آرتروز لگن یا استئوآرتریت هیپ، یک وضعیت سلامتی است که شامل تغییراتی در غضروف، رباط‌ها، استخوان و عضلات اطراف مفصل ران می‌شود. این بیماری در هر سنی می تواند ایجاد شود، اگرچه در افراد مسن شایع تر است. استئوآرتریت مفصل ران می تواند انجام فعالیت های روزمره مانند راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها را سخت کند.
خطر ابتلا به آرتروز لگن با بالا رفتن سن افزایش می یابد. احتمال بروز این بیماری در افرادی با آسیب قبلی لگن یا سابقه دیسپلازی هیپ (که در آن حفره مفصل ران به طور کامل مفصل توپی استخوان ران را نمی پوشاند) بیشتر است. چاقی همچنین ممکن است خطر ابتلا به آرتروز هیپ را افزایش دهد.
فیزیوتراپیست ها برنامه های درمانی را طراحی می کنند تا به افراد مبتلا به آرتروز لگن کمک کنند تا درد را مدیریت کنند و به فعالیت های عادی خود بازگردند. موارد پیشرفته تر آرتروز ممکن است به جراحی تعویض مفصل ران نیاز داشته باشد. فیزیوتراپیست می تواند به شما در درک آرتروز لگن و هر گونه مشکل مرتبط کمک کند. آنها درمان هایی را برای کاهش درد و بهبود نحوه حرکت شما ارائه می دهند. همچنین می توانند اطلاعاتی در مورد انتخاب های زندگی سالم برای کمک به بهبود وزن بدن، تغذیه، عادات خواب و سطح فعالیت بدنی ارائه دهند.
فیزیوتراپیست ها متخصصان حرکت هستند که کیفیت زندگی را از طریق مراقبت عملی، آموزش بیمار و حرکات تجویز شده بهبود می بخشند.
فیزیوتراپیست آگاهی شما را درمورد جنبه های مختلف آرتروز از جمله موضوعات زیر افزایش می‌دهد:
- گزینه های درمانی شما
- اهمیت و فواید فعالیت بدنی منظم روزانه.
- نحوه راه رفتن، نشستن، بالا رفتن از پله ها، خوابیدن، ورزش کردن و بازگشت به فعالیت هایی که با درد کمتری از آنها لذت می برید.
فیزیوتراپیست شما هرگونه مشکل فیزیکی مرتبط با آرتروز لگن را برطرف خواهد کرد. همچنین ممکن است هر گونه مشکل در نواحی ستون فقرات و اندام تحتانی را در خصوص سلامت کلی و عملکرد فیزیکی بهبود بخشند.
با این حال، افراد مبتلا به آرتروز اغلب به دلایل زیر از این فعالیت‌ها اجتناب می‌کنند:
- درد و سفتی درعضلات
- آگاهی کم در مورد مدت و نوع تمرین مناسب
- آگاهی کم در خصوص تاثیرات تمرینات
فیزیوتراپیست می تواند شما را با یک برنامه ورزشی شخصی هدایت کند تا به کاهش درد و سفتی عضلات شما کمک کند. اهداف فیزیوتراپی و تمرینات تجویز شده عبارتند از:
- بهبود قدرت بدنی، تعادل و توانایی راه رفتن
- بهبود حرکت پا، لگن و پشت
- آموزش مدیریت درد
برنامه درمانی فیزیوتراپیست ی شما ممکن است شامل استراتژی هایی برای موارد زیر باشد:
مدیریت درد
فیزیوتراپیست شما ممکن است از درمان های مختلفی برای کنترل و کاهش درد شما استفاده کند. فیزیوتراپیست ها متخصص در آموزش تکنیک های مدیریت درد هستند که درنهایت نیاز به دارو از جمله اپیوئیدها را کاهش می دهد یا از بین می برد. درمان های شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ورزش هایی برای کاهش درد و بهبود عملکرد. همچنین این ورزش های بخصوص باعث کاهش وزن بدن می‌کند و درد و عملکرد را بهبود می‌بخشد.
- اصلاح فعالیت هایی که در طول روز انجام می دهید، به طوری که درد کمتری را تجربه کنید.
- دستورالعمل در مورد زمان و نحوه استفاده از سرما یا گرما برای کمک به مدیریت درد.
- درمان دستی(منووال) برای بهبود انعطاف پذیری و کاهش درد قبل از ورزش.
تحقیقات در مورد تأثیر مثبت در‌خصوص درمان دستی در درمان آرتروز لگن به صورت صریح تایید نشده است. در عین حال، ماساژ دادن به‌ویژه تمیرنات مخصوص برای حرکت دادن مفصل، باعث کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی مفصل ران، به‌ویژه در افراد مسن می‌شود.
حتما مطالعه کنید: درمان آرتروز لگن
بازگشت به فعالیت ها
کار کردن با یک فیزیوتراپیست اغلب می تواند به شما کمک کند سریعتر از آنچه به تنهایی انجام دهید به اهداف خود برسید. آنها ممکن است در فعالیت های خاص شغلی یا تمرینات ورزشی با شما همکاری کنند تا به شما در دستیابی به اهدافتان کمک کنند. اصلاح فعالیت های شما برای بازگشت ایمن به فعالیت ضروری است. همچنین به کنترل علائمی که ممکن است مانع بهبودی شما شوند کمک می کند.
تمرین های ساختاری
تمرینات خاص در هر مرحله از ریکاوری برای شما مفید خواهد بود. فیزیوتراپیست شما تمرینات مناسبی را در زمان های مناسب به شما آموزش می دهد تا به طور ایمن قدرت، استقامت، تعادل و چابکی شما را بازیابی کند. این تمرینات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تمرینات تقویتی با استفاده از:
- وزن بدن خودتان به عنوان مقاومت
- وزنه ها، نوارهای مقاومتی و تجهیزات وزنه برداری
- تمرین های هوازی با استفاده از:
- فعالیت های بدنی که از آن لذت می برید، مانند پیاده روی، دویدن، یا شنا
- تجهیزات ورزشی کاردیو (قلب)، مانند تردمیل یا دوچرخه ثابت
- انجام ورزش های آبی در صورت دردناک بودن ورزش در خشکی
- تمرینات تعادلی، مانند ایستادن روی یک پا یا راه رفتن از روی موانع
بیشتر مطالعه کنید: تمرینات ورزشی برای آرتروز لگن
بهبود حرکت
فیزیوتراپیست شما فعالیت‌ها و درمان‌های خاصی را برای کمک به بازگرداندن حرکت در پا و لگن شما انتخاب می‌کند. اینها ممکن است با حرکات غیرفعال شروع شوند که خود فیزیوتراپیست برای شما انجام می‌دهد تا به آرامی پا و مفصل ران شما را حرکت دهد. سپس این تمرینات به حرکات کششی فعالی که شما به تنهایی انجام می دهید تغییر خواهند کرد.
در صورت نیاز به جراحی
در برخی از افراد مبتلا به آرتروز مفصل لگن پیشرفته‌تر، درد ممکن است ورزش و انجام فعالیت‌های دیگر را بسیار سخت کند. برای این افراد، جراحی تعویض مفصل ران ممکن است کمک کننده باشد. اگر تحت درمان یک فیزیوتراپیست هستید، ممکن است از آنها درخواست کنید تا شما را به متخصصانی ارجاع دهند که می توانند با اشعه ایکس یا ام آر آی وضعیت مفصل شما را به دقت بررسی کنند. با‌اینکه این تصاویر به تنهایی نمی توانند شدت آرتروز شما را تعیین کنند، پزشک شما با در نظر داشتن علائم و عملکرد فیزیکی شما درمورد جراحی شما تصمیم قطعی می‌گیرد.
پس از جراحی مفصل ران، فیزیوتراپیست روزانه شما را در بیمارستان ویزیت می کند تا:
- به شما کمک کند از رختخواب خارج شوید.
- راه رفتن و بالا و پایین رفتن از پله ها را به صورت اصولی آموزش دهد.
- نحوه استفاده صحیح از واکر یا عصا را به شما آموزش دهد.
- فعالیت هایی که باید از آن اجتناب کنید را به شما یادآور شود.
- قدرت بدنی خود را برای بازگشت به خانه افزایش دهد.
- کمک کنید تا دردتان به حداقل برسد.
- با سریع ترین و در عین حال ایمن ترین شکل ممکن به فعالیت های عادی خود بازگردید.
پس از ترخیص از بیمارستان، می توانید برای ادامه توانبخشی خود به یک فیزیوتراپیست مراجعه کنید.
منابع محتوا:
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و میتواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین میتواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز میتواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.