جراحی ترمیم مینیسک زانو - عمل آرتروسکوپی منیسک

آیا پارگی مینیسک زانو ترمیم میشود؟

اگر ترمیم امکان پذیر باشد، این درمان ترجیح داده می شود زیرا در مقایسه با منیسککتومی به پیشگیری از آرتریت کمک کند. متأسفانه، همه پارگی ها قابل ترمیم نیستند.

اکثر افرادی که منیسک شان پاره می شود می توانند به فعالیت کامل بازگردند. اگر جراحی ترمیم پارگی منیسک انجام می دهید، زانوی شما باید پس از چند ماه فیزیوتراپی به طور کامل بهبود یابد. اگر جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از مینیسک خود انجام دهید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتریت باشید.

ترمیم منیسک به روش آرتروسکوپی یک روش جراحی سرپایی برای ترمیم پارگی غضروف زانو است. مینیسک پاره شده با انواع تکنیک های کم تهاجمی ترمیم می شود و برای بهبودی نیاز به مراقبت پس از عمل دارد. پس از جراحی، برای افزایش و حفظ قدرت و ثبات زانو باید تمریناتی انجام دهید. برای بازیابی عملکرد کامل زانو که به طور متوسط 4 تا 5 ماه پس از جراحی رخ می دهد، فیزیوتراپی مفید است.

هدف از ترمیم آرتروسکوپی منیسک

هدف از جراحی منیسک حفظ بافت سالم منیسک است. پارگی منیسک برای بهبودی نیاز به خون رسانی دارد. فقط قسمت یک سوم بیرونی منیسک دارای خون رسانی است تا پارگی را بهبود بخشد. ترمیم ها به طور کلی به این ناحیه کناری از منیسک محدود می شوند.

بسیاری از انواع پارگی منیسک در ناحیه ای از منیسک که فاقد خون رسانی لازم برای بهبود است اتفاق می افتند. برای پارگی در قسمت هایی از منیسک که بدون خونرسانی است، معمولا برداشتن منیسک توصیه می شود.

مینیسک چیست و چه انواعی دارد؟

یکی از بخش‌های اصلی  و مهم زانو، مینیسک (غضروف هلالی‌شکل زانو) است  که چون نقش ضربه‌گیر زانو را دارد، موجب جذب ضربه‌های واردشده به زانو و درنتیجه استحکام زانو می‌شود. پاره شدن مینیسک باعث اختلال در عملکرد صحیح زانو می‌شود و فعالیت‌های روزمره فرد را تا زمان درمان و ترمیم کامل مختل می‌کند. 

در آناتومی بدن انسان، استخوان ساق پا و ران در حالت طبیعی با هم برخورد ندارند؛ زیرا استخوان ساق پا صاف و استخوان ران حالت منحنی دارد. وظیفه مینیسک از بین بردن این اختلاف شکل است؛ به این صورت که پایین استخوان ران به‌طور مناسب در حفره‌های مینیسک جای می‌گیرند تا  فرد به‌آسانی پای خود را حرکت دهد. جذب ضربه برای حفظ غضروف میانی زانو امری ضروری بوده و این وظیفه بر عهده مینیسک است. هنگام دویدن و بالا رفتن از پله نیروی بسیاری به زانو وارد می‌شود که بدون وجود مینیسک غضروف زانو به‌آسانی دچار آسیب شده و به آرتروز زانو منجر می‌شود.‌

هر زانوی انسان دارای دو مینیسک است: منیسک داخلی و منیسک خارجی

 آسیب های وارد شده به مینیسک زانو هم متفاوت اند و روند درمانی هرکدام از آنها فرق می‌کند، برای دریافت اطلاعات بیشتر به مطلب " انواع آسیب‌های مینیسک زانو" سر بزنید.

دلایل پارگی مینیسک

پارگی مینیسک انواع متفاوتی دارد و با توجه به شکل پارگی و ناحیه آسیب‌دیدگی متفاوت است .پارگی مینیسک معمولاً به انواع مختلف طولی، عرضی، شبیه دسته سطل، زبانه‌ای، شاخی‌شکل یا تلفیقی از این موارد تقسیم می‌شود. از مهم‌ترین دلایلی که سبب پارگی این عضو زانو می‌شود می‌توان به موراد ذیل اشاره کرد:

1. هنگامی که در بازی‌های ورزشی به‌طور ناگهانی بچرخید و تغیر جهت دهید، در وضعیتی که پای‌تان روی زمین است، فشار بسیار زیادی را به مینیسک وارد می‌کنید.خصوصاً هنگامی که زانوی شما خم است، این عمل موجب پارگی مینیسک می‌شود.
2. از دیگر دلایل پارگی منیسک زانو وارد شدن شوک به زانو بر اثر ضربه ناگهانی به آن است، مخصوصاً زمانی که زانو خم شده باشد؛ زیرا هنگام خم شدن زانو ، مینیسک به‌ویژه منیسک داخلی برجسته‌تر می‌شود. زمانی که زانوی فرد خم باشد، فشار واردشده به مینیسک به‌طور غیر مستقیم اعمال می‌شود و احتمال آسیب منیسک در این حالت بیشتر است.
3. از دیگر دلایل شایع پارگی مینیسک، بلند کردن اجسام سنگین است که فشار زیادی،  حدود 5 برابر وزن واقعی، روی مینیسک وارد می‌کند.اگر به‌دلیل کهولت سن منیسک ضعیف شده باشد، تحمل این حد از فشار باعث آسیب‌های جدی به آن می‌شود.
4. برخی مواقع نیز چاقی بیش‌ازحد شخص می‌تواند موجب پارگی مینیسک شود؛ زیرا وزن زیادی که به زانوهای فرد وارد می‌شود، باعث فرسوده شدن زودرس منیسک و پارگی تدریجی آن خواهد شد.
5. یکی دیگر از دلایل شایع پاره شدن منیسک، خم کردن زانو به‌طور ناگهانی است. این وضعیت معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فرد در هنگام راه رفتن یک قدم اشتباه بردارد. در این حالت به‌علت خم شدن شدید زانو، مینیسک بین ران و ساق پا گیر می‌کند و صدمه می‌بیند.

حتما بخوانید: دلایل پارگی مینیسک زانو چیست؟

پاره شدن مینیسک داخلی خطر بیشتری نسبت به پارگی منیسک خارجی دارد؛ زیرا همان طور که قبلاً بیان کردیم منیسک داخلی متصل به رباط میانی است. اما مینیسک خارجی می‌تواند آزادانه حرکت کند و همین عدم توانایی در حرکت مینیسک داخلی باعث شدت فشار بر آن و درنتیجه پارگی آن می‌شود.

علائم و نشانه‌های پارگی مینیسک

• در صورتی که پارگی خفیف باشد، میزان درد و تورم نیز کم خواهد بود.هنگام راه رفتن درد زیادی را احساس نخواهید کرد و تنها در انجام فعالیت‌های روزمره خود کمی محدود خواهید بود. این نوع پارگی در اکثر مواقع با ضربه به زانو اتفاق میفتد و روند بهبودی آن نیز نسبتاً خوب است.
• در صورت بروز پارگی متوسط، فرد در کناره یا مرکز زانوی خود احساس درد کرده و معمولاً پس از 2 – 3 روز ورم می‌کند. این نوع پارگی اکثر مواقع به‌دلیل بلند کردن اجسام سنگین رخ می‌دهد و راه رفتن را کمی دردناک می‌کند.
• محدودیت به وجود آمده در خم شدن زانو باعث می‌شود صبح‌ها و پس از نشستن‌های طولانی فرد احساس سفتی در زانوی خود داشته باشد. همچنین چرخیدن زانو با درد شدیدی همراه است. این نوع عارضه اغلب طی 4 – 6 هفته با انجام تمرینات بهبود می‌یابد.
• زمان پارگی شدید مینیسک، یک قسمت از مینیسک شل می‌شود و و به‌صورت آزاد در فضای داخل مفصل حرکت می‌کند که موجب قفل شدن زانو یا صدا دادن آن می‌شود. درصورت قفل شدن زانو فرد مدتی قادر نخواهد بود زانوی خود را خم کند و ممکن است بی‌ثباتی زانو را به‌علت متناسب نبودن استخوان ران و ساق پا نیز داشته باشد. پارگی به‌شکل سطل دسته‌دار شایع‌ترین نوع پارگی شدید مینیسک است.

در این حالت معمولاً طرف راست مینیسک آسیب‌دیده ورم می‌کند و زانو پس از 1 – 2 روز به رنگ آبی در می‌آید. این رنگ ناشی از پاره شدن رگ‌های خونی داخل مینیسک و بافت‌های اطراف آن است. در چنین شرایطی راه رفتن بسیار دشوار است و بهبودی شاید 3 ماه زمان ببرد و حتی نیاز به جراحی جهت ترمیم مینیسک باشد. اگر علائم پارگی مینیسک زانو   را دیدید حتما با یک پزشک مشورت کنید.

ترمیم مینیسک بدون عمل جراحی

پزشک متخصص در اولین اقدامات درمانی بدون جراحی، جهت کاهش درد و ورم مفاصل مصرف دارو و استفاده از کمپرس یخ را به بیمار توصیه می‌کند.همچنین اگر بیمار هنگام راه رفتن می‌لنگد، پزشک استفاده از عصا را به او پیشنهاد می‌کند تا فشار زیادی روی ساق پای او وارد نشود.

استراحت و استفاده از کمپرس یخ

لبه‌های مفصل به‌دلیل دارا بودن رگ‌های خونی، فرصتی را جهت بهبودی مفصل فراهم می‌کنند.استراحت کافی نیز در بهبودی و ترمیم مفصل مؤثر است.به‌علاوه، پزشک گاهی داروهای مسکن و ضدالتهابی مثل آسپرین و ایبوپروفن جهت کاهش درد و التهاب زانو به بیمار تجویز می‌کند.استفاده از کمپرس یخ نیز در بهبود درد می‌تواند تأثیرگذار باشد.

انجام تمرینات اصلاحی

اگر پارگی منیسک بیمار به تشخیص پزشک جزئی باشد، انجام تمرینات اصلاحی ارائه‌شده توسط او در ترمیم مینیسک می‌تواند مؤثر واقع شود. همچنین انجام این حرکات باعث استحکام زانو نیز می‌شود.

فرد باید از انجام فعالیت‌های سنگین پرهیز کند. انجام فیزیوتراپی هم می‌تواند به بیمار کمک کند. همزمان با انجام فیزیوتراپی یک متخصص باتجربه در جهت کاهش درد و افزایش تحرک بیمار و بهبودی استقامت ران و پشت ساق پا، در کنار بیمار خواهد بود و پس از بهبودی کامل نیز طریقه صحیح انجام فعالیت‌های روزمره و موردعلاقه بیمار را به او آموزش خواهد داد.

ورزش

تحت نظر پزشک یا یک متخصص فیزیوتراپی برخی از تمرینات حرکتی، کششی و استقامتی را در منزل نیز می‌توانید انجام دهید.

 برای انجام تمرینات ورزشی که به درمان پارگی مینیسک زانو کمک می‌کند مطلب مربوط به آن را مطالعه کنید.

استفاده از بریس یا زانوبند طبی

ممکن است پزشک جهت حفظ و ثابت نگه داشتن مفصل، استفاده از عصا و زانوبند را به بیمار توصیه کند. این وسایل از درمان های موثر پارگی منیسک زانو به شمار می‌روند و مانع از انجام نادرست فعالیت‌هایی می‌شوند که عارضه را تشدید می‌کنند. مدت‌زمان استفاده از این وسایل و انجام تمرینات اصلاحی به شدت پارگی، نوع آن و تقاضای بیمار بستگی دارد.

چه کسی باید به ترمیم منیسک به روش آرتروسکوپی فکر کند؟

با وجود اینکه زمان بهبودی برای ترمیم منیسک نسبت به منیسککتومی طولانی‌تر است، اما هر منیسک قابل ترمیم معمولاً باید ترمیم شود. ترمیم منیسک زمانی در نظر گرفته می شود که:

• بیمار سالم است و مایل است فعال بماند،
• بیمار توانبخشی را درک می کند و خطرات جراحی را هم می پذیرد،
• پارگی منیسک در کناره های منیسک قرار دارد،
• بافت منیسک از کیفیت خوبی برخوردار است 
• جراح در ترمیم مینیسک مجرب است

مزایای احتمالی ترمیم آرتروسکوپی منیسک

منیسک ساختار مهمی برای انتقال فشار و جذب ضربه در زانو است. زانو در حین فعالیت تا 5 برابر وزن بدن را متحمل می شود، در زانوی صاف نیمی از این نیرو به منیسک وارد شده و در زانوی خم با زاویه نود درجه ، 85 درصد این نیرو از منیسک عبور می کند. از دست دادن مینیسک باعث افزایش فشار روی غضروف مفصلی شده که منجر به تغییرات دژنراتیو می شود. ترمیم موفقیت آمیز مینیسک بافت مینیسک را حفظ کرده و این تغییرات را کاهش می دهد.

بدون جراحی چه اتفاقی می افتد؟

در بهترین حالت، پارگی در محل مناسب بهبود می یابد و به همان نتیجه ترمیم مینیسک می رسد. اما این خیلی بعید است. در بدترین حالت، یک منیسک قابل ترمیم بیشتر پاره می‌شود و غیرقابل ترمیم می‌شود و تکه‌های منیسک پاره‌شده به غضروف مفصلی آسیب می‌زند که این منجر به تسریع آرتریت می‌شود.

آمادگی قبل از عمل جراحی

اگر جراح تشخیص دهد که به جراحی ترمیم مینیسک زانو احتیاج دارید قبل از عمل، سلامت عمومی شما مثل نوار قلب، اشعه ایکس از قفسه سینه، فشار خون و ... را بررسی می‌کند تا مطمئن شود برای این جراحی کاملا آماده هستید.

متخصص بیهوشی با توجه به سلامت عمومی و نوع پارگی مینیسک شما تصمیم می‌گیرد که از بیهوشی کامل، بی‌حس منطقه‌ای یا بی‌حسی موضعی استفاده کند:

• بی حسی موضعی تزریقی است که فقط ناحیه زانوی شما را بی حس می کند.
• بی حسی منطقه ای داخل وریدی است که بدن شما را از کمر به پایین بی حس می کند.
• بیهوشی عمومی دارویی است که شما را به خواب می برد.

معمولا برای جراحی مینیسک زانو از بیهوشی عمومی استفاده می‌شود

نکاتی که پزشک شما چند روز قبل از جراحی حتما رعایت می‌کند:

• نسخه‌ی داروهایی که باید بعد ازعمل استفاده کنید را به شما می‌دهد
• فیزیوتراپی که باید بعد از جراحی شما را ویزیت کند را معرفی می‌کند
• همه وسایل مورد نیاز مثل عصا که باید قبل از جراحی تهیه کنید را تجویز می‌کند
• نحوه آماده شدن برای جراحی را به شما توضیح میدهد، ممکن است از شما بخواهد تا چند روز بعضی از دارو‌های خود را مصرف نکنید و یا چند ساعت قبل از عمل چیزی نخورید.

 باید کسی باشد که در چند روز اول در خانه به بیمار کمک کند. هیچ عفونت فعلی نباید وجود داشته باشد. زانو نباید زخم یا خراشی داشته باشد. موهای زانو را نباید در روز جراحی یا روز قبل از جراحی اصلاح کرد. قطع یا ترک سیگار خطر عفونت و لخته شدن خون را کاهش می دهد و بهبودی را تسریع می بخشد. برای کاهش احتمال لخته شدن خون، در پنج روز اول پس از جراحی نباید پروازهای هوایی برنامه ریزی شود. اقدامات دندانپزشکی اغلب باعث آزاد شدن باکتری ها در خون می شوند، بنابراین نباید در شش هفته اول پس از جراحی برنامه ریزی شوند اما اگر اجتناب ناپذیر باشد، استفاده از آنتی بیوتیک در حین انجام اقدامات دندانپزشکی می تواند خطر عفونت را کاهش دهند.

انواع عمل جراحی ترمیم مینیسک

پارگی مینیسک را می توان با برداشتن منیسک (منیسککتومی)، ترمیم مینیسک یا در شرایط غیرعادی، تعویض منیسک درمان کرد. از آنجایی که هدف از جراحی حفظ منیسک سالم است، ترمیم مینیسک زمانی انجام می شود که پارگی قابل ترمیم باشد.

منیسککتومی، یا برداشتن بافت آسیب دیده منیسک، نتایج کوتاه مدت خوبی دارد اما ده تا بیست سال بعد منجر به ایجاد آرتریت می شود.

ترمیم مینیسک نیز نتایج خوبی دارد، اما زمان نقاهت طولانی تری نسبت به منیسکتومی دارد و محدود به پارگی هایی است که قابل ترمیم هستند. 

جایگزینی منیسک برای بیماران جوان و فعالی در نظر گرفته می‌شود که قبلاً بیشتر منیسک‌ خود را برداشته‌اند و بدون مشکلات تخریب کننده خاصی، دچار درد در غضروف مفصلی (سطح لغزنده) می‌شوند.

پزشک ارتوپد روش جراحی را بر اساس فاکتورهای زیر تعیین می‌کند:

•  میزان پارگی مینیسک
•  ناحیه پارگی منیسک
•  در نظر گرفتن مدت زمان بازپروری بیمار

جراحی منیسک زانو به روش‌های زیر انجام می‌شود:

عمل جراحی با دوختن منیسک

بخش پاره‌شده منیسک به محل خودش دوخته می‌شود. اگر پارگی در قسمت خارجی مینیسک که دارای رگ‌های خونی است اتفاق بیفتد یا پارگی بیش‌از حد بزرگ نباشد، پزشک جراح دوختن منیسک را انجام می‌دهد.

عمل جراحی با حذف بخشی از منیسک زانو (مینیسکتومی جزئی)

وقتی پارگی در قسمتی از منیسک اتفاق افتاده که احتمال بهبودی و ترمیم آن پایین است، پزشک قسمت پاره‌شده مینیسک را جدا می‌کند که این عمل باعث حرکت مفصل می‌شود.

جراحی برای حذف کامل مینیسک زانو (مینیسکتومی کامل)

در صورتی که پارگی مینیسک زانو در جایی باشد یا به حدی باشد که با روش‌های درمانی مختلف بهبودی حاصل نشود، پزشک از روش مینیسکتومی کامل استفاده می‌کند.

با این وجود، اغلب پزشکان به‌دلیل اینکه عدم وجود مینیسک در زانو، ریسک ابتلا به فرسودگی انتهای ران و ساق پا و درنهایت ابتلا به آرتروز را در بیمار افزایش می‌دهد، از انجام این نوع جراحی خودداری می‌کنند. 

چنانچه جهت ترمیم مینیسک خود به جراحی نیاز دارید، به شما توصیه می‌کنیم که از  آرتروسکوپی که در آن از دوربین‌هایی کوچک عمل را انجام می‌دهند، استفاده کنید و پس از آن تمرینات فیزیوتراپی را جهت استحکام عضلات زانو و کاهش ورم و درد انجام دهید.

در ترمیم مینیسک، روش بخیه زدن به بریدن آن ترجیح داده می‌شود؛ زیرا طبق تحقیقات، احتمال بروز آرتروز پس از برش منیسک آسیب‌دیده خیلی بیشتر از روش دوختن آن است. همچنین در روش بخیه زدن مینیسک، بهبودی سریع‌تر حاصل می‌شود. تنها ایراد روش بخیه زدن مینیسک، طولانی بودن زمان بازیابی قدرت بیمار است؛ زیرا محل بخیه باید کاملاً بهبود یابد. در برخی موارد نیز برداشتن پارگی به دوختن آن ارجحیت دارد:

• هنگامی که دوختن تأثیر چندانی در پارگی منیسک نداشته باشد.
• وقتی بخواهیم زمان ریکاوری را درمورد بعضی افراد مانند ورزشکاران حرفه‌ای کاهش دهیم.

با توجه به توضیحات ارائه‌شده، درصورت پارگی منیسک پزشک متخصص در مرحله اول روش‌های غیرجراحی را به بیمار توصیه کرده و درصورت پارگی شدید جهت ترمیم مینیسک، اقدام به عمل جراحی می‌کند.خوشبختانه عمل جراحی منیسک با حداقل عوارض نتایج موفقیت‌آمیزی به همراه داشته است.

روش انجام جراحی

درمان جراحی  پارگی مینیسک به صورت آرتروسکوپی زانو انجام می شود. جراحی مینیسک به روش آرتروسکوپی معمولا کمتر از یک ساعت طول می‌کشد.

بعد از دریافت بیهوشی تیم جراحی زانوی شما را تمیز می‌کند و روی پای شما را با یک پارچه جراحی می‌پوشاند

جراح سه برش کوچک به نام پورال، روی زانوی شما ایجاد می‌کند. سپس تیم جراحی مفصل زانو را با مایع استریل پر می‌کنند،این مایع به کنترل خونریزی در مفصل کمک کرده و بافت‌های اضافی را می‌شویید تا جراح بتواند راحت‌تر داخل مفصل را ببیند.

این سه سوراخ‌ به ‌دلایل ذیل ایجاد می‌شوند:

• سوراخ  اول برای پر کردن مفصل زانو با محلولی خاص است که به منظور مشاهده داخل زانو صورت می‌گیرد و علاوه بر آن احتمال ابتلا به عفونت را در فرد کاهش می‌دهد.
• سوراخ دوم را به این خاطر ایجاد می‌کند که دوربین آرتروسکوپ و منبع نور را به درون مفصل بیمار هدایت کند.
• سوراخ سوم نیز جهت ورود وسایل جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

جراح در این مرحله ابزار کوچکی به نام آرتروسکوپ را در محل برش قرار می‌دهد.آرتروسکوپ یک لوله نازک با نور کوچک و دوربین فیلمبرداری در انتهای آن است.این دوربین تصاویر ویدیویی داخل زانوی شما را در مانیتور پخش می‌کند.

در واقع جراح از آرتروسکوپ استفاده می‌کند تا به پارگی مینیسک نگاه کند و تصمیم بگیرد که کدام تکنیک جراحی (دوختن منیسک – مینیسکتومی جزئی و مینیسکتومی کلی) را انجام دهد.

جراح شما بسته به تکنیک مورد استفاده، ابزارهای جراحی دیگری را وارد می کند. هنگامی که منیسککتومی یا ترمیم منیسک کامل شد، جراح برش‌های ایجاد شده را با بخیه یا نوارهای جراحی می بندد. سپس تیم جراحی زانوی شما را با بانداژ می پوشاند.

پس از پایان جراحی سوراخ‌های زانو به مدت دو هفته بخیه دارند. ترمیم مینیسک به روش آرتروسکوپی، نوعی جراحی سرپایی است. بیمار صبح به بیمارستان یا کلینیک مراجعه می‌کند و عصر همان روز ترخیص می‌شود.

بعد از ترمیم منیسک یا منیسککتومی چه اتفاقی می‌افتد؟

اکثر افرادی که ترمیم مینیسک یا منیسککتومی انجام می دهند نیازی به ماندن یک شب در بیمارستان ندارند. شما در اتاق ریکاوری منتظر خواهید بود تا بیهوشی از بین برود. وقتی آماده رفتن شدید، شخص دیگری باید شما را به خانه برساند.

پبیمار معمولا از یک کرایوکاف و یک زانوبند استفاده می کند. کرایوکاف یک دستگاه کمپرس سرد است که از یک کاف در دور زانو و یک کلمن برای یخ و آب تشکیل شده است. با استفاده از نیروی جاذبه برای تخلیه و پر کردن کاف، می توان زانو را خنک نگه داشت تا تورم به حداقل برسد و درد کاهش یابد. بریس پا را صاف نگه می دارد. بسته به الگوی پارگی، تحمل وزن کامل بر روی بریس ممکن است بلافاصله پس از جراحی مجاز باشد. بالا نگه داشتن اندام در دو روز اول پس از جراحی در هنگام نشستن به حداقل رساندن تورم کمک می کند و در واقع بهبودی را تسریع می کند. در این مدت حرکت مچ پا به بالا و پایین برای بهبود جریان خون در پا توصیه می شود. نکات خاص بعد از عمل در زمان ترخیص بررسی اعلام می شوند.

ترخیص از بیمارستان

پس از ترمیم آرتروسکوپی منیسک ، بیمار معمولا از یک کرایوکاف و یک زانوبند استفاده می کند. کرایوکاف یک دستگاه کمپرس سرد است که از یک کاف در دور زانو و یک کلمن برای یخ و آب تشکیل شده است. با استفاده از نیروی جاذبه برای تخلیه و پر کردن کاف، می توان زانو را خنک نگه داشت تا تورم به حداقل برسد و درد کاهش یابد. بریس پا را صاف نگه می دارد. بسته به الگوی پارگی، تحمل وزن کامل بر روی بریس ممکن است بلافاصله پس از جراحی مجاز باشد. بالا نگه داشتن اندام در دو روز اول پس از جراحی در هنگام نشستن به حداقل رساندن تورم کمک می کند و در واقع بهبودی را تسریع می کند. در این مدت حرکت مچ پا به بالا و پایین برای بهبود جریان خون در پا توصیه می شود. نکات خاص بعد از عمل در زمان ترخیص بررسی اعلام می شوند.

اثربخشی

هنگامی که این عمل توسط یک جراح مجرب انجام شود، ترمیم مینیسک بسیار موفقیت آمیز است و در حدود 90٪ بیماران نتایج خوبی دارد. هر زانویی که آسیب دیده باشد احتمال بیشتری برای ابتلا به آرتریت دارد. یک ترمیم موفقیت آمیز پیشرفت آرتریت را کند می کند. عوامل مرتبط با نرخ بالاتر بهبودی منیسک، عبارتند از: ترمیم در عرض 2 ماه، محل محیطی بیشتر پارگی و بازسازی همزمان ACL .

خطرات یا عوارض جراحی منیسک آرتروسکوپی چیست؟

جراحی آرتروسکوپی زانو بسیار ایمن است و فقط عوارض نادری دارد:

• آرتریت در مراحل بعدی زندگی.
• لخته شدن خون.
• خون در ناحیه زانو.
• عفونت.
• آسیب به اعصاب و عروق خونی نزدیک زانو.
• سفتی در مفصل.
• مشکلات بیهوشی، مانند مشکلات قلب یا ریه.

حتما بخوانید: شایع ترین عوارض جراحی مینیسک زانو چیست؟

ریکاوری جراحی منیسک چگونه است؟

زمان درمان پارگی منیسک به موارد زیر بستگی دارد:

•  سن بیمار
•  وضعیت جسمانی و فیزیکی بیمار
•  روش انجام جراحی
•  میزان پارگی منیسک

بهبودی کامل از جراحی منیسک می تواند از شش هفته تا سه ماه طول بکشد. مراقبت پس از جراحی شامل موارد زیر است:

• استفاده ازعصا برای برداشتن فشار از روی زانو در طول دوره بهبودی.
• بستن زانوبند برای تثبیت مفصل.
• استفاده از داروهای ضد درد.
• فیزیوتراپی.
• انجام تمرینات توانبخشی در خانه برای بازگرداندن تحرک، دامنه حرکت و قدرت.
• RICE (استراحت، یخ، فشرده سازی و قرار دادن زانو درارتفاع).

فیزیوتراپی

سه هدف اولیه توانبخشی پس از عمل عبارتند از: صاف کردن کامل زانو، کاهش تورم و به دست آوردن کنترل عضله چهارسر. به بیماران توصیه می شود بلافاصله پس از جراحی، بالا بردن پای صاف را با بریس انجام دهند. از بریس برای راه رفتن با زانو در حالت کشش به مدت شش هفته استفاده می شود. معمولاً بلافاصله پس از جراحی دامنه حرکتی از 0 تا 90 درجه شروع می شود، بدون اینکه هیچ گونه تحمل وزنی در حین حرکت وجود داشته باشد. بریس در هفته ششم باز می شود و زمانی که کنترل خوب چهار سر ران بدست می آید بریس کاملا باز می شود. حرکات در شش هفته به اندازه تحمل افزایش می یابد، اما از جمباتمه زدن کامل ( اسکوات) تا 12 هفته اجتناب می شود. فعالیت‌های کم‌ فشار مانند شنا و استفاده از دستگاه های ورزشی در هفته 12 توصیه می‌شوند و معمولاً تا هفته 16 به ورزش‌های پرشی و چرخشی می‌رسند. راهنمایی و کمک فیزیوتراپیست برای دستیابی به بهبودی سریع و کامل بسیار مفید است. 

آیا بعد از جراحی درد خواهم داشت؟

ترمیم آرتروسکوپی منیسک عملی نسبتاً دردناک است. از آنجایی که جراحی بیشتر بر روی بافت نرم انجام می شود، نسبت به آرتروسکوپی استاندارد دردناک تر است، اما نسبت به بازسازی رباط یا روش دیگری که نیاز به سوراخ کردن استخوان دارد، درد کمتری دارد. از بی حسی موضعی در حین جراحی برای به حداقل رساندن درد استفاده می شود، اما بیماران معمولاً در سه روز اول پس از جراحی زانوی متورم و دردناک دارند.

استفاده از داروها

داروهای ضدالتهاب خوراکی طبق برنامه بخ صورت خوراکی مصرف می شوند و داروی مسکن نیز در صورت نیاز به صورت خوراکی مصرف می شوند. بیماران به طور متوسط 2 تا 5 روز پس از جراحی به داروهای مسکن نیاز دارند.

اثربخشی داروها

ترکیبی از داروهای مسکن و ضدالتهاب باعث تسکین موثر درد با حداقل عوارض جانبی می شود. کنترل خوب درد، تعادلی بین اثربخشی و عوارض جانبی تعریف می شود. از آنجایی که تمام داروهای ضد درد مخدر می توانند باعث تهوع و یبوست شوند، نوشیدن مایعات زیاد و مصرف نرم کننده مدفوع بعد از جراحی می تواند این مشکلات را کاهش دهد.

چه مدت پس از جراحی مینیسک می توانم راه بروم، ورزش کنم و کار کنم؟

اکثر افراد بلافاصله پس از جراحی مینیسک می توانند با عصا راه بروند. بسیاری از آنها در عرض شش تا هشت هفته به فعالیت های عادی باز می گردند. برای تشخیص دقیق‌تر دوره نقاهت بعد از جراحی مینیسک پزشک شرایط جسمی و روند بهبودی شما را ر نظر میگیرد و دقیقا دوره نقاهت را اعلام می‌کند.

بازگشت به ورزش مستلزم توانایی انجام تمرینات ورزشی خاص با سرعت رقابتی است. بسته به سختی های ورزش، شرایط قبل از عمل، آسیب های مرتبط و سایر عوامل فردی، بازگشت به ورزش انتخابی معمولاً چهار تا پنج ماه طول می کشد. توانبخشی باید تا رسیدن به اهداف ورزشی بیمار ادامه یابد.

محدودیت های طولانی مدت بیمار

پس از توانبخشی و بهبودی کامل، بیماران هیچ محدودیتی ندارند. با این حال، اگر در زمان آرتروسکوپی تشخیصی، آسیب یا دژنراسیون غضروف مفصلی قابل توجهی مشاهده شود، برای کند کردن پیشرفت آرتریت، ورزش‌های پر فشار توصیه نمی‌شوند.

خلاصه ای از ترمیم آرتروسکوپی منیسک برای پارگی مینیسک

• در دستان جراح مجرب، ترمیم آرتروسکوپی منیسک یک روش جراحی سرپایی موثر برای ترمیم غضروف پاره زانو است.
• مینیسک پاره شده با انواع تکنیک های کم تهاجمی ترمیم می شود و برای بهبودی نیاز به مراقبت پس از عمل دارد.
• فیزیوتراپی برای بازیابی عملکرد کامل زانو مفید است که به طور متوسط 4 تا 5 ماه پس از جراحی انجام می شود.