تعویض مفصل لگن - راهنمای کامل عمل و نحوه جراحی

 اگر درد زیادی را در لگن خود تجربه می‌کنید، پزشک ممکن است جراحی تعویض مفصل ران (تعویض مفصل لگن) را به شما توصیه کند.  بهبودی پس از تعویض مفصل ران به زمان نیاز دارد و موارد زیادی وجود دارد که باید آن‌ها را برای ایمن نگه‌ داشتن و بهبودی رعایت کنید. 

علت تعویض مفصل لگن

این جراحی معمولاً پس از درمان‌های دیگر مانند استفاده از عصا یا واکر، کاهش وزن، داروها و فیزیوتراپی در بزرگسالان انجام می‌شود. ممکن است به دلایل زیر نیاز به تعویض مفصل ران داشته باشید:

• آرتروز
• آرتریت التهابی (آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک)
• سندرم گیرافتادگی فمورواستابولار
• آسیب، مانند شکستگی لگن یا دررفتگی ناشی از زمین خوردن
• دیسپلازی هیپ پیشرونده
• جراحتی که به‌‌خوبی بهبود نیافته است
• استئونکروز (نکروز عروقی)
• نئوپلاسم‌ها
• اختلالات لگن دوران کودکی، مانند بیماری لگ کالو پرتس و لغزش اپی‌فیز سر استخوان ران

ازآنجایی‌که تمام جراحی‌ها دارای خطراتی هستند و پروتزها نیز ممکن است با گذشت زمان از کار بیفتند، پزشک شاید تعویض مفصل ران تا زمانی که علائم شدید ظاهر نشده‌اند، به تعویق بیندازد.

مفصل لگن چیست؟

مفصل هیپ شما یک مفصل گوی و کاسه‌ای است که استخوان ران (فمور) پای شما را به لگن‌­تان متصل می‌کند. استخوان ران یک «سر» در بالای خود دارد که به شکل توپ است و در استابولوم (سوکت) قرار می‌گیرد. این مفصل توسط رباط‌ها، تاندون‌ها و ماهیچه‌های اطراف در جای خود نگه داشته می‌شود. مفصل ران شما انعطاف‌پذیرترین و آزادترین مفصل بدن‌تان است و می‌تواند به سمت عقب، جلو و پهلو حرکت کند و همچنین حرکات پیچشی را انجام دهد.

انواع عمل تعویض مفصل لگن

دو نوع عمده تعویض مفصل ران وجود دارند:

• تعویض کامل مفصل لگن (شایع‌ترین نوع): در تعویض کامل مفصل لگن، سر استخوان ران و استابولوم، با پروتز جایگزین می‌شوند.
• تعویض جزئی مفصل لگن: در تعویض جزئی فقط سر استخوان ران را جایگزین می‌کنند. این روش معمولاً برای بیماران مبتلا به انواع خاصی از شکستگی‌های لگن انجام می‌شود.

چه علائمی نشان می‌دهند که نیاز به تعویض مفصل ران دارم؟

درد بیمار و خراب شدن مفصل لگن، از دلایل اصلی انجام تعویض مفصل لگن هستند. زمانی که این دو عامل با هم همراه شوند، بیمار کاندید انجام تعویض مفصل لگن خواهد بود.

اگر مفصل لگن تمام بیماران در هر سنی، از 15 سالگی تا 100 سالگی، به‌دلایلی ازجمله سیاه شدن، آرتروز، دررفتگی مادرزادی لگن و ... خراب شود، نیاز به تعویض مفصل ران پیدا می‌کنند.

برخی از علائم زیر ممکن است مربوط به بیماری‌هایی باشند که به تعویض مفصل ران نیاز دارند. این علائم عبارت‌اند از:

• درد در ناحیه قدامی لگن یا کشاله ران
• درد در ناحیه باسن و تروکانتریک
• درد به هنگام فعالیت و در حال استراحت
• دردی که با قرار دادن وزن بر روی ساق پا بدتر می‌شود
• سفتی/سختی مفصل ران
• از دست دادن حرکت
• مشکل در خوابیدن
• مشکل در راه رفتن
• مشکل در پوشیدن کفش و جوراب

برای کمک به پزشک خود جهت تصمیم گیری در مورد اینکه آیا جراحی  برای شما  لازم است یا خیر، می توانید پرسشنامه تعویض مفصل لگن  را تکمیل نمایید.

چه کسانی نباید عمل تعویض مفصل ران را انجام دهند؟

جراحی تعویض مفصل ران برای همه مناسب نیست. حتی اگر فردی درد داشته باشد و نتواند به‌خوبی لگن خود را آن‌طور که انتظار می‌رود حرکت دهد، به‌طور اتوماتیک کاندید جراحی تعویض مفصل ران نیست. اگر یکی از موارد زیر را داشته باشید، شاید واجد شرایط این جراحی نباشید:

• مشکلات پزشکی شدید مانند نارسایی قلبی، کم‌خونی، انفارکتوس میوکارد اخیر (سکته قلبی)، آنژین ناپایدار و غیره. با پزشک خود درمورد مسائلی که ممکن است باعث عدم امکان جراحی شما شوند،  صحبت کنید.
• عفونت فعال
• اسکلت نابالغ
• ضعف غیرقابل‌برگشت یا دائمی عضلانی
• پاراپلژی (فلج نیمه تحتانی بدن)، کوادری‌پلژی (فلج چهاراندام)
• مفصل نوروپاتیک (شارکو)
• چاقی مرضی شدید

انجام عمل تعویض مفصل لگن در چه سنی مناسب است؟

در گذشته، تصور بر این بود که هم بزرگسالان جوان و هم افراد در سنین بالا، کاندید خوبی برای جراحی تعویض مفصل لگن نبودند. این بدان دلیل است که افراد جوان‌تر معمولاً بسیار فعال‌تر هستند و این امر می‌تواند باعث ساییدگی و آسیب لگن مصنوعی شود. همچنین افرادی که در انتهای طیف سنی قرار دارند، اغلب مشکلات سلامتی بیشتری دارند که شاید جراحی را به یک چالش تبدیل کنند.

بااین‌حال، تصورات درمورد انجام تعویض مفصل ران در هر دو جمعیت در حال تغییر هستند. با پیشرفت  تجهیزات و مواد، تکنیک‌های جراحی بهبودیافته و درمان بهتر پس از عمل، بیماران جوان‌تر و مسن‌تر، هر دو از نتایج مثبتی که جراحی تعویض مفصل ران می‌تواند برای آن‌ها به همراه داشته باشد، بهره‌مند می‌شوند.

به‌طور کلی، اگر بیمار حتی با واکر بتواند حرکت کند، در هر سنی تعویض مفصل قابل انجام خواهد بود. نتیجه تعویض مفصل در افراد جوان‌تر طبیعتاً  بهتر خواهد بود. برای اطلاعات بیشتر مطلب  سن مناسب تعویض مفصل لگن را مطالعه نمایید.

خطرات انجام ندادن یا به تعویق انداختن تعویض مفصل لگن

اکثر مردم از جراحی می‌ترسند؛ زیرا  فرایندی دردناک، زمان‌بر و پرهزینه است. بااین‌حال، اجتناب از جراحی نه‌تنها اثرات بیماری را در بدن شما بدتر می‌کند، بلکه می‌تواند مشکلاتی را در بسیاری از جنبه‌های زندگی شما ایجاد کند. تأخیر در جراحی تعویض مفصل لگن خطرات زیر را به همراه دارد:

1. از بین رفتن مفصل 
2. سفتی مفصل و ضعیف شدن عضلات و بافت‌ها 
3. مشکلات جبرانی 
4. مشکلات کلی سلامتی

مزایای تعویض مفصل لگن چیست؟

تسکین درد بزرگ‌ترین مزیت و دلیل اصلی جراحی تعویض مفصل ران است. این روش سایر مزایای ذیل را به همراه دارد:

• بهبود حرکت
• بهبود قدرت
• بهبود هماهنگی میان‌تنه و پا
• توانایی راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها و حفظ سبک زندگی فعال با راحتی بیشتر

درمان‌های جایگزین تعویض مفصل لگن

 درد لگن را با استفاده از برخی از  روش‌ها می‌توان کاهش داد. در ادامه به هر یک از این روش‌های درمانی اشاره می‌کنیم:

• فیزیوتراپی. فیزیوتراپی، فرایند توان‌بخشی برای لگن آسیب‌دیده است. هدف آن کاهش درد لگن به‌صورت ریشه‌ای است که تحت نظر فیزیوتراپ انجام می‌شود.
• وسایل کمکی راه رفتن. ازآنجایی‌که درد لگن راه رفتن را دشوار می‌کند، پزشکان توصیه می‌کنند از وسایل کمکی برای تقسیم وزن بدن و راه رفتن آسان استفاده کنید. وسیله کمکی راه رفتن، ساده‌ترین چیزی است که بیماران با آسیب‌دیدگی لگن از آن استفاده می‌کنند و شامل عصا، عصای زیر بغل و واکر است.
• دارو. درد لگن گاهی غیرقابل‌ تحمل است و هر بار که حرکت می‌کنید بی‌قرار می‌شوید. برخی از بیماران از درد مزمن لگن شکایت دارند و حتی با وسایل کمکی راه رفتن هم نمی‌توانند به‌خوبی فعالیت کنند. بنابراین، پزشکان داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) را برای کاهش درد آن‌ها تجویز می‌کنند. این داروها برای درمان بیماری‌های خاصی مانند آرتروز، بورسیت و نقرس استفاده می‌شوند. پزشک وضعیت شما را بررسی می‌کند و شاید قبل از تجویز دوز، آزمایش‌هایی را برای درک بیشتر مشکل شما تجویز کند. به یاد داشته باشید که NSAID ها التهاب ناحیه آسیب‌دیده را کاهش می‌دهند، اما مصرف بیش‌ازحد آن‌ها ممکن است منجر به خطرات جدی برای سلامتی شما شود.
• تزریق کورتیکواستروئید. کورتیکواستروئید یا به‌اختصار استروئید، سریع‌تر از مسکن‌ها عمل می‌کند و به‌طور موقت درد را کاهش می‌دهد. پزشک سابقه پزشکی شما را قبل از تزریق کورتیکواستروئید بررسی می‌کند؛ زیرا ممکن است واکنش سریعی مانند تغییر در قند خون یا پارگی تاندون ایجاد کند. این روش جایگزین برای تعویض مفصل ران، بسته به شرایط بیمار، می‌تواند عمل جراحی را به‌طور موقتی به تأخیر بیندازد. چند ساعت پس از تزریق کورتیکواستروئید می‌توانید فعالیت روتین خود را انجام دهید.
• تنظیم وضعیت بدن و فعالیت. اگرچه درد لگن زندگی‌تان را دشوار می‌کند، شما را کاملاً بی‌حرکت نمی‌کند. به‌عنوان‌ مثال، ممکن است در حین راه رفتن معمولی در لگن خود احساس درد کنید. اما هنگامی‌ که وضعیت راه رفتن خود را تغییر می‌دهید، درد لگن شما کاهش می‌یابد. پزشک آسیب مفصل ران شما را بررسی می‌کند و ممکن است برای بررسی وضعیت شما بخواهد راه بروید و بنشینید. ازآنجایی‌که وضعیت طبیعی شما باعث دردتان می‌شود و آسیب­‌تان را بدتر می‌کند، پزشک برای تغییر وضعیت بدن‌تان پیشنهاد‌هایی به شما می‌دهد. این کار باعث کاهش درد و جلوگیری از پیشروی آسیب می‌شود.
• روش‌های ارتوبیولوژیک. درمان‌های ارتوبیولوژیک شامل درمان‌های مبتنی بر سلول و درمان‌های مبتنی بر پلاسمای غنی از پلاکت (PRP). هردوی این درمان‌ها فرایندهای سرپایی هستند، به این معنی که می‌توانید بلافاصله پس از درمان به خانه بروید. همچنین درد کمتری دارند، غیرتهاجمی‌تر هستند و به زمان بهبودی کمتری نیاز دارند. زمانی که سر استخوان ران خراب شود، درمان‌های جایگزین مانند پی‌آر‌پی، پیوند سلول‌های بنیادی کمک‌کننده نیست. تنها در موارد بسیار ابتدایی سیاه شدن سر استخوان ران، تراشیدن قسمت‌های سیاه شده‌ می‌تواند مدتی عمل جراحی تعویض مفصل لگن را به تعویق بیندازد.

روش‌های رایج جراحی تعویض مفصل لگن

متداول‌ترین روش‌های عمل تعویض کامل مفصل ران، روش‌های خلفی و قدامی هستند. هر دو روش دهه‌ها وجود داشته‌اند، اما جراحی قدامی اخیراً در دنیا محبوبیت و شیوع پیدا کرده است.

بارزترین تفاوت بین جراحی‌های تعویض مفصل ران به روش قدامی و خلفی در محل برش‌ها است:

• جراحی تعویض مفصل ران قدامی 
• جراحی تعویض مفصل ران خلفی 

در عمل تعویض مفصل ران با برش قدامی، جراح به جای پشت (سمت خلفی) یک برش کوچک در جلوی پا (سمت قدامی) ایجاد می‌کند. برش از پشت روشی است که در جراحی سنتی تعویض مفصل ران استفاده می‌شود. در اکثر بیماران، برش از جلو به دکتر اجازه می‌دهد تا به جای بریدن ماهیچه‌ها که به‌طور معمول انجام می‌شود، با جدا کردن و خارج کردن آن‌ها از مسیر، به مفصل دسترسی پیدا کند و پس از تعویض مفصل، دوباره آن‌ها را در جای خود قرار دهد. جراحی قدامی دید کمتری از مفصل ران را در حین جراحی به جراح ارائه می‌دهد و این موضوع جراحی را به‌ویژه برای جراحان کم‌تجربه از نظر فنی چالش‌برانگیز می‌کند.

ازآنجایی‌که آسیب کمتری به ماهیچه‌ها وارد می‌شود، معمولاً به زمان بستری کوتاه‌تر در بیمارستان و بهبودی سریع‌تر منجر می‌شود. باز هم اقداماتی احتیاطی وجود دارند که بیماران باید برای جلوگیری از بروز عوارض (مانند آسیب ناشی از فعالیت بیش‌ازحد) پس از جراحی انجام دهند. اگرچه پس از جراحی با روش قدامی، معمولاً عوارض کمتری نسبت به جراحی سنتی رخ می‌دهند.

آیا می‌توان هر دو مفصل ران را هم‌زمان تعویض کرد؟

برخی از بیماران مشکلات دژنراتیو در هر دو لگن دارند و با راهنمایی جراح خود ممکن است به تعویض هم‌زمان هر دو لگن فکر کنند. به این عمل تعویض دوطرفه مفصل لگن یا تعویض همزمان مفصل ران گفته می‌شود.

مزایای تعویض کامل مفصل ران دوطرفه می‌تواند شامل یک‌بار رفتن به اتاق عمل به‌جای دو بار، یک بیهوشی و درنتیجه یک بستری شدن در بیمارستان باشد. به‌طور کلی بیمارانی که شاغل هستند، نسبت به زمانی که برای بهبودی از دو تعویض مفصل ران در دو نوبت مختلف نیاز دارند، مدت‌زمان کمتری کار را ترک می‌کنند.

اما خطرات و ریسک‌های عمل نیز می‌توانند افزایش پیدا کنند؛ چراکه از دست دادن خون بیشتر است و عمل جراحی و همچنین بیهوشی (دو تا چهار ساعت در مقابل یک تا دو ساعت برای یک لگن کامل) طولانی‌تر می‌شوند. مدت‌زمان بستری در بیمارستان با تعویض مفصل لگن دوطرفه طولانی‌تر است و نسبت بیشتری از بیماران نیاز به انتقال به مراکز بستری توان‌بخشی پس از جراحی‌های دوطرفه دارند. زمان بیشتر جراحی مستلزم دوزهای سنگین‌تری از ماده بیهوشی است و درنتیجه خطر بروز عوارض افزایش می‌یابد. این جراحی برای کسانی که بیماری قلبی یا ریوی دارند، توصیه نمی‌شود. این گروه‌های پرخطر ممکن است مشکلات قلبی یا از دست دادن خون بیش‌ازحد را در حین جراحی و بعد از آن تجربه کنند.

اکثر کاندیدای عمل توتال هیپ دوطرفه افراد جوان‌تر، فعال‌تر، سالم‌تر و باانگیزه‌تر بوده تا درمان‌ها و مراقبت‌هایی را که پس از عمل موردنیاز هستند، بهتر و دقیق‌­تر دنبال کنند. یکی از شروط لازم این است که بیمار به‌دلیل بیماری مفصلی دژنراتیو، درد محدودکننده شدیدی در هر دو لگن داشته باشد. جراح و گروه پزشکی باید به این نتیجه برسند که بیمار کاندیدای ایمن و مناسبی برای جراحی هر دو مفصل به‌طور همزمان است.

چگونه برای جراحی آماده شوم؟

به‌منظور آماده شدن برای جراحی  یک سری اقدامات وجود دارد که باید پیش از عمل انجام دهید .

• اقدامات پزشکی
  • ویزیت توسط پزشک
  • داروها و مکمل ها
  • معاینه دندانپزشکی
• اقدامات  در منزل
• برنامه ریزی دریافت کمک
• آماده سازی خانه
• برداشتن وسایل مورد نیاز بیمارستان
• تمرینات آمادگی

برای اطلاعات کامل تر خواندن مطلب  آمادگی قبل از جراحی تعویض مفصل لگن را به شما پیشنهاد می کنیم.

تعویض مفصل لگن چگونه انجام می‌شود؟

پس از دریافت بیهوشی، جراح یک برش جراحی برای باز کردن مفصل ران شما ایجاد می‌کند. سپس اقدامات ذیل را انجام می‌دهد:

• سر استخوان ران را می‌برد و آن را برمی‌دارد.
• حفره لگن را را تمیز می‌کند و بقیه غضروف و استخوان آسیب‌دیده یا آرتریتی را برمی‌­دارد.
• سوکت ران جدید را در جای خود قرار داده و یک لاینر (آستر) در سوکت جدید قرار می‌دهد.
• ساقه فلزی را در داخل استخوان ران شما قرار می‌دهد.
• توپ با اندازه مناسب را برای مفصل جدید قرار می‌دهد.
• تمام قطعات جدید را گاهی‌اوقات با سیمان مخصوص در جای خود محکم می‌کند.
• عضلات و تاندون‌های اطراف مفصل جدید را ترمیم می‌کند.
• زخم جراحی را می‌بندد.

جراحی چقدر طول می‌کشد؟

بسته به نوع روش و پیچیدگی عمل مدت‌زمان جراحی معمولاً یک تا دو ساعت است.

خطرات و عوارض احتمالی چه هستند؟

اگر تعویض مفصل لگن توسط جراح مجرب و با روش مناسب انجام شود، مزایای بسیاری برای بیمار به همراه خواهند داشت و عوارض آن تا کمتر از یک درصد کاهش پیدا می‌کنند. این عمل فواید بسیاری برای بیماران دارد و علاوه بر بازگرداندن آن‌ها به زندگی عادی، کمک می‌کند که ستون فقرات‌شان مشکل پیدا نکند.

خطرات و عوارضی ازجمله نقص عملکرد تنفسی یا قلبی وجود دارند که ممکن است در اثر جراحی تعویض مفصل ران با بیهوشی رخ دهند. سایر عوارضی که می‌توانند بلافاصله پس از جراحی یا حتی سال‌ها بعد بروز یابند، شامل موارد ذیل می‌شوند:

• لخته شدن خون: حدود یک درصد از افرادی که تحت عمل تعویض مفصل ران قرار می‌گیرند، لخته خون در پا (ترومبوز ورید عمقی) یا ریه (آمبولی ریه) خواهند داشت.
• عفونت: عفونت غیرمعمول است و برای 0.4٪ تا 1.5٪ از افرادی که تحت عمل تعویض مفصل ران قرار می‌گیرند، اتفاق میفتد.
• شل شدن ایمپلنت: شل شدنی که ناشی از ساییدگی و پوسیدگی است، مشکلی رایج و طولانی‌مدت است که بسیار کمتر از گذشته اتفاق میفتد. این عارضه با بهتر شدن مواد و سطوح پروتز کمتر و کمتر می‌شود.
• شکستگی: گاهی‌اوقات ایمپلنت‌های قدیمی ممکن است خراب شوند. کمتر از 0.5 درصد از افراد درنهایت با ایمپلنت شکسته مواجه می‌شوند.
• تغییر در طول پا: طول پاهای شما قبل، حین و بعد از جراحی اندازه‌گیری می‌شود. به‌ندرت، یک پای فرد بلندتر از پای دیگر می‌شود که برای یکدست کردن آن‌ها به بلندکننده کفش نیاز است.
• آسیب به اعصاب و عروق خونی
• ترک
• ضعف
• سفتی یا ناپایداری مفصل: ممکن است مفصل شما در جایی که بافت‌های نرم به استخوان تبدیل می‌شوند، به‌دلیل استخوان‌سازی هتروتوپیک سفت شود.
• نیاز به جراحی‌های اضافی
• دررفتگی: گاهی‌اوقات توپ می‌تواند از سوکت جدا شود. این مورد برای کمتر از 2 درصد از افراد اتفاق میفتد.

افرادی که به آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی) شدید یا لوپوس سیستمیک مبتلا هستند، در معرض افزایش خطر عوارض قرار دارند.  علاوه بر این، افراد مبتلا به چاقی، دیابت، سوءتغذیه، هموفیلی یا کسانی که قبلاً عفونت‌های مفصل مصنوعی داشته‌اند، در معرض خطر بیشتری هستند. درصورت مشاهده هر یک از مشکلات ذکرشده پس از جراحی، حتماً بلافاصله با جراح خود تماس بگیرید.

ریکاوری بعد از عمل

بعد از جراحی چه اتفاقی میفتد؟

پس از جراحی، به شما داروی ضددرد و آنتی‌بیوتیک داده می‌شود. داروها یا فیزیوتراپی ممکن است توسط جراح شما برای جلوگیری از لخته شدن خون تجویز شود. برای کاهش احتمال ابتلا به ترومبوز ورید عمقی (DVT) پس از جراحی، ممکن است به شما دارو داده شود. شما باید جوراب‌های مخصوص ساق بلند بپوشید و برای دو تا سه روز پس از جراحی تمرین مچ پا (ankle pumps) انجام دهید. ممکن است بسته به روش بستن زخمی که جراح استفاده کرده است، برای برداشتن منگنه‌ها یا بخیه‌های خارجی (درصورت وجود) به یک ویزیت نیاز داشته باشید. درصورت مشاهده هر یک از علائم زیر باید با جراح خود تماس بگیرید:

• افزایش قرمزی
• درد یا تورم
• ترشح در محل برش
• برآمدگی یا جوش
• هر تغییر دیگری که برای شما سؤال ایجاد می‌کند

فیزیوتراپی ظرف 24 ساعت شروع می‌شود.

چه مدت در بیمارستان بستری خواهم بود؟

ممکن است تا دو روز پس از جراحی در بیمارستان باشید. اگر بازگشت مستقیم از بیمارستان به خانه برای شما ناامن باشد، شاید قبل از ترخیص و رفتن به خانه، مجبور شوید به مرکز توان‌بخشی مراجعه کنید. با پزشک خود درمورد بهترین برنامه بهبودی صحبت کنید.

مدت‌زمان بستری در بیمارستان به پاسخ سه سؤال  ذیل بستگی دارد:

• آیا درد شما قابل کنترل است؟ اگر درد شما غیرقابل‌ تحمل باشد، به خانه نخواهید رفت.
• چقدر خوب و ایمن حرکت می‌کنید؟ اگر به نظر برسد که در خانه ایمن نیستید، به خانه نخواهید رفت.
• ازنظر پزشکی چقدر پایدار هستید؟ مثلاً اگر فشارخون شما خیلی بالا باشد، به خانه نخواهید رفت.

در حالت کلی، اگر  تعویض مفصل لگن با موفقیت انجام شود، جزو جراحی‌های بدون درد یا کم‌درد محسوب می‌شود.

آیا دوباره به جراحی نیاز خواهم داشت؟

مفصل تعویض‌شده برای همیشه دوام نمی‌آورد. اگرچه پروتزهای مدرن می‌توانند بیشتر از پروتزهایی که سال‌ها قبل استفاده می‌شدند، دوام بیاورند. اگر لگن مصنوعی موجب درد شود، ممکن است انجام جراحی مجدد مفصل ران ضروری باشد.

طول عمر پروتز مفصل مصنوعی لگن چقدر است؟

طول عمر مفصل لگن تعویض شده بسته به سن بیمار، سبک زندگی، سلامت کلی و نوع پروتز مورد استفاده می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. با این حال، با استفاده از تکنیک‌های جدید جراحی و مواد با کیفیت بالا، اکثر  پروتزهای  مفصل لگن بین 15 تا 20 سال طراحی شده‌اند.

برخی پروتزهای آمریکایی اگر با روش مناسبی کارگذاری و جراحی شوند، تقریباً 30 سال عمر می‌کنند و بعد از سی سال هم معمولاً نیاز به تعویض پلاستیکی یا پلی‌اتیلن مفصل وجود دارد و نیازی به تعویض همه قسمت‌های مفصل نیست.

هزینه جراحی تعویض مفصل لگن چقدر است؟

هزینه تعویض مفصل لگن  بسته به طیف وسیعی از عوامل ازجمله جراح، بیمارستان، تست‌های تشخیصی، ایمپلنت‌های جراحی، موقعیت جغرافیایی و پیچیدگی خود عمل متفاوت است. بخشی از هزینه توسط بیمه پایه شما (تأمین اجتماعی، خدمات درمانی و ....) پرداخت می‌شود و بخشی از آن نیز توسط بیمه تکمیلی (درصورت وجود) پوشش داده خواهد شد که مبالغ پرداختی آن‌ها به شرکت بیمه‌گذار و نوع قرارداد بیمه شما بستگی دارد. درصورت داشتن بیمه تکمیلی مبلغ پرداختی شما درصد کمی از هزینه کل است  یا گاهاً نیازی به پرداخت هیچ هزینه اضافی‌ای نیست.

انتخاب جراح برای عمل تعویض مفصل لگن

 پزشکی که آموزش فلوشیپ درزمینه تعویض مفصل ران داشته، انجام این جراحی را تحت راهنمایی یک جراح ارتوپد بسیار بسیار مجرب آموخته است. همچنین سابقه جراح را در نظر بگیرید. انتخاب یک جراح باتجربه احتمال موفقیت‌آمیز بودن جراحی تعویض مفصل ران را افزایش می‌دهد. شما حق دارید درمورد جراح تحقیق کنید و از او و کادر جراحی سؤالات ذیل را بپرسید:

• از چه روش جراحی‌ای استفاده می‌کنید؟
• چند بار این جراحی خاص را انجام داده‌اید؟
• نرخ عوارض در بیماران شما چقدر است؟
• آیا می‌توانم با بیماران دیگری که عمل مشابهی داشته‌اند، صحبت کنم؟

ایده خوبی است که با جراح ارتوپد دیگری مشورت کرده و نظر دوم را دریافت کنید؛ اگرچه همیشه این کار لازم نیست. گرفتن نظر دوم یا تعویض جراح غیرعادی نیست و بیماران نباید نگران ناراحت شدن پزشک باشند.
دکتر سید علیرضا امین جواهری فلوشیپ جراحی زانو ولگن، سال ها در حوزه جراحی تعویض مفصل لگن تخصص دارد. او در جراحی مفصل لگن به روش قدامی مهارت بالایی دارد، بنابراین عضلات بریده نمی‌شوند و بیمار پس از دوره ریکاوری و بهبودی می‌تواند به فعالیت‌های ورزشی معمولی مانند پیاده‌روی، شنا و دوچرخه‌‌سواری ادامه دهد. عمل جراحی تعویض مفصل لگن اگر با روش قدامی و با موفقیت انجام شود، 99% رضایت را به همراه خواهد داشت.