تعویض مفصل زانو

زانو ممکن است به‌دلایل مختلفی دچار آسیب شود. این آسیب‌ها منجر به ساییدگی غضروف، آرتروز زانوو یا التهاب مزمن در مفصل می‌شوند.

در اثر بروز این مشکل، بیمار در هنگام حرکت دچار مشکل می‌شود. این شرایط گاهی به‌قدری حاد است که بیمار نمی‌تواند زانوی خود را حرکت دهد. رفع این مشکل با جراحی تعویض مفصل زانو امکان‌پذیر است. البته قبل از انجام جراحی، روش‌های غیرجراحی برای بیمار انجام می‌شوند. 

تعویض مفصل زانو چیست؟

تعویض مفصل زانو یا آرتروپلاستی، عمل جراحی‌ای است که در آن مفصل زانوی آسیب‌دیده با یک مفصل مصنوعی یا پروتز جایگزین می‌شود.

 در سنین 50 سالگی به بعد ممکن است غضروف زانو به‌دلایل مختلف تخریب شود. ازآنجایی‌که غضروف بافت غیرقابل‌ ترمیم است و با تزریق، دارو و فیزیوتراپی، نمی‌توان قسمت تخریب‌شده را درمان و ترمیم کرد، تنها راه‌حل درمانی این مشکل تعویض مفصل زانو است. این عمل جراحی برای بیماران جوان‌تری که دچار مشکل در حرکت و درد شدید در زانو هستند و با سایر روش‌های درمانی موفق به درمان درد زانوی خود نشده‌اند، نیز انجام می‌شود. این جراحی شامل جدا کردن استخوان و غضروف آسیب‌دیده از استخوان ران، تیبیا (درشت‌نی) و کشکک زانو و جایگزینی آن با مفصل مصنوعی یا همان پروتز است. پروتز به‌ کار رفته در این عمل از آلیاژهای فلزی و پلیمرهای با گرید پزشکی ساخته شده است که همان عملکرد زانو را انجام می‌دهد.

عمل تعویض مفصل زانو معمولاً تحت بیهوشی کامل یا بیهوشی موضعی با ارائه داروهای ضددرد و ضدالتهاب انجام شده و پس از آن بیمار به بخش بستری منتقل می‌شود.

جراحی تعویض مفصل زانو در طی 45 دقیقه تا یک ساعت انجام می‌شود اما ریکاوری و توانبخشی آن چند ماه زمان می‌برد. پزشک فوق تخصص زانو پیش از انتخاب روش تعویض مفصل زانو، میزان حرکت، پایداری و قدرت زانوی شما را بررسی کرده و به نکاتی مانند سن، وزن، میزان فعالیت و وضعیت عمومی بدن بیمار نیز توجه می‌کند.

هدف از جراحی تعویض مفصل زانو چیست؟

هدف اصلی این جراحی بهبود درد، راه رفتن و رفع مشکل حرکت زانو و افزایش کیفیت زندگی بیماران است. با تعویض مفصل زانو، درد و سفتی حرکت مفصل زانو بهبود می‌یابند و امکان انجام فعالیت‌های روزمره و تفریحی بیشتر می‌شود. در ادامه برخی از اهداف این جراحی بیان شده‌اند:

• کاهش درد و تسکین علائم آرتروز زانو
• بهبود عملکرد زانو و افزایش حرکت مفصلی آن
•  بهبود کیفیت زندگی بیمار با کاهش محدودیت‌های روزمره
•  کاهش استفاده از داروهای دردآور و ضدالتهابی
•  اصلاح تغییرات شدید ساختاری در مفصل زانو که منجر به ناترازی مفصلی شده‌اند
• بهبود قابل ملاحظه فعالیت‌های ورزشی و تفریحی بیماران
• کاهش محدودیت‌های حرکتی و اجتناب از شکستگی‌های استخوانی در آینده

کاندیدای مناسب تعویض مفصل زانو کیست؟

بهترین کاندید برای انجام این جراحی، زنان یا مردان بالای 52 سال هستند که در عکس رادیوگرافی آن‌ها، آرتروز شدید زانو مشخص است و به درمان‌های غیرجراحی پاسخ نداده‌اند.

 هدف اصلی از انجام این عمل از بین بردن درد ناشی از ساییدگی، آرتروز زانو، رماتیسم مفصلی، ایجاد دامنه حرکتی مطلوب و همچنین اصلاح تغییر شکل به وجود آمده در زانو است.

به‌هرحال، تعیین کاندیدای مناسب برای تعویض مفصل زانو به ارزیابی شرایط بالینی و تاریخچه بیماری هر فرد بستگی دارند که توسط پزشک متخصص موردبررسی و تصمیم‌گیری قرار می‌گیرد.

دکتر امین جواهری با در نظر گرفتن سن، سلامت و سطح فعالیت شما، درمورد گزینه‌های مختلف جراحی و مزایا و معایب احتمالی انجام یا به تعویق انداختن آن، شما را راهنمایی می‌کند.

آیا دلایلی وجود دارند که نتوانم تعویض مفصل زانو انجام دهم (برای همه افراد امکان‌پذیر است؟)؟

متأسفانه، برخی از افراد ممکن است نتوانند تعویض مفصل زانو انجام دهند، حتی اگر آرتروز آن‌ها بسیار شدید باشد. این موضوع ممکن است به‌دلایل ذیل باشد:

• عضلات ران (چهار سر ران) آن‌ها بسیار ضعیف هستند و ممکن است نتوانند از مفصل زانوی جدید حمایت کنند.
• زخم‌های باز عمیق یا طولانی‌مدت (اولسر) در پوست زیر زانوی خود دارند که خطر عفونت را افزایش می‌دهند.
• بیماری‌های قلبی یا ریوی شدیدی دارند.

دکتر سید علیرضا امین جواهری

جراح ارتوپد و فوق تخصص زانو و لگن ازدانشگاه زوريخ سوييس، فارغ‌التحصیل مقطع دکترا دانشگاه علوم پزشکی تهران

درخواست نوبت

علت تعویض مفصل زانو چیست؟

شایع‌ترین علت این جراحی، آرتروز و ساییدگی شدید زانو است. سایر شرایطی که باعث آسیب زانو و درنتیجه نیاز به جراحی تعویض مفصل زانو می‌شوند، عبارت‌اند از:

• روماتیسم مفصلی
• هموفیلی
• نقرس
• آسیب‌دیدگی زانو

تعویض مفصل زانو جراحی بزرگی است، بنابراین معمولاً تنها در صورتی توصیه می‌شود که سایر درمان‌ها، مانند فیزیوتراپی یا تزریق استروئید، به کاهش درد یا بهبود تحرک کمک نکرده باشند.

اگرشما دارای شرایط ذیل باشید، ممکن است جراح عمل تعویض زانو را به شما پیشنهاد دهد:

• درد شدید، تورم و سفتی در مفصل زانوی خود دارید و تحرک شما کاهش یافته است.
• درد زانو آن‌قدر شدید است که کیفیت زندگی و خواب شما را مختل می‌کند.
• کارهای روزمره، مانند خرید کردن، بیرون رفتن یا حمام کردن برای شما دشوار یا غیرممکن هستند.
• نمی‌توانید کار کنید یا یک زندگی اجتماعی عادی داشته باشید.

انواع رایج جراحی

چهار نوع اصلی جراحی تعویض مفصل زانو عبارت‌اند از:

1. تعویض کامل مفصل زانو
2. تعویض جزئی (تک‌بخشی یا نیمه) زانو
3. تعویض کشکک زانو (آرتروپلاستی پاتلوفمورال)
4. جراحی پیچیده یا مجدد مفصل زانو

چندین نوع تعویض مفصل زانو و همچنین روش‌های جراحی متفاوت وجود دارند. جراح ارتوپد باید به شما کمک کند تا با در نظر گرفتن وضعیت زانو و سلامت عمومی‌تان، بهترین گزینه را برای خود انتخاب کنید.

در ادامه درمورد چهار نوع اصلی جراحی تعویض مفصل زانو بیشتر توضیح می‌دهیم:

تعویض کامل مفصل زانو

بیشتر عمل‌های تعویض کامل مفصل زانو شامل تعویض سطح مفصل در انتهای پایین استخوان ران (فمور) و سطح مفصل در بالای استخوان ساق پا (درشت‌نی یا همان تیبیا ) هستند.

تعویض کامل مفصل زانو همچنین ممکن است شامل تعویض سطح زیرین کاسه زانو (کشکک) با یک قطعه محدب پلاستیکی روان و هموار باشد. برخی از جراحان ترجیح می‌دهند درصورت امکان، کشکک طبیعی را حفظ کنند، اما گاهی‌اوقات لازم است در حین عمل در این مورد تصمیم‌گیری شود.

اگر قبلاً عمل جراحی برداشتن کامل کشکک (پاتلوکتومی) را انجام داده‌اید، این موضوع مانع انجام عمل تعویض مفصل زانو نمی‌شود، اما شاید بر نوع قطعه تعویضی (پروتز) مورد استفاده جراح، تأثیر بگذارد.

قطعات جدید معمولاً با سیمان در جای خود ثابت می‌شوند. اگر از سیمان استفاده نشود، سطح قطعه‌ی رو‌به‌روی استخوان به‌صورت بافت‌دار یا روکش‌دار در نظر گرفته می‌شود  تا استخوان را تحریک به رشد بر روی آن کرده و یک پیوند طبیعی ایجاد کند.

تعویض جزئی مفصل زانو

اگر آرتروز فقط یک طرف زانوی شما (معمولاً سمت داخلی) را درگیر کرده باشد ، ممکن است تعویض مفصل جزئی (unicompartmental) زانو انجام شود.

زانو دارای سه بخش ازجمله قسمت داخلی (مدیال)، بیرونی (جانبی) و کشکک زانو (پاتلوفمورال) است. اگر آرتریت فقط یک طرف زانوی شما (معمولاً قسمت داخلی) را درگیر کرده باشد، شاید امکان جایگزینی تعویض نیمه‌مفصل زانو (تعویض تک‌بخشی یا جزئی) وجود داشته باشد. ازآنجایی‌که این کار نسبت به تعویض مفصل کامل زانو تداخل کمتری دارد، معمولاً به معنای بهبودی سریع‌تر و عملکرد بهتر است.

تعویض جزئی زانو را می‌توان  با ایجاد برش (کوچک‌تر از برش تعویض کامل مفصل زانو) و با استفاده از تکنیک‌هایی به نام جراحی کم‌تهاجمی انجام داد. برش کوچک‌تر می‌تواند زمان بهبودی را کاهش دهد.

تعویض جزئی زانو برای همه مناسب نیست؛ زیرا بیمار باید رباط‌های قوی و سالمی در زانوی خود داشته باشد. گاهی‌اوقات این موضوع تا زمان جراحی مشخص نمی‌شود.

تحقیقات نشان می‌دهند افرادی که تعویض جزئی مفصل زانو انجام می‌دهند، نسبت به افرادی که تعویض کامل مفصل زانو انجام می‌دهند، به‌ احتمال بیشتری نیاز به جراحی اصلاحی دارند. این بدان معناست که از هر 10 نفر یک نفر بعد از 10 سال به جراحی دوباره نیاز دارد. حتی اگر این عمل تداخل کمتری با زانو داشته باشد، اغلب عملی پیچیده‌تر از تعویض کامل مفصل زانو است. بنابراین شاید جراح  عمل تعویض مفصل کامل زانو را که قابل پیش‌بینی‌تر است، به شما پیشنهاد دهد.

تعویض جزئی مفصل زانو را می‌توان در هر سنی انجام داد. این عمل فرصت حفظ بیشتر استخوان را برای افراد جوان‌تر فراهم می‌کند که در صورت نیاز به جراحی تجدیدنظر در مرحله بعدی مفید است. برای افراد مسن‌تر، تعویض جزئی مفصل زانو عملی کم‌استرس، با درد و خطر خونریزی کمتر است. گرچه نتیجه جراحی به‌جای سن شما به نوع آرتروز بستگی دارد.

تعویض کشکک زانو (آرتروپلاستی کشکک فمورال)

تعویض کشکک زانو فقط شامل تعویض سطح زیرین کشکک زانو و شیار آن (تروکلئا) است، آن هم در صورتی‌ که فقط این قسمت‌ها درگیر آرتریت شده باشند.

اگر تنها این بخش‌ها تحت تأثیر آرتروز  قرارگرفته باشند، می‌توان فقط سطح زیرین کاسه زانو و شیار آن (تروکلئا) را جایگزین کرد. به این عمل تعویض مفصل پاتلوفمورال یا آرتروپلاستی مفصل پاتلوفمورال گفته می‌شود.

میزان شکست این عمل نسبت به تعویض کامل زانو بیشتر است که شاید به‌دلیل پیشرفت آرتروز در سایر قسمت‌های زانو باشد. برخی از جراحان، تعویض کامل زانو را توصیه می‌کنند؛ زیرا نتایج قابل پیش‌بینی‌تری دارد. اما اگر قسمت‌هایی از مفصل زانو درگیر آرتروز نشده باشد، بعضی از جراحان ترجیح می‌دهند آن‌ها را حفظ کنند.

این عمل تقریباً فقط برای یک نفر از هر 40 نفر مبتلا به آرتروز مناسب است. بااین‌حال، اگر آرتروز پیشرفت نکند می‌تواند نتیجه خوبی داشته باشد و ازآنجا‌که عمل بزرگی نیست، زمان بهبودی سریع‌تری دارد.

جراحی پیچیده یا مجدد مفصل زانو

اگر در حال انجام تعویض مفصل دوم یا سوم در یکی از زانوها هستید، یا اگر آرتریت شما بسیار شدید است،  شاید به به عمل پیچیده تعویض مفصل زانو نیاز داشته باشید.

برخی از افراد ممکن است به نوع پیچیده‌تری از تعویض مفصل زانو نیاز داشته باشند. دلایل معمول این امر عبارت‌اند از:

• از دست دادن عمده استخوان به‌دلیل آرتریت یا شکستگی
• تغییر شکل عمده زانو
• ضعف رباط‌های اصلی زانو

پروتزهای مفصل زانو در این عمل‌ها معمولاً دارای ساقه بلندتری هستند تا بهتر در حفره استخوان ثابت شوند. همچنین اجزای آن‌ها ممکن است در مرکز زانو به هم متصل شوند تا یک لولا تشکیل دهند و ثبات بیشتری ایجاد کنند. ممکن است از قطعات اضافی فلزی و یا پلاستیکی برای جایگزینی هر یک از استخوان‌های برداشته‌شده یا آسیب‌دیده، استفاده شود.

مزایای عمل تعویض مفصل زانو

جراحی تعویض مفصل زانو چندین مزیت احتمالی را به همراه خواهد داشت. از مزایای این جراحی می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

• رهایی از درد
• بهبود حرکت
• بهبود کیفیت زندگی به‌دلیل تسهیل انجام فعالیت‌های روزمره و ورزش

طبق تحقیقات، از هر پنج نفری که جراحی تعویض مفصل زانو انجام داده‌اند، چهار نفر از زانوی جدید خود راضی هستند. دلیل اصلی نارضایتی برای افرادی که خوشحال نیستند، درد مداوم است که شاید به‌دلیل مشکل در عمل نباشد. اگر قبل از عمل جراحی، آسیب نسبتاً جزئی مفصلی داشته باشید (که البته ممکن است علائم شدیدی ایجاد کند) احتمال این خطر بیشتر است. اگر آسیب مفاصل شما خیلی شدید نیست، شاید بهتر باشد به‌جای ریسک نتیجه ضعیف، درمان‌های غیرجراحی را ادامه دهید.

معایب این جراحی

معایب احتمالی جراحی تعویض زانو می‌توانند شامل فرسودگی مفاصل جایگزین‌شده در طول زمان، مشکل در برخی حرکات و بی‌حسی باشند.

تعویض زانو در مراحل اولیه آرتریت چندان مؤثر نیست. زمانی که آرتریت پیشرفته‌تر است، می‌توانیم اطمینان بیشتری به کسب نتیجه خوب داشته باشیم.

معایب احتمالی جراحی تعویض مفصل زانو عبارت‌اند از:

• مفصل مصنوعی زانو نمی‌تواند به‌خوبی یک مفصل طبیعی باشد. اکثر مردم به مفصل مصنوعی حدود سه‌چهارم مفصل طبیعی نمره می‌دهند.
• بیشتر مفصل‌های مصنوعی زانو برای خم شدن به‌اندازه مفصل طبیعی شما طراحی نشده‌اند. به‌طور معمول امکان زانو زدن وجود دارد، اما  قرار دادن وزن بر جای زخم جلوی زانو  در برخی از افراد  ناراحت‌کننده است.
• صدای کلیک یا تق‌تق در مفصل تعویض‌شده زانو  می‌تواند تجربه شود.
• ممکن است در ابتدا کمی بی‌حسی در لبه بیرونی زخم داشته باشید. این عارضه معمولاً طی حدود دو سال بهبود می‌یابد، اما بعید است که کاملاً به حالت عادی بازگردد.
• مفصل زانو جایگزین شاید پس از مدتی فرسوده یا شل شود.

بیشتر مفاصل تعویض‌شده زانو 20 سال یا بیشتر دوام می‌آورند، بنابراین بیماران جوان‌تر به‌احتمال بیشتری در مراحل بعدی زندگی نیاز به عمل جراحی مجدد زانو خواهند داشت. در موارد زیر احتمال نیاز به جراحی مجدد افزایش می‌یابد:

• اضافه‌وزن
• انجام کارهای دستی سنگین 
• دویدن یا انجام ورزش‌های شدید

اگرچه درصورت لزوم می‌توان زانوی شما را مجدداً تعویض کرد، جراحی تجدیدنظر پیچیده‌تر است و مزایای آن با هر بار عمل اصلاحی کاهش می‌یابند.

درمان‌های جایگزین جراحی تعویض مفصل زانو

اکثر پزشکان قبل از در نظر گرفتن تعویض مفصل زانو، درمان‌های غیرجراحی (محافظه‌کارانه) را توصیه می‌کنند که شامل موارد زیر می‌شوند:

• رژیم غذایی: کاهش وزن باعث کاهش فشار روی زانوی شما می‌شود.
• ورزش: حتی اگر ورزش به‌دلیل درد دشوار باشد، معمولاً ورزش‌های کم‌فشاری (شنا یا دوچرخه‌سواری) وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را به‌آرامی شروع کنید تا قدرت و انعطاف‌پذیری زانوی شما را بهبود ببخشند.
• تزریقات مفصلی و دارو: مسکن‌ها می‌توانند درد مفصل شما را کاهش دهند. همچنین اگر زانوی شما متورم شده باشد، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) ممکن است کمک‌کننده باشند.

نتایج این روش‌ها معمولاً به‌خوبی نتایج مفصل جدید زانو نیستند، اما به شما کمک می‌کنند تا چند سال عمل تعویض زانو را به تعویق بیندازید.

اگر گزینه‌های زیر را امتحان کرده‌اید، ممکن است به فکر درمان‌های جراحی جایگزین تعویض مفصل زانو باشید:

شستشو و دبریدمان با آرتروسکوپی

تکنیک‌های جراحی سوراخ کلید (آرتروسکوپی) برای هموار کردن غضروف آسیب‌دیده و حذف ذرات زائد از مفصل زانو تنها در شرایط بسیار خاص قابل استفاده هستند. اگر علائم مکانیکی مانند قفل شدن زانو وجود داشته باشند، ممکن است برداشتن قطعات شل‌شده استخوان و غضروف، از تعویض زانو در این مرحله جلوگیری کند. هیچ مدرکی مبنی بر مفید بودن این کار برای آرتروز وجود ندارد.

میکروفرکچر

میکروفرکچر یا میکروشکست که با جراحی آرتروسکوپی انجام می‌شود، شامل ایجاد سوراخ‌هایی در سطوح  استخوان با استفاده از مته یا پین است. این امر باعث تحریک رشد غضروف جدید از مغز استخوان می‌شود. این تکنیک برای آرتریت پیشرفته توصیه نمی‌شود.

استئوتومی

استئوتومی یک عمل جراحی است که ممکن است به بیماران جوان کمک کند. این عمل شامل بریدن استخوان ساق پا به‌صورت متقاطع و ایجاد گوه‌ای برای جابجایی فشار از ناحیه درگیر آرتریت است. استئوتومی ممکن است به‌عنوان راهی برای به تعویق انداختن عمل تعویض زانو در نظر گرفته شود. بااین‌حال، می‌تواند انجام موفقیت‌آمیز تعویض کامل مفصل زانو در آینده را دشوارتر کند، به‌خصوص اگر در طول استئوتومی، جراح مجبور باشد رباط جانبی داخلی در سطح داخلی زانو را برش دهد.

در موارد خیلی نادر، اگر قسمت خارجی زانو درگیر آرتریت باشد، این عمل در انتهای استخوان ران انجام می‌شود تا فشار به داخل منتقل شود.

درمان غضروفی اتولوگ (ACT)

اگر فقط غضروف سخت آسیب دیده باشد، می‌توان غضروف جدید را در داخل لوله‌ آزمایش از سلول‌های خود فرد رشد داد. سپس غضروف جدید روی ناحیه آسیب‌دیده اعمال می‌شود. این تکنیک عمدتاً برای ترمیم نواحی کوچک آسیب‌دیده در غضروف که  ناشی از آسیب تصادفی به مفصل زانو هستند طراحی‌ شده است. هنوز تأثیر این روش برای آرتریت ثابت نشده و فقط برای بیماران جوان‌تری که دارای سلول‌های غضروفی فعال‌تری هستند، مناسب است. بنابراین مانند استفاده از سلول‌های بنیادی، معمولاً فقط به‌عنوان بخشی از بررسی تحقیقاتی انجام می‌شود.

 مطالعه بیشتر: استئوتومی زانو چه عملی است؟

آماده شدن برای جراحی

بهتر است قبل از عمل از سلامت عمومی خود مطمئن شوید، به‌خصوص اگر مشکلات سلامتی دیگری مانند دیابت یا فشار خون بالا دارید. همچنین توصیه می‌شود قبل از عمل زانو یک معاینه دندانپزشکی داشته باشید و هرگونه مشکلی را برطرف کنید. اگر باکتری‌های ناشی از مشکلات دندانی وارد جریان خون شوند، احتمال عفونت وجود دارد.

جراح ارتوپد شما احتمالاً تمریناتی را برای تقویت عضلات جلوی ران (چهارسر ران) که اغلب با آرتروز ضعیف می‌شوند، پیشنهاد می‌کند. هرچه این عضلات قبل از جراحی قوی‌تر باشند، احتمال بهبودی شما سریع‌تر خواهد بود. ورزش‌هایی که شامل بالا بردن پا خلاف جاذبه زمین می‌شوند، بهترین هستند.

پذیرش اولیه

احتمالاً چند هفته قبل از جراحی به مطب مراجعه خواهید کرد و برای اطمینان از اینکه برای بیهوشی و عمل به اندازه کافی خوب هستید، معاینه خواهید شد. این مرحله می‌تواند شامل آزمایش‌های زیر باشد:

• آزمایش خون برای بررسی کم‌خونی و اطمینان از عملکرد صحیح کلیه‌ها
• تست MRSA برای بررسی اینکه حامل باکتری‌های مقاوم نیستید
• نمونه ادرار برای رد عفونت
• نوار قلب (ECG) برای اطمینان از سلامت قلب شما

همچنین باید قبل از انجام عمل جراحی خود با جراح، متخصص بیهوشی یا پرستار خود در باره قطع مصرف برخی از داروهای خود  یا تغییر دوز یا زمان‌بندی آن‌ها، صحبت کنید.

شما این فرصت را خواهید داشت که در مورد عمل و نگرانی‌های خود سؤال بپرسید. همچنین می‌توانید برای بازگشت به خانه برنامه‌ریزی کرده و تمهیدات لازم برای دوران ریکاوری خود را آماده کنید.

همچنین ممکن است به فیزیوتراپ یا کاردرمانگر مراجعه کنید که درمورد تمرینات بعد از جراحی ، تمهیدات لازم برای رفتن شما به خانه و تجهیزات ویژه‌ کمکی برای خانه راهنمایی بگیرید. اگر نتوانستید به  کاردرمانگر مراجعه کنید و نگران فعالیت بعد از عمل درخانه هستید، هنگام پذیرش اولیه، در این مورد سؤال کنید.

رفتن به بیمارستان

احتمالاً در روز جراحی در بیمارستان بستری خواهید شد. از شما خواسته می‌شود که یک فرم رضایت‌نامه را امضا کنید که به جراح اجازه می‌دهد تا درمان را انجام دهد. هر سؤال احتمالی راجع‌به این مرحله را حتماً بپرسید. سپس زانوی شما برای عمل علامت‌گذاری می‌شود.

اگر از داروهایی مانند وارفارین و کلوپیدوگرل استفاده می‌کنید که بر لخته شدن خون تأثیر می‌گذارند، باید تجویز پزشک‌تان را دنبال کنید تا از خونریزی بیش‌ازحد در حین و بعد از جراحی جلوگیری شود.

عمل جراحی

درست قبل از عمل، شما را با پای خودتان یا روی ویلچر یا برانکارد به اتاق عمل می‌برند. احتمالاً در حین انتظار در بخش پذیرش، داروی آرام‌بخش (پیش‌دارو) به شما داده می‌شود. سپس به شما داروی بیهوشی تزریق خواهد شد. اکثر جراحی‌های تعویض مفصل زانو تحت بی‌حسی نخاعی یا اپیدورال انجام می‌شوند. در این روش‌ها بدن را از کمر به پایین بی‌حس می‌کنند، اما در طول عمل بیدار خواهید بود. اگر بیهوشی عمومی داشته باشید، ممکن است به شما یک بلوک عصب هم داده شود. این کار درد پای شما را تا 36 ساعت پس از جراحی از بین می‌برد، اما پا را نیز به‌طور موقت ضعیف می‌کند. بسیاری از جراحان در عوض نوعی بی‌حس‌کننده موضعی را در طول عمل به بافت‌های اطراف زانو تزریق می‌کنند تا درد را بی‌حس کنند، اما عضلات همچنان می‌توانند کار کنند تا بتوانید زودتر از جای خود بلند شوید.

این عمل بسته به پیچیدگی جراحی ممکن است از 45 دقیقه تا بیش از دو ساعت طول بکشد. مراحل اصلی جراحی تعویض مفصل زانو عبارت‌اند از:

برش: پزشک متخصص برشی بزرگ در بخش جلویی زانو ایجاد می‌کند تا به مفصل زانو دسترسی داشته باشد.

حذف مفصل زانوی آسیب‌دیده: پس از برش، پزشک مفصل زانوی آسیب‌دیده را حذف می‌کند. این امر شامل برداشتن سطوح پایینی از استخوان‌های ران و تیبیا و ... می‌شود.

کارگذاری پروتز: پزشک پروتز مصنوعی انتخاب‌شده بر اساس شرایط بیمار را جایگزین می‌کند.

اتمام عمل: پزشک متخصص زخم را با بخیه می‌بندد. سپس پانسمان و بانداژ را انجام می‌دهد.

بهبود و ریکاوری

اکثر افراد می‌توانند بین یک تا چهار روز پس از جراحی تعویض مفصل زانو بیمارستان را ترک کنند. شما باید مقدمات مراقبت از زخم را فراهم کنید و معمولاً پس از شش هفته از عمل، باید توسط پزشک ویزیت شوید.

بعد از عمل

قبل از بازگشت به بخش، مدتی را در اتاق ریکاوری می‌گذرانید که در آنجا ممکن است ازطریق لوله‌ای در بازو به شما مایعات و مسکن‌های زیر داده شود:

• پمپ کنترل درد (PCA): دستگاهی که می‌توانید با فشار دادن یک دکمه، میزان مسکنی را که وارد رگ می‌شود، کنترل کنید.
• مسکن‌های تزریق یا قرصی

اکسیژن‌درمانی احتمالاً ازطریق ماسک یا لوله‌های داخل بینی انجام می‌شود.

اغلب نیازی به تزریق خون نیست؛ زیرا بدن شما می‌تواند خون از دست‌ رفته در حین یا بعد از جراحی را جایگزین کند. اگر عمل وسیع‌تر باشد، ممکن است به خون نیاز داشته باشید. روش جایگزین، بازیافت خونی که از زانوی شما تخلیه می‌شود و بازگرداندن آن به بدن ازطریق لوله‌ای در ورید (تزریق خودکار یا اتوترنسفیوژن) است.

بعد از روز اول یا کمی بعد، لوله‌هایی که به شما مسکن، مایعات یا اکسیژن می‌رسانند، جدا می‌شوند. ممکن است برای چند روز یک لوله (کاتتر) برای تخلیه ادرار در مثانه شما قرار داده شود، به‌خصوص اگر هر دو زانو به‌طور هم‌زمان تعویض شده باشند.

درد معمولاً در روز دوم یا سوم پس از جراحی که اثر ماده بیهوشی و داروهای قوی از بین می‌رود، بدتر می‌شود و احتمالاً برای کنترل آن به مسکن نیاز خواهید داشت. بدون مسکن انجام تمرینات موردنیاز برای تقویت عضلات و بازگرداندن تحرک دشوار خواهد بود.

اینکه چقدر سریع به حالت عادی برگردید به عوامل مختلف ذیل بستگی دارد:

• سن شما
• سلامت عمومی شما
• قدرت عضلات شما
• وضعیت سایر مفاصل شما

حرکت کردن

پرستاران و فیزیوتراپ‌ها به شما کمک می‌کنند تا راه رفتن را شروع کنید. اگر جراحی کم‌تهاجمی انجام داده‌اید، ممکن است در همان روز عمل راه بروید. در ابتدا به عصا یا یک واکر نیاز دارید. اگر بی‌حسی نخاعی یا بلوک عصبی داشته‌اید، در یکی دو روز اول حس بسیار کمی در پای خود خواهید داشت.  باید از وضعیت بهبودی خود آگاه باشید تا از زمین خوردن جلوگیری کنید.

اگر خطر ضعیف شدن رباط‌ها، تغییر شکل یا بهبود ضعیف زخم وجود داشته باشد، ممکن است یک بریس موقت روی پای شما قرار بگیرد. بریس برای حمایت از زانوی شما تا زمانی که عضلات شما به‌طور مؤثر کار کنند، طراحی شده است.

فیزیوتراپ شما می‌تواند درمورد نحوه حرکت شما را رهنمایی کند و تمرین‌هایی را برای بهبود تحرک به شما آموزش دهد.

رفتن به خانه

معمولاً به‌محض بهبود زخم،  می‌توانید به خانه بروید و  با کمک عصا یا واکر با خیال راحت در خانه حرکت کنید. اکثر افراد می‌توانند بین یک تا چهار روز پس از جراحی تعویض مفصل زانو بیمارستان را ترک کنند. قبل از اینکه بیمارستان را ترک کنید، کاردرمانگر یا فیزیوتراپ بهترین راه‌های لباس پوشیدن، دوش گرفتن و حرکت را به شما توضیح می‌دهد و نوع تجهیزات کمکی احتمالی برای خانه را ارزیابی می‌کند.

بیمار باید دو هفته از عصا یا واکر استفاده کند و در ادامه می‌تواند آن را کنار بگذارد. سپس باید 10 جلسه فیزیوتراپی را با هدف افزایش قدرت و انعطاف‌پذیری در مفصل زانو و بازگشت به فعالیت‌های روزانه تحت نظر پزشک یا متخصص فیزیوتراپی انجام دهد. همچنین بیمار باید تغذیه سالمی را که شامل میوه‌ها، سبزی‌ها، مواد غذایی با پروتئین بالا و مواد غذایی غنی از ویتامین دی و کلسیم می‌شود، رعایت کند. بعد از حدود 6 تا 12 هفته، بسته به شرایط، بیمار به‌طور مرحله‌ای به فعالیت‌های روزانه خود بازگردانده می‌شود. صفر تا 100 عمل تعویض مفصل زانو تقریباً یک ماه به طول می‌انجامد.

همچنین باید اقدامات لازم را برای مراقبت از زخم انجام دهید. اگر بخیه‌ها یا کلیپس‌هایی دارید که نیاز به برداشتن دارند، می‌توانید این کار را در زمان ویزیت مجدد بیمارستان، در خانه توسط یک پرستار متخصص یا پزشک عمومی انجام دهید.

معمولاً شش هفته پس از عمل، یک ویزیت برای بررسی روند بهبودی خواهید داشت. ویزیت‌های بعدی نیز معمولاً توصیه می‌شوند.

اگر قبل از عمل مصرف هر یک از داروهای معمولی خود را متوقف کرده‌اید، بسیار مهم است که با پزشک خود درمورد زمان شروع مجدد مصرف آن‌ها مشورت کنید.

بازگشت به کار

معمولاً وقتی برای بازگشت به نقش عادی خود احساس راحتی کردید، می‌توانید به کار خود بازگردید. اگر در محل کار بیشتر روز را می‌نشینید، بازگشت شما ممکن است در شش تا هشت هفته اتفاق بیفتد، اما اگر شغل شما مستلزم ایستادن طولانی‌مدت یا کارهای یدی است، ممکن است به 10 تا 12 هفته نیاز داشته باشید. اگر کار شما مستلزم کار بدنی سنگین است، باید با کارفرمای خود درباره احتمال در نظر گرفتن شغل جایگزین سبک‌تر برای شما به هنگام بازگشت به کار صحبت کنید؛ زیرا بلند کردن وسایل سنگین ممکن است به مفصل تعویضی آسیب برساند.

مراقبت از تعویض مفصل زانو

زانوی جدید شما تا دو سال پس از عمل، با بهبود بافت اسکار(زخم) و تمرین‌های عضلانی‌ای که انجام می‌دهید، به بهبودی خود ادامه خواهد داد. در این مدت باید مراقب خود باشید و به هر یک از مشکلات زیر توجه کنید:

• سفتی: گاهی‌اوقات زانو می‌تواند در هفته‌های بعد از عمل بدون دلیل واضحی بسیار سفت شود. سعی کنید پای خود را روی پله اول یا دوم قرار دهید، نرده را بگیرید و به زانوی خود تکیه دهید. این کار می‌تواند به بهبود حرکت و انعطاف‌پذیری در زانوی شما کمک کند. بسیار مهم است که تمریناتی را که در بیمارستان انجام می‌دادید، ادامه دهید. اگر سفتی بعد از حدود شش هفته بهبود نیافت، جراح ممکن است مداخله یا دست‌کاری زانوی شما را توصیه کند. این کار تحت بیهوشی انجام خواهد شد.
•  درد: درد ناشی از کبودی عمل در دو ماه اول طبیعی است. احتمالاً در هفته ششم همچنان نیاز به مصرف مسکن داشته باشید تا به شما کمک کند در طول شب بخوابید. ممکن است تا شش ماه همچنان درد داشته باشید. اگر بعد از آن باز هم درد داشتید، با فیزیوتراپ یا پزشک خود صحبت کنید.
•  تورم: تورم مشکلی بسیار شایع پس از تعویض مفصل زانو است که به‌ویژه پا و مچ پا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ممکن است تا مدت سه ماه یا بیشتر بعد از عمل ادامه داشته باشد. ورم مچ پا معمولاً با بهبود توانایی راه رفتن شما برطرف می‌شود. تورم خود زانو نیز در چند ماه اول پس از جراحی شایع است. استفاده از یخ می‌تواند برای یک مفصل متورم بسیار مفید باشد، اما مطمئن شوید که پوست شما با کیسه یخ تماس مستقیم نداشته باشد. یخ را می‌توان تا 20 دقیقه در هر بار اعمال کرد. بالا بردن پای خود از ارتفاع باسن (روی زیرپایی یا موارد مشابه) راهکار مناسب دیگری برای کاهش تورم است، اما باید برای کمک به کاهش خطر لخته شدن خون، حداقل هر ساعت پنج دقیقه از جای خود بلند شوید و راه بروید.
•  عفونت:  درصورت مشاهده هر یک از علائم عفونت زیر، باید با پزشک یا بیمارستان خود صحبت کنید:
  • باز شدن زخم همراه با ترشح/چرک یا درد
  • افزایش درد
  • قرمزی و احساس گرمای بیش‌ازحد معمول در ناحیه آسیب‌دیده یا بوی نامطبوع

همچنین باید مراقب پاهای خود باشید. درصورت مشاهده هرگونه مشکل مانند ناخن‌های رشد نکرده که ممکن است عفونی شوند، به پزشک یا متخصص مراجعه کنید.

بازگشت به زندگی عادی بعد از عمل تعویض مفصل زانو

در اولین هفته بعد از عمل، بیمار باید استراحت کامل داشته باشد و از فعالیت‌های روزانه‌ خیلی سنگین اجتناب کند. پس از آن، برنامه‌ تمرینات فیزیکی توسط پزشک ارائه می‌شود که بیمار باید  این تمرینات را تا  زمانی که فعالیت‌های خود را از سر گیرد، به‌طور منظم انجام دهد.

راه رفتن

در ابتدا، استفاده از عصا یا واکر مهم است؛ زیرا عضلات ران (چهارسر ران) پس از عمل ضعیف می‌شوند و زمین خوردن می‌تواند به مفصل جدید شما آسیب برساند. هنگام چرخش، زانوی خود را نچرخانید. در عوض چندین قدم کوچک بردارید.

بعد از دو هفته یا زودتر اگر اعتمادبه‌نفس کافی داشتید، می‌توانید به‌جای واکر با یک عصای زیر بغل و سپس با عصای پیاده‌روی راه بروید. پس از حدود شش هفته، اگر عضلات شما قوی هستند، می‌توانید راه رفتن بدون کمک را امتحان کنید. اگر عمل تعویض مفصل جزئی زانو انجام داده باشید، این فرآیند ممکن است زمان کمتری نیاز داشته باشد یا اگر عمل پیچیده‌تری داشته باشید، شاید بیشتر طول بکشد.

معمولاً می‌توانید در عرض سه هفته پس از عمل جراحی در بیرون از خانه راه بروید، اما باید کفش‌های مناسبی برای بیرون رفتن بپوشید. پس از سه هفته، سعی کنید گام‌های بلندتری بردارید تا بتوانید پای خود را کاملاً صاف کنید (دراز کنید).

بالا و پایین رفتن از پله‌ها

هنگام بالا رفتن از پله‌ها ابتدا پای جراحی‌نشده خود را روی پله قرار دهید، سپس پای عمل‌شده خود را به سمت بالا ببرید. هنگام پایین آمدن از پله‌ها، ابتدا پای عمل‌شده  و سپس پای جراحی‌نشده خود را پایین بیاورید.

نشستن و زانو زدن

در شش هفته اول با پاهای روی هم ننشینید. می‌توانید پس از سه ماه که بافت زخم (اسکار) به‌اندازه کافی بهبود یافت، زانو زدن را روی یک سطح نرم امتحان کنید. زانو زدن ممکن است دیگر هرگز کاملاً راحت نباشد، اما با سخت شدن جای زخم باید آسان‌تر شود.

خوابیدن

بعد از جراحی زانو نیازی به خوابیدن در وضعیت خاصی ندارید. بااین‌حال، نباید موقع دراز کشیدن از بالش در زیر زانو استفاده کنید. با این‌ حالت ممکن است احساس راحتی کنید، اما می‌تواند بر عضلات تأثیر بگذارد و صاف کردن زانو را دشوار کند.

کارهای خانه

باید بتوانید کارهای سبک خانه مانند گردگیری یا شستن ظروف را انجام دهید. اما در سه ماه اول از کارهای سنگین‌تر مانند جاروبرقی یا تی کشیدن خودداری کنید یا در مورد آن‌ها کمک بگیرید. از ایستادن طولانی‌مدت خودداری کنید؛ زیرا این امر می‌تواند منجر به تورم مچ پا شود. برای اتو کردن، درصورت امکان بنشینید و مراقب باشید که پای‌تان پیچ نخورد. در شش هفته اول از بلند شدن یا خم شدن خودداری کنید.

رانندگی

پس از تعویض مفصل خود، درصورتی‌که بتوانید با خیال راحت خودرو را کنترل کنید و توقف فوری انجام دهید، می‌توانید رانندگی کنید. درواقع باید مطمئن باشید که می‌توانید خودرو را در هر شرایطی کنترل کنید.

احتمالاً شش هفته پس از تعویض مفصل کامل زانو یا حدود سه هفته پس از تعویض جزئی زانو می‌توانید دوباره رانندگی کنید. اگر زانوی چپ خود را جراحی کرده‌اید و خودروی شما دنده‌اتوماتیک است، می‌توانید زودتر به رانندگی برگردید، به شرطی  که مسکن‌های قوی مصرف نکرده باشید.

بازگشت به زندگی عادی

چند هفته طول می‌کشد تا بعد از عمل خود بهبودی پیدا کنید و مزایای مفصل زانوی جدید خود را احساس کنید. اطمینان حاصل کنید که در شش هفته اول پس از عمل، هیچ کار مهمی ازجمله سفر هوایی طولانی‌مدت  ندارید.

ادامه دادن تمرینات، تفاوت زیادی در زمان ریکاوری شما ایجاد خواهد کرد. احتمالاً به مسکن نیاز خواهید داشت؛ زیرا ورزش در ابتدا ممکن است دردناک باشد. به‌تدریج می‌توانید تمریناتی را برای تقویت عضلات خود انجام دهید تا بتوانید راحت‌تر حرکت کنید.

ورزش کردن بعد از تعویض مفصل زانو

بعد از تعویض مفصل زانو تمرین و ورزش توصیه می‌شوند، البته به‌غیر از ورزش‌های تماسی‌ای که ممکن است سیمان استفاده‌شده را ضعیف کنند و منجر به شل شدن اجزای مفصلی شوند. ورزش‌های تفریحی ازجمله گلف، تنیس و اسکی، با توجه به اینکه قبل از عمل چقدر تناسب‌ اندام داشته و اهل ورزش بوده‌اید، به‌تدریج امکان‌پذیر می‌شوند. دوچرخه‌سواری ورزش بسیار خوبی برای افزایش قدرت و تحرک بعد از جراحی زانو است.

تمرین دادن گروه‌های عضلانی اصلی اطراف زانو، چه قبل و چه بعد از تعویض زانو بسیار مهم است. شما می‌توانید تمرین‌های مختلفی را آموزش ببینید که برای کشش، تقویت و تثبیت ساختارهایی که از زانوی شما حمایت می‌کنند، طراحی شده‌اند. سعی کنید این تمرینات را به‌طور منظم، برای مثال به مدت 10 دقیقه شش تا هشت بار در روز انجام دهید. بااین‌حال، مهم است که بین استراحت و ورزش تعادل ایجاد کنید تا زانوی خود را بیش‌ازحد به کار نگیرید. بهتر است که قبل از شروع تمرینات خاص، از پزشک یا فیزیوتراپ خود مشاوره بگیرید.

عوارض تعویض مفصل زانو

اگر جراح مشکلات بیمار را قبل از عمل مدیریت کرده، در صورت داشتن دیابت آن را تنظیم کرده، درد بعد از عمل را مدیریت و کنترل کرده و از بهترین پروتزها و برندها با روش جراحی مناسب استفاده کند، احتمال موفقیت این جراحی   تقریباً تا 99 درصد افزایش می‌یابد.

بیشتر عمل‌های مفصل زانو بدون مشکل هستند، اما از هر 20 نفر یک نفر ممکن است عوارضی داشته باشد. بیشتر این عوارض جزئی هستند و می‌توان با موفقیت آن‌ها را درمان کرد.

خطر بروز عوارض به عوامل مختلفی ازجمله سن و سلامت عمومی شما بستگی دارد. به‌طور کلی، بیمار جوان‌تری که هیچ مشکل پزشکی دیگری ندارد، در معرض خطر عوارض کمتری است.

به خاطر داشته باشید که هر دارویی مانند داروهای بیهوشی یا مسکن که در طول مدت بستری شما در بیمارستان استفاده می‌شود، می‌تواند عوارض جانبی نیز داشته باشد. جراح یا متخصص بیهوشی شما ممکن است این موارد را با شما در میان بگذارد.

لخته شدن خون

لخته‌های خونی که در وریدهای عمقی پا (ترومبوز ورید عمقی یا (DVT))  تشکیل می‌شوند، می‌توانند باعث درد یا تورم شوند. این امر به‌دلیل تغییر در نحوه جریان خون و توانایی لخته شدن آن پس از جراحی است. راه‌های مختلفی ازجمله جوراب‌های مخصوص، پمپ‌های مخصوص ورزش پا و داروهای تزریقی مانند هپارین، برای کاهش خطر این اتفاق وجود دارند.

داروهای رقیق‌کننده خون می‌توانند خطر خونریزی، کبودی یا عفونت را افزایش دهند، بنابراین جراح شما باید این خطرات را متعادل کند. ریواروکسابان، دابیگاتران و آپیکسابان، قرص‌هایی برای کمک به پیشگیری از DVT هستند که اخیراً به‌عنوان جایگزینی برای داروهای تزریقی در دسترس قرار گرفته‌اند. مصرف این قرص‌ها آسان‌تر از تزریق است، بنابراین مصرف آن‌ها در خانه آسان‌تر است. بااین‌حال، آن‌ها نیز خطر خونریزی را در پی‌ دارند.

آمبولی ریه

در موارد نادر، لخته خون می‌تواند به ریه‌ها برود و منجر به تنگی نفس و درد قفسه سینه شود. در موارد شدید، آمبولی ریه می‌تواند کشنده باشد. بااین‌حال، معمولاً درمان آمبولی ریه با داروهای رقیق‌کننده خون و اکسیژن‌درمانی امکان‌پذیر است.

عفونت زخم

مانند تمام عمل‌ها، خطر عفونی شدن زخم در حد کمی وجود دارد.  از هر 50 مورد، یک مورد به این عارضه دچار می‌شود. معمولاً عفونت را می‌توان با آنتی‌بیوتیک درمان کرد. از هر 100 بیمار، یک نفر دچار عفونت عمیق می‌شود که ممکن است به برداشتن مفصل جدید تا زمان رفع عفونت منجر شود.

در موارد شدید که عفونت قابل‌درمان نیست، مفصل تعویضی باید به‌طور دائم برداشته شود و استخوان‌ها به هم جوش بخورند تا ساق پا دیگر از زانو خم نشود. در موارد بسیار بسیار نادر شاید لازم باشد پا از بالای زانو قطع شده و با پای مصنوعی جایگزین شود، اما این امر این بسیار غیرمعمول است.

آسیب‌های عصبی و بافتی دیگر

احتمال کمی وجود دارد که رباط‌ها، شریان‌ها یا اعصاب در طول جراحی آسیب ببینند.

• از هر 100 بیمار کمتر از یک بیمار آسیب عصبی می‌بیند که به‌مرور زمان بهبود می‌یابد.
• از هر  100 نفر تقریباً یک نفر دچار آسیب رباط می‌شود. این آسیب یا در حین عمل ترمیم شده یا در حین بهبودی با یک بریس محافظت می‌شود.
• از هر  1000 نفر حدوداً یک نفر دچار آسیب به شریان‌هایی می‌شود که معمولاً برای ترمیم نیاز به جراحی دیگری دارند.
• از هر 5000 مورد تقریباً در یک مورد، جریان خون در عضلات اطراف مفصل جدید کاهش می‌یابد (سندرم کمپارتمان). معمولاً برای رفع این مشکل به جراحی نیاز است.

شکستگی استخوان

گاهی ممکن است استخوان اطراف مفصل تعویض‌شده،  پس از یک زمین خوردن جزئی بشکند. این اتفاق معمولاً بعد از چند ماه یا چند سال و در افرادی که استخوان‌های ضعیفی دارند (پوکی استخوان) رخ می‌دهد. این شکستگی بسیار نادر است، اما زمانی که اتفاق بیفتد، معمولاً برای رفع شکستگی یا جایگزینی اجزای مفصل به جراحی دوباره نیاز است.

دررفتگی

هنگامی‌ذ که از بلبرینگ پلاستیکی متحرک استفاده می‌شود، خطر دررفتگی کمی در زانو وجود دارد و این عارضه به جراحی دوباره نیاز دارد.

درد

برای اکثر افراد، درد به‌تدریج در چند ماه اول پس از جراحی کاهش می‌یابد. بااین‌حال، برخی از افراد درد مداوم دارند یا به انواع جدیدی از درد مبتلا می‌شوند. تحقیقات نشان می‌دهند که 10 تا 20 درصد از افراد همچنان در درازمدت درد متوسط یا شدید دارند.

این موضوع همیشه به‌دلیل وجود یک ایراد فنی یا عارضه قابل‌تشخیص ایجاد نمی‌شود و بنابراین نمی‌توان با یک روش تکراری آن را برطرف کرد. این عارضه به‌عنوان سندرم درد ناحیه‌ای پیچیده شناخته می‌شود. برخی از بیمارستان‌ها، کلینیک‌های درد دارند که می‌توانند در این مورد کمک‌کننده باشند.

سفتی و سختی

برخی از افراد پس از جراحی، سفتی مداوم یا افزایشی را تجربه می‌کنند که معمولاً با ورزش و با بهبود ورم برطرف می‌شوند. با متوقف شدن تمرینات فیزیوتراپی، بیمار به‌دلیل درد و ترس از چسبیدن بافت‌های نرم اطراف مفصل، ممکن است به این عارضه دچار شود.

گاهی‌اوقات سفتی زانو ممکن است با دست‌کاری مفصل تحت بیهوشی و به دنبال آن فیزیوتراپی فشرده درمان شود.

مفصل زانوی جدید چقدر دوام می‌آورد؟

برای 80 تا 90 درصد از افرادی که تعویض کامل مفصل زانو انجام می‌دهند، مفصل جدید باید حدود 20 سال دوام آورد و حتی ممکن است بیشتر هم عمر کند.

اگر تعویض جزئی مفصل زانو انجام داده‌اید، به‌احتمال زیاد به یک عمل مجدد نیاز خواهید داشت. از هر 10 نفر یک  نفر، بعد از 10 سال به جراحی دوباره نیاز دارد.

اگر اضافه‌وزن دارید ویا درگیر کارهای یدی سنگین هستید، احتمال نیاز به عمل جراحی دوباره در شما بیشتر است.

جراحی مجدد

برخی از افراد نیاز به عمل تعویض مفصل زانو در همان زانوی عمل‌شده دارند که به آن جراحی مجدد تعویض مفصل لگن می‌گویند. تکرار عملیات دشوارتر از بار اول است، اما تکنیک‌ها به‌طور مرتب در حال روتین‌تر شدن و موفق‌تر شدن هستند. اگر در حال انجام دومین یا سومین عمل جراحی روی یک پا هستید، جراح شما ممکن است استفاده از پروتزهای پیچیده‌تر تعویض مفصل زانو را به‌جای انواع استاندارد پیشنهاد دهد.

کلام آخر

انتخاب جراحی تعویض مفصل زانو تصمیم بزرگی است و احساس اضطراب و داشتن سؤالات زیاد کاملاً طبیعی هستند. با پزشک  و جراح خود درمورد هر چیزی که قبل یا بعد از جراحی در ذهن شماست، صحبت کنید.

بهبودی پس از تعویض مفصل  زانو کار سختی است و شاید ماه ها طول بکشد، اما ارزشش را دارد. اکثر افرادی که عمل آرتروپلاستی زانو انجام می‌دهند،  درد  آن‌ها به‌طور قابل‌توجهی کم می‌شود و می‌توانند بهتر از دوران قبل از جراحی حرکت کنند. می‌توانید درباره انتظارات خود حین بهبودی با جراح خود صحبت کنید.