلیل تشدید بیماری؛
• کم شدن طول یکی از پاها نسبت به دیگری عدم تسکین درد حتی با استراحت و نشستن
• مشکلاتی در هنگام نشستن، راه رفتن و برخاستن، سوار و پیاده شدن از ماشین

مراحل مختلف بیماری

پیشرفت بیماری آرتروز و بروز علائم حاد آن چندین سال طول می‌کشد و بیماری در چند مرحله پیشرفت می‌کند. به همین جهت درمان آن کمی سخت است؛ زیرا تا زمانی که بیماری به مرحله پیشرفته نرسد، نشانه‌ها ظاهر نمی‌شوند.

مراحل پیشرفت بیماری ساییدگی مفصل لگن را به سه مرحله کلی تقسیم می‌کنند که شامل مراحل زیر هستند:

مرحله 1- شروع ساییدگی مفصل لگن

با بالا رفتن سن یا آسیب دیدن لگن، ممکن است تکه‌های کوچکی از برآمدگی‌های استخوانی به نام استئوفیت‌ها در ناحیه مفصل لگن رشد کنند که این تکه‌های استخوانی باعث آسیب جزئی به غضروف مفصل می‌شوند.

در برخی موارد بیمار در چنین مرحله به دردهای خفیفی در ناحیه کشاله ران دچار می‌شود که این دردها با شدید شدن فعالیت بدنی بدتر می‌شوند.

مرحله 2 -مرحله متوسط

در این مرحله از بیماری، نشانه‌های فرسودگی لگن به‌طور کامل با اشعه ایکس و دیگر روش‌های تصویربرداری مفصل لگن مشخص می‌شوند.

در این مرحله، فضای بین استخوان‌ها هنوز طبیعی به نظر می‌رسد، اما منطقه‌ای که در آن استخوان‌ها و بافت‌ها به هم می‌رسند، شروع به سفت شدن می‌کند. وقتی بافت‌ها سفت می‌شوند، استخوان متراکم می‌شود.

لایه‌ای نازک از استخوان نیز در زیر غضروف در مفاصل ایجاد خواهد شد. فرد ممکن است سفتی یا درد مفاصل را تجربه کند. ناحیه اطراف مفصل لگن ممکن است به‌ویژه پس از نشستن طولانی‌مدت دچار ناراحتی شود.

مرحله 3-مرحله حاد

در مرحله حاد که بعد از چندین سال رخ می‌دهد، آسیب به غضروف پیشرفت می‌کند و شکاف بین استخوان‌ها محدود می‌شود. در تصاویر اشعه ایکس می‌توان از دست رفتن غضروف را به‌طور کامل مشاهده کرد.

در این مرحله، علائم اولیه التهاب مفاصل به‌طور کامل ظاهر می‌شوند و درد و ناراحتی ممکن است هنگام انجام فعالیت‌های روزمره مانند دویدن، پیاده‌روی، زانو زدن و خم شدن رخ دهند.

حتما بخوانید: درمان شکستگی ران در سالمندان

تشخیص آرتروز لگن

برای تشخیص آرتروز مفصل لگن، به ارزیابی توسط متخصص ارتوپد نیاز دارید.

پزشک ابتدا درمورد مشکل مفصل لگن‌تان سؤالاتی می‌پرسد و سپس معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. این معاینه شامل بررسی دامنه حرکتی و قدرت شما خواهد بود. گاهی‌اوقات از عکس‌برداری با اشعه ایکس از مفصل ران برای کمک به تشخیص استفاده می‌شود. تصاویر اشعه ایکس، میزان تراکم استخوان، عملکرد مفصل ران و لگن و فضای بین استخوان و مفصل را مشخص می‌کنند.

در برخی موارد پزشک برای تشخیص برخی از انواع آرتروز از آزمایش خون، ادرار یا مایع مفصلی استفاده می‌کند. این آزمایش‌ها می‌توانند به تعیین نوع آرتروز کنند. انجام آزمایش خون میزان عامل‌های روماتوئیدی یا آنتی بادی‌های بدن را که باعث ایجاد آرتریت مفصل لگن شده‌‌اند،‌ نشان می‌دهد. همچنین این آزمایش‌ها می توانند به رد کردن احتمال ابتلای شما به سایر بیماری‌های مشابه کمک کنند.

معیارهای زیر برای طبقه‌بندی بزرگسالان بالای 50 سال مبتلا به آرتروز مفصل لگن استفاده می‌شوند:

• درد متوسط قدامی یا جانبی مفصل ران در حین فعالیت‌های با تحمل وزن
• خشکی صبحگاهی کمتر از 1 ساعت پس از بیدار شدن
• دامنه حرکتی چرخش داخلی مفصل ران کمتر از 24 درجه بوده یا چرخش داخلی و خم شدن مفصل ران در سمت آسیب‌دیده 15 درجه کمتر از سمت بدون درد باشد یا افزایش درد مفصل ران مرتبط با چرخش داخلی غیرفعال مفصل ران مشاهده شود.

آرتروز لگن چگونه درمان می‌شود؟

اگرچه درمانی برای آرتروز (استئوآرتریت) وجود ندارد، گزینه‌های درمانی متعددی برای کمک به تسکین درد و بهبود تحرک در دسترس هستند.

درمان غیرجراحی

پزشک در ابتدا برای درمان آرتروز مفصل لگن از روش‌های غیرجراحی استفاده می‌کند که شامل موارد زیر هستند:

تغییر در سبک زندگی

این تغییرات در زندگی روزمره می‌توانند از مفصل لگن شما محافظت کرده و پیشرفت آرتروز را کُند کنند:

• به حداقل رساندن فعالیت‌های تشدیدکننده درد مانند بالا رفتن از پله‌ها
• تغییر از فعالیت‌های با فشار بالا (مانند دویدن یا تنیس) به فعالیت‌های با فشار پایین‌تر (مانند شنا یا دوچرخه‌سواری)
• کاهش وزن برای کاهش استرس روی مفصل لگن، کاهش درد و افزایش عملکرد
• بلند نکردن اجسام سنگین ( در صورتی که مجبور به بلند کردن یک جسم سنگین هستید آن جسم را به شیوه درستی بلند کنید)
• انجام نرمش های کششی و تقویتی می تواند تا حد زیادی قابلیت انعطاف مفاصل را حفظ کرده و آنها را قوی نگه دارد. شنا و پیاده روی از نرمش های خوب هستند.
• استفاده از وسایل کمکی همچون عصا و کفی های مخصوص کفش
• گرم نگه داشتن مفصل مبتلا به آرتروز لگن
• تقسیم فعالیت‌های خود در طول روز.
• فعالیت‌هایی که درد شما را افزایش می‌دهند یا برایتان دشوار هستند، تغییر دهید.
• در صورت امکان از نشستن در صندلی‌های کوتاه خودداری کنید.
• پوشیدن کفش‌های حمایتی با کفی‌های نرم و اجتناب از کفش‌های پاشنه بلند.
• اجتناب از نشستن در یک موقعیت برای مدت طولانی.

نحوه نشستن

نشستن در ارتفاع کم اغلب باعث تشدید درد لگن می‌شود. بسیاری از افراد در نشستن و برخاستن از مبل ، توالت، تخت یا وارد شدن و خارج شدن از ماشین مشکل دارند.

در صورت امکان، افزایش ارتفاع نشیمنگاه با استفاده از بالشتک یا محصولات خاص برای بالا بردن انواع نشیمنگاه می‌تواند مفید باشد.

کمک‌های راه رفتن/استفاده از نرده

هنگام بالا رفتن از پله‌ها، استفاده از نرده را تا زمانی که عضلات شما قوی‌تر شوند، در نظر بگیرید.

اگر از پله بالا می‌روید، ابتدا با پای سالم قدم بگذارید. اگر از پله پایین می‌روید، با پای آسیب‌دیده قدم بگذارید.

استفاده از عصا می تواند مفید باشد، در صورت استفاده، مطمئن شوید که در طرف مقابل پای آسیب‌دیده شما استفاده می‌شود.

مرخصی از کار

در صورت ابتلا به آرتروز لگن گاهی اوقات ممکن است لازم باشد که برای کمک به بهبودی، مدتی از کار مرخصی بگیرید. مدت مرخصی شما به ماهیت بیماری و نقش شما در محل کار بستگی دارد.
برای بازگشت لازم نیست علائم شما از بین رفته باشد. ادامه دادن به کار یا بازگشت به کار در اسرع وقت، به بهبودی شما کمک خواهد کرد. بازگشت تدریجی به فعالیت‌های روزمره می‌تواند به افزایش قدرت و سطح استقامت شما کمک کند.

کمک و پشتیبانی

با پیروی از توصیه های بالا، باید به مرور زمان شاهد بهبود تدریجی باشید.
اگر علائم شما ظرف 6 هفته بهبود نیافت یا پس از پیروی از این توصیه بدتر شد،بهتر است با یک متخصص ارتوپد در مورد علائم خود صحبت کنید. برای اطلاعات بیشتر مطلب درمان آرتروز لگن را مطالعه نمایید.

فیزیوتراپی

تمرینات خاص می‌توانند به افزایش دامنه حرکتی و انعطاف‌پذیری، و همچنین تقویت عضلات در ناحیه ران و پای شما کمک کنند. پزشک یا فیزیوتراپ می‌تواند در تدوین برنامه ورزشی شخصی‌سازی شده که مطابق با نیازها و سبک زندگی شما باشد، کمک کند.

وسایل کمکی

استفاده از وسایل کمکی برای راه رفتن مانند عصا، چوب زیر بغل یا واکر می‌تواند تحرک و استقلال را بهبود بخشد. استفاده از وسایل کمکی مانند ابزارهای دسته‌بلند برای برداشتن وسایل از قفسه‌های بالا به شما کمک می‌کند تا از حرکاتی که ممکن است باعث درد شوند، اجتناب کنید.

داروها

اگر درد شما برنامه روزمره شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد یا با سایر روش‌های غیرجراحی تسکین نمی‌یابد، پزشک ممکن است دارو را به برنامه درمانی شما اضافه کند.

• استامینوفن (به‌عنوان مثال، تایلنول) مسکن بدون نسخه‌ای است که می‌تواند در کاهش درد خفیف آرتروز مؤثر باشد. بااین‌حال، مانند همه داروها، مسکن‌های بدون نسخه می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند و با داروهای دیگری که مصرف می‌کنید تداخل داشته باشند. حتماً درمورد عوارض جانبی احتمالی با پزشک خود مشورت کنید.
• داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) ممکن است درد را تسکین داده و التهاب را کاهش دهند. NSAIDهای بدون نسخه شامل ناپروکسن و ایبوپروفن هستند. NSAIDهای دیگر با نسخه در دسترس هستند.
• کورتیکواستروئیدها (مانند کورتیزون) عوامل ضدالتهابی قوی هستند که می‌توانند به‌صورت خوراکی یا با تزریق مستقیم به مفصل دردناک مصرف شوند.

درمان جراحی

اگر درد ناشی از آرتروز باعث ناتوانی شما می‌شود و با درمان غیرجراحی تسکین نمی‌یابد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.

تعویض کامل مفصل لگن

پزشک شما هر دو بخش آسیب‌دیده (حفره حقّه یا استابولوم و سر استخوان ران) را برمی‌دارد و سپس سطوح مفصلی جدید فلزی، پلاستیکی یا سرامیکی را برای بازیابی عملکرد ران شما جایگذاری می‌کند.

این روش را می‌توان با استفاده از تکنیک‌های مختلف و ازطریق رویکردهای جراحی متفاوت انجام داد. مهم است که قبل از جراحی، درمورد نحوه انجام عمل با جراح خود صحبت کنید تا درک بهتری از آنچه پس از عمل باید انتظار داشته باشید، پیدا کنید.

در تعویض کامل مفصل ران، هم سر استخوان ران و هم حفره با پروتز مصنوعی جایگزین می‌شوند.

بازسازی سطح مفصل لگن

در این روش تعویض مفصل ران، استخوان و غضروف آسیب‌دیده در حفره حقّه (سوکِت لگن) برداشته شده و با پوششی فلزی جایگزین می‌شود. بااین‌حال، سر استخوان ران برداشته نمی‌شود؛ در عوض، با روکش فلزی صاف پوشانده می‌شود.

استئوتومی

در این روش، یا سر استخوان ران یا حفره با برش و تنظیم مجدد، تراز می‌شوند تا فشار از مفصل لگن برداشته شود. این روش فقط به‌ندرت برای درمان آرتروز مفصل لگن استفاده می‌شود.

عوارض عمل جراحی

اگرچه عوارض با هر جراحی ممکن است رخ دهند، پزشک شما اقداماتی را برای به حداقل رساندن خطرات انجام خواهد داد. شایع‌ترین عوارض جراحی عبارت‌اند از:

• عفونت
• خونریزی بیش‌ازحد
• لخته شدن خون
• دررفتگی مفصل لگن
• نابرابری طول اندام
• آسیب به عروق خونی یا شریان‌ها

تمرینات ورزشی برای درمان آرتروز لگن

آبداکشن لگن

• بایستید و درصورت نیاز پشت صندلی را بگیرید.
• پای خود را به پهلو ببرید و برگردانید.
• این کار را 5 بار برای هر پا تکرار کنید؛ تعداد تکرارها را با توجه به توانایی خود افزایش دهید.

اکستنشن لگن

• بایستید و در صورت نیاز پشت صندلی را بگیرید.
• پای خود را پشت سر ببرید و برگردانید.
• به یاد داشته باشید که کمر خود را صاف نگه دارید و به جلو خم نشوید.
• این کار را 5 بار برای هر پا تکرار کنید؛ تعداد تکرارها را با توجه به توانایی خود افزایش دهید.

خم کردن ران

• بایستید و در صورت نیاز پشت صندلی را بگیرید.
• زانویتان را به سمت سینه بالا بیاورید و سپس پایین ببرید.
• این کار را 5 بار برای هر پا تکرار کنید؛ تعداد تکرارها را با توجه به توانایی خود افزایش دهید.

تمرین عضلات چهارسر ران

• به پشت دراز بکشید، زانویتان را به تخت/زمین فشار دهید.
• تا 5 ثانیه نگه دارید و رها کنید.
• این کار را 5 بار برای هر پا تکرار کنید؛ تعداد تکرارها را با توجه به توانایی خود افزایش دهید.

تمرین نشستن و برخاستن

• آرام بایستید و بنشینید. سعی کنید درصورت امکان از دست‌های خود استفاده نکنید.
• برای سخت‌تر کردن این کار:

الف) پای زانوی آسیب‌دیده خود را نزدیک‌تر به بدن بیاورید.

ب) سپس تلاش کنید از ارتفاع کمتری بلند شوید.

اسکات‌های کوچک

• بایستید و پاهای خود را باز کنید. لبه میز را بگیرید تا تعادل خود را حفظ کنید.
• کمر خود را صاف نگه دارید، به‌آرامی اجازه دهید زانوهایتان خم شوند و سپس به حالت ایستاده برگردید.
• در ابتدا ممکن است نتوانید خیلی پایین بروید. اشکالی ندارد. مهم این است که بر روی حرکات خود کنترل داشته باشید.
• به‌تدریج زانویتان را بیشتر خم کنید یا سعی کنید به‌مدت 5 ثانیه تا حد امکان زانویتان را خم کنید.

حرکت پل

• به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کنید.
• عضلات باسن خود را منقبض کرده و باسن خود را از زمین/تخت بلند کنید.
• به‌صورت کنترل شده به موقعیت شروع برگردید.
• این کار را 5 بار تکرار کنید؛ تعداد تکرارها را با توجه به توانایی خود افزایش دهید.

تأثیر آرتروز لگن بر زندگی روزمره

متأسفانه ساییدگی مفصل لگن به دردی شایع در جوامع امروزی تبدیل شده است که پیامدها و عوارض زیادی را برای بیمار به همراه داشته است.

اختلال در انجام کارهای روزمره

آرتروز لگن می‌تواند بر فعالیت‌هایی مانند راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها، وارد و خارج شدن از خودرو، نشستن یا برخاستن، انجام کارهای منزل و فعالیت‌های روزانه اثر منفی بگذارد. این موارد باعث می‌شوند که با تشدید عارضه، بیمار برای انجام فعالیت‌های روزانه به کمک دیگران متکی باشد.

آرتروز لگن می‌تواند تا حدی بر روابط اجتماعی فرد اثر بگذارد که شخص قادر به انجام امور روزمره نیز نباشد. در برخی از بیماران با آرتروز لگن شدید، امکان دارد به سبب دردناک شدن لگن، انجام رابطه جنسی نیز دشوار باشد.

کم شدن انرژی و خستگی مداوم

درد مزمن ناشی از آرتروز لگن در بسیاری از بیماران منجر به خستگی می‌شود. آرتروز لگن بر سوخت و ساز بدن تأثیر ندارد. ولی برخی از بیماران، عدم فعالیت ناشی از درد لگن را که در اثر آرتروز ایجاد شده است، با افزایش وزن در ارتباط می‌دانند.

اختلال خواب

یکی از اثرات شدید و رایج ناشی از آرتروز، تأثیر آن در خواب بیمار است. دردهای مفصلی تأثیر مخربی روی خواب دارند و افرادی که از این بیماری رنج می‌برند به سختی به خواب می‌روند یا مرتب بیدار می‌شوند.

این مشکل در 77 درصد مبتلایان به دردهای شدید دیده می‌شود. ازآنجایی‌که بی‌خوابی و بدخوابی منبع استرس است، زمینه را برای مشکلات دیگر فراهم می‌کند.

تغییر کردن ظاهر استخوان‌های اطراف مفصل لگن

فشار ناشی از آرتروز یا ساییدگی لگن بر استخوان‌ها و مفاصل لگن باعث تغییر شکل مفصل و نامساوی شدن طول پاها می‌شود.

جمع‌بندی

آرتریت التهابی مفصل ران می‌تواند طیف وسیعی از علائم ناتوان‌کننده را ایجاد کند. امروزه داروهای جدید ممکن است از پیشرفت بیماری و تخریب مفصل جلوگیری کنند. درمان زودهنگام می‌تواند به حفظ مفصل ران کمک کند.

در مواردی که آسیب‌های مفصلی پیشرفت کنند، جراحی می‌تواند درد شما را تسکین داده، حرکت را افزایش دهد و به شما در بازگشت به فعالیت‌های روزمره کمک کند. تعویض کامل مفصل ران یکی از موفق‌ترین عمل‌ها در پزشکی است.

منابع

orthoinfo.aaos.org

mskdorset.nhs.uk