سرطان استخوان در لگن اتفاقی نادر است و کمتر از 1 درصد از تمام انواع سرطان‌ها را تشکیل می‌دهد. تومور لگن می‌تواند باعث درد، تورم یا شکستگی در بیمار شود. روش‌های مختلفی برای درمان تومور لگن وجود دارند که بهترین آن‌ها، جراحی است. جراحی، بخش اصلی درمان بیشتر تومورهای استخوان است. پزشک در طول جراحی تلاش خواهد کرد تا تومور را بدون تغییر در ظاهر یا عملکرد بدن بردارد.
ممکن است قبل از جراحی از شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا هر دو برای کوچک کردن تومور استفاده شود. این امر ممکن است به جراح اجازه دهد تا بافت سالم بیشتری را در نزدیکی تومور حفظ کند.
جراحی تومورهای لگنی
جراحی توده لگنی، که اغلب ازطریق برشی عمودی در ناحیه لگن و شکم انجام می‌شود (از بالای خط موی ناحیه شرمگاهی به سمت ناف و احتمالاً فراتر از آن)، روشی است که به‌منظور شناسایی و درمان توده در لگن به کار می‌رود. این توده می‌تواند شامل کیست، توده بافتی غیرطبیعی یا تومور باشد.
در این میان، سرطان استخوان لگن یا تومور استخوان لگن، نوع نسبتاً نادری از سرطان استخوان به شمار می‌رود که می‌تواند ساختارها و اندام‌های واقع در ناحیه لگن را تحت تأثیر قرار دهد.
علائم تومور لگن
علائم تومور لگن ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- دردی که در طول شب یا با حرکت بدتر شده و به‌مرور زمان مداوم‌تر می‌شود.
- شکستگی‌های ناشی از ضعیف شدن استخوان که باعث درد ناگهانی و شدید می‌شوند.
- توده یا تورم در ناحیه لگن
- بی‌حسی، گزگز یا ضعف که به‌خاطر فشار تومور به اعصاب است.
- خستگی
- کاهش وزن بی‌دلیل
دلایل جراحی تومور لگن
تومورهای لگنی اغلب به‌آهستگی رشد می‌کنند و ممکن است در مراحل اولیه علائم واضحی نداشته باشند.
اگرچه روش‌های درمانی متنوعی مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی برای مقابله با سرطان استخوان وجود دارند، اما این رویکردها همیشه قادر به حذف کامل تومورهای لگنی نیستند و خطر بروز عوارض جانبی نیز در آن‌ها قابل توجه است. به همین دلیل، جراحی تومورهای لگنی به‌عنوان مؤثرترین و استانداردترین روش درمانی برای این نوع تومورها شناخته می‌شود و توسط متخصصان جراحی تومورهای بافت نرم انجام میگیرد.
در این روش جراحی، متخصص با بهره‌گیری از تکنیک‌های پیشرفته، اقدام به برداشتن دقیق تومور می‌کند و تلاش می‌نماید تا با استفاده از روش‌های نوین، استخوان یا اندام آسیب‌دیده را حفظ و ترمیم نماید.
یکی از مزایای قابل توجه جراحی تومورهای لگنی، طول دوره درمان کوتاه‌تر در مقایسه با سایر روش‌ها است. علاوه‌براین، در حین عمل جراحی، توده‌های لگنی به‌طور کامل برداشته شده و از گسترش احتمالی سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌شود.
خطرات و عوارض جانبی احتمالی جراحی
تمام جراحی‌ها خطراتی دارند. برخی از خطرات جراحی‌های بزرگ عبارت‌اند از:
- واکنش به بیهوشی
- خونریزی بیش‌ازحد
- لخته شدن خون در پاها یا ریه‌ها
- آسیب به اندام‌های مجاور
خطرات ناشی از جراحی تومور استخوان
علاوه‌بر خطرات فوق، جراحی سرطان استخوان گاهی‌اوقات می‌تواند باعث بروز مشکلات زیر شود:
- درد: درد اغلب در محل برش ایجاد خواهد شد. اما به‌مرور زمان برطرف می‌شود.
- عفونت: عفونت‌ها پس از جراحی غیرمعمول هستند، اما ممکن است رخ دهند. آن‌ها معمولاً یک یا دو هفته پس از جراحی اتفاق میفتند. افزایش درد در محل جراحی، تب مداوم، لرز یا مشاهده ترشح دو هفته پس از جراحی، نشان‌دهنده عفونت است و باید به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر در محل برش تورم و قرمزی دارید، به جراح خود اطلاع دهید.
- مشکلات مربوط به بهبود زخم: گاهی‌اوقات پرتودرمانی، شیمی‌درمانی یا هر دو می‌توانند بهبود زخم را به تأخیر بیندازند. برش جراحی ممکن است باز شود. شاید نیاز به پانسمان‌هایی خاص داشته باشید یا برای کمک به بسته شدن زخم به جراحی پلاستیک با فلپ عضلانی یا پیوند پوست نیاز پیدا کنید.
- یبوست: ممکن است در دفع مدفوع مشکل داشته باشید. این مسئله می‌تواند ناشی از استفاده از داروهایی (به نام اپیوئیدها) برای درمان درد باشد. همچنین می‌تواند ناشی از کم‌تحرکی یا کم خوردن و نوشیدن باشد. اگر در دفع مدفوع مشکل دارید، به پزشک خود اطلاع دهید تا بتوانید درمان شوید.
- شکستگی پروتزها: اگر جراحی حفظ اندام با پیوند (پیوند استخوان) یا پروتز (استخوان و مفصل فلزی) انجام داده باشید، ممکن است پروتزها بشکنند یا شل شوند. شکستگی در سال اول پس از جراحی نادر است. این اتفاق معمولاً 5 تا 10 سال پس از جراحی رخ می‌دهد. همچنین شکستگی پروتزها گاهی‌اوقات با عدم بهبودی مرتبط است.
حتی با وجود این مشکلات احتمالی، مزایای برداشتن تومور معمولاً بر خطرات آن غلبه می‌کند.
آماده شدن برای جراحی
ابتدا باید با جراح خود ملاقات کرده و درمورد عمل صحبت کنید. در طول ویزیت می‌توانید سؤالات خود را از پزشک بپرسید و درمورد نگرانی‌هایی که دارید، بحث کنید. جراح شما می‌تواند تصوری از ظاهر و عملکرد بدنتان پس از جراحی ارائه بدهد. پس از اینکه تمام جزئیات را با جراح در میان گذاشتید، فرم رضایت‌نامه را امضا خواهید کرد که نشان می‌دهد جراح می‌تواند عمل جراحی را انجام دهد.
جراح ممکن است دستورالعمل‌های ویژه‌ای نیز به شما بدهد. این موارد ممکن است شامل عدم مصرف برخی داروها یا پیروی از رژیم غذایی خاصی در روزهای قبل از جراحی باشد.
درمورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید، ازجمله داروهای بدون نسخه‌ای که ممکن است هر روز از آن‌ها استفاده نکنید، به جراح خود اطلاع دهید. همچنین حتماً درمورد هر گونه ویتامین، گیاه دارویی یا مکملی که استفاده می‌کنید به پزشک اطلاع دهید. درصورت مصرف ماریجوانا یا مواد مخدر دیگر نیز با پزشک صحبت کنید.
همچنین یک ویزیت با متخصص بیهوشی خواهید داشت. متخصص بیهوشی درمورد سابقه پزشکی و داروهای شما سؤال خواهد کرد.
بهبودی پس از جراحی
مدت‌زمان لازم برای بهبودی پس از جراحی برای هر فرد متفاوت است. این زمان بستگی به نوع جراحی انجام‌شده دارد. بهبودی کامل پس از جراحی تومورهای لگنی نیازمند گذشت زمان است و معمولاً بین 4 تا 6 هفته طول می‌کشد. پس از آنکه قادر به انجام فعالیت‌های روزمره مانند بلند شدن و نشستن، راه رفتن، غذا خوردن و دفع راحت بودید، می‌توانید به منزل بازگردید. در طول این دوره نقاهت، رعایت نکات زیر برای دستیابی به بهبودی مطلوب ضروری است:
- نحوه خوابیدن: از خوابیدن بر روی شکم خودداری کنید. قرار دادن بالش پشت کمر در هنگام استراحت می‌تواند به کاهش فشار کمک کند.
- پرهیز از مصرف مواد مضر: مصرف مشروبات الکلی و دخانیات در این دوران اکیداً ممنوع است؛ زیرا می‌توانند روند بهبودی را مختل کنند.
- محدودیت در بلند کردن اجسام: از بلند کردن کودکان و هرگونه جسم سنگین خودداری نمایید تا از فشار آمدن به ناحیه جراحی‌شده جلوگیری شود.
- کاهش تورم: برای کمک به کاهش تورم احتمالی، توصیه می‌شود مصرف نمک را در رژیم غذایی خود محدود کنید و از نوشیدنی‌هایی مانند آب آناناس و آب کرفس و قرص آناهید (طبق نظر پزشک) بهره ببرید.
- محدودیت فعالیت‌های بدنی: از انجام ورزش‌های سنگین و فعالیت‌هایی که فشار زیادی به بدن وارد می‌کنند، خودداری نمایید.
جمع‌بندی
سرطان استخوان در لگن اتفاقی نادر است که باعث درد و تورم در لگن می‌شود. درمان سرطان استخوان در لگن به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد و ممکن است شامل جراحی، شیمی‌درمانی، پرتودرمانی یا داروهای هدفمند برای برداشتن و از بین بردن سلول‌های سرطانی باشد. در میان روش‌های ذکرشده، جراحی تومور لگن، روش اصلی درمان تومورهای این ناحیه است. این جراحی با هدف برداشتن کامل تومور و درصورت امکان حفظ اندام‌های آسیب‌دیده انجام میگیرد و در مقایسه با روش‌های غیرجراحی مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی، مؤثرتر است و دوره نقاهت کوتاه‌تری دارد. در طول بهبودی، رعایت دستورالعمل‌های پزشک درمورد نحوه استراحت، پرهیز از مواد مضر و فعالیت‌های سنگین، و توجه به تغذیه مناسب برای دستیابی به بهبودی کامل ضروری است.
منابع
مطالب مشابه
بونیون، برآمدگی استخوانی است که در لبه داخلی مفصل شست پا ایجاد می‌شود. اگر متوجه برآمدگی روی شست پا شدید، به‌ویژه اگر درد، سفتی یا بی‌حسی در انگشتان پا یا پای خود تجربه کردید، حتماً به متخصص مراجعه کنید.
استئوکندرال زانو، به آسیب یا صدمه به غضروف مفصلی صاف اطراف مفصل زانو و استخوان زیرین غضروف اشاره دارد. میزان آسیب ممکن است از پارگی غضروف یا ترک خفیف استخوان گرفته تا شکستن قطعه‌ای از استخوان در داخل مفصل متغیر باشد.
آرتروسنتز زانو که به آن آسپیراسیون نیز گفته می‌شود، روشی ساده برای تخلیه مایع از مفصل ازطریق سوزنی توخالی است. اگر مفصل شما ملتهب و متورم باشد، مایع اضافی در آن جمع می‌شود. تخلیه این مایع، مقداری از تورم و درد را تسکین می‌دهد و همچنین جهت بررسی آزمایشگاهی مورد استفاده قرار میگیرد.
شکستگی‌های استرسی لگن با ترک ناقص در یکی از استخوان‌های لگن مشخص می‌شود. ممکن است در ابتدا به‌صورت درد خفیف ظاهر شوند که با فعالیت، به‌ویژه فعالیت‌های با ضربه بالا مانند دویدن یا پریدن، بدتر می‌شوند.
آرتروز پس از سانحه (PTOA) نوعی از آرتروز است که پس از آسیب مفصلی ایجاد می‌شود. درواقع، این بیماری درصد قابل توجهی از موارد آرتروز در مراحل پایانی را تشکیل می‌دهد.
سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق میفتد که عضله پیریفورمیس شما عصب سیاتیک را فشرده می‌کند و منجر به التهاب می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث درد یا بی‌حسی در لگن و پشت ساق پا در یک یا هر دو طرف بدن شود.
اگر هنگام حرکت مفاصل، صدای تق‌تق یا ترکیدن می‌شنوید، باید به آن توجه کنید. اگر صدای مفاصل با درد یا ناراحتی همراه نباشد، احتمالاً آسیبی اتفاق نیفتاده است. اما در برخی موارد صدای مفصل نشان‌دهنده کمبود مواد مغذی در بدن است.
پیشگیری و درمان لخته‌های خون پس از جراحی تعویض مفصل لگن بخش مهمی از بهبودی بیمار است. بیمارانی که تعویض مفصل انجام داده‌اند، دو تا ده روز پس از جراحی در بالاترین خطر ابتلا به DVT (ترومبوز ورید عمقی) قرار دارند و این خطر حدود سه ماه ادامه می‌یابد.
جراحی تعویض مفصل زانو، عمل بزرگی بوده که شامل دوره بهبودی قابل توجهی است و بیمار قطعاً پس از جراحی، علائمی را مشاهده می‌کند. اما تشخیص تفاوت بین درد معمول پس از جراحی و درد ناشی از لخته شدن خون بسیار مهم است. در اینجا تفاوت این علائم را توضیح می‌دهیم.
تشخیص روماتیسم مفصلی توسط معاینه فیزیکی انجام می شود و درمورد سابقه پزشکی و علائم شما سؤال می‌کنند. روماتولوژیست شما همچنین آزمایش خون و آزمایش‌های تصویربرداری را تجویز می‌کند.