انواع آرتروز و علائم آنها

استئوآرتریت از شایع ترین انواع آرتروز

استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت یا آرتروز است که میلیون ها نفر در سرتا سر جهان را درگیر خود می کند. این نوع آرتروز زمانی رخ میدهد که غضروف قرار گرفته در قاعده استخوان از بین برود.

 اگر چه استئوآرتریت می تواند  به هر مفصلی آسیب برساند اما زانو یکی از شایع ترین مفصل هایی که درگیر این بیماری می شود. افزایش سن یکی از مهم ترین عوامل خطر ساز ابتلا به آرتروز است که ضمینه ابتلا به این بیمار را تا چندین برابر افزایش می دهد.

البته علاوه بر آن عوامل دیگری نظیر ضمینه ارثی، آسیب دیدگی مفصل، اضافه وزن و عفونت نیز هستند که یک فرد را در معرض ابتلا به استئوآرتریت قرار می دهد.

بیماری استئوآرتریت معمولا با چنین علائمی ظاهر می شود:

• درد و تورم در مفصل مبتلا به استئوآرتریت
• خشکی مفصل خصوصا صبح ها و یا زمانی که شما برای مدتی نشسته‌اید.
•  هنگامی که فعالیت دارید، درد افزایش می‌یابد، اما با استراحت کمی تسکین می‌یابد.
•  احساس گرما در مفصل
•  هنگامی که مفصل حرکت می‌کند صداهای غیرطبیعی از آن شنیده می شود
•  کاهش تحرک و دامنه حرکتی مفصل

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماوئید

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی، شایع‌ترین نوع آرتروز خود ایمنی است. این عارضه در اثر اختلال در دستگاه ایمنی بدن رخ می دهد؛ موجب درد، التهاب و تورم در مفاصل بدن می گردد. در این بیماری خودایمنی سیستم ایمنی به سلول های بدن بخصوص سلول های سینوویوم مفاصل بدن حمله می کند و عوارض بیماری را ایجاد می کند.

این نوع آرتروز نیز مزمن بوده و در دراز مدت بر مفصل تاثیر بگذارد موجب تخریب آن بشود. همچنین بیماری آرتریت روماتوئید یک بیماری سیستمیک است؛ بدین معنا که این بیماری می تواند بسیاری از مفاصل و ارگان های بدن را درگیر کند.

بر خلاف استئوآرتریت که موجب سایش و فرسودگی استخوان‌ها می‌شود، روماتیسم مفصلی با تاثیرگذاشتن بر پوشش داخلی مفاصل، باعث تورم دردناک آنها می‌شود، که در نهایت می‌تواند منجر به فرسایش استخوان‌ها و دفورمیتی مفاصل گردد. از جمله شایع ترین علائم آرتروز می توان به موارد زیر اشاره کرد :

• گرمی، تورم و حساس به لمس شدن مفاصل
• خشکی مفاصل که معمولاً در صبح و پس از مدتی عدم فعالیت، بدتر می‌شود.
• خستگی، تب و کاهش وزن
• خانم ها، افراد سیگاری و کسانی که در خانواده خود سابقه ابتلا به آرتروز دارند؛ بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی قرار دارند.

آرتریت سپتیک یا آرتروز چرکی

آرتریت سپتیک زانو یا عفونت مفصل و یا آرتریت عفونی زمانی اتفاق می افتد که عفونت ناشی از باکتری یا ویروس و یا قارچ به یک مفصل و یا مایع اطراف مفصل گسترش یابد. این مایع، مایع سینوویال نامیده می شود.ع فونت مفصل زانو یا آرتریت سپتیک زانو معمولا تنها در یک مفصل رخ می دهد. بیماری معمولا بر روی یک مفصل بزرگ مانند زانو، لگن یا شانه تاثیر می گذارد.

این نوع آرتروز بیشتر در کودکان، افرادی مسن و افرادی که دچار نقص ایمنی شده اند؛ رخ میدهد. از جمله رایج ترین راه های رسیدن میکروب به مفصل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• این عفونت معمولا در قسمت دیگری از بدن مانند عفونت ادراری یا عفونت پوستی و یا عفونت های گلو شروع می شود و از طریق جریان خون به بافت مفصل گسترش می یابد.
• عمل های جراحی که موجب انتقال میکروب به درون مفصل می شود.
• عفونی شدن بافت های نزدیک مفصل و سرایت آنها به مفصل
• از مهم ترین علائم آرتریت عفونی می توان به:
• درد مفصل درگیر که این درد با حرکت کردن شدیدتر می شود
• متورم و گرم شدن مفصل مبتلا به عفونت
• قرمز شدن پوست نزدیک مفصل

از دیگر علائم آرتریت عفونی که این بیماری را از دیگر انواع آرتروز متمایز می کند عبارت‌اند از:

• تب و لرز
• بی اشتهایی
• تهوع و استفراغ
• ضعف شدن مفصل و بالا رفتن تعداد نبض

آرتروز کودکان

آرتروز کودکان یا آرتریت ایدویوپاتیک

با اینکه آرتریت یا آرتروز به عنوان یک بیماری شایع در سالمندان شناخته می شود؛ اما احتمال ابتلا به آن در کودکان و نوجوانان نیز شایع است. به التهاب مفاصل در کودکان و نوجوانان، آرتریت ایدویوپاتیک جوانان یا آرتریت دوران کودکی می گویند.

این عارضه با آرتروز در بزرگسالان متفاوت است و عموما به دنبال ورود یک عامل محیطی همچون یک ویروس به بدن کودک رخ می دهد. هچنین در صورتی که کودکی ژنهای مربوط به این بیماری را داشته باشد خطر ابتلا آن به این بیماری ها بسیار بالاتر می رود.

آرتروز در کودکان یک بیماری خود ایمنی است؛ بدین معنی است که سیستم ایمنی بدن دچار اشتباه شده و به بافت‌های خودی بدن حمله می‌کند.

معمولاً، سیستم ایمنی بدن یک کودک گلبول‌های سفیدی را تولید می‌کند که با باکتری‌ها، ویروس‌ها و دیگر عوامل بیگانه که می‌توانند باعث بیماری شوند مقابله کرده و بدن را در مقابل آن‌ها محافظت می‌کنند. ولی در برخی موارد بیماری‌های خود ایمنی مثل آرتروز مفصلی کودکان، سیستم ایمنی به اشتباه، سلول‌های سالم بدن را مورد حمله قرار می‌دهد.

ازجمله علائم آرتروز مفصلی کودکان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

•  متورم، قرمز و گرم شدن مفصل
• لنگیدن و یا مشکلات مربوط به استفاده از دست و پاها
• تب ناگهانی و شدید
• راش پوستی (بر روی بدن یا دست و پاها) که همراه با تب ظاهر شده و از بین می‌رود.
• گرفتگی، درد و حرکت محدود مفاصل
• بروز علائمی در کل بدن مانند رنگ‌پریدگی، متورم شدن گره‌های لنفاوی و احساس ناخوشی عمومی
• قرمز شدن چشم
• درد چشم که به هنگام نگاه کردن به نور تشدید می‌شود (فوتوفوبیا)
• تغییرات دیداری

بیماری نقرسی که انگشتان دست و پا را درگیر کرده است

بیماری نقرس

نقرس یکی از انواع آرتروز است که در اثر افزایش مداوم میزان اسید اوریک در بدن بوجود می آید و موجب بروز تورم، حملات التهابی، و درد های در مفصل می شود. این بیماری معمولا در یک مفصل بزرگ به صورت ناگهانی آغاز شده و به بقیه مفاصل کشیده شود.

نقرس معمولا مفاصل اندام های تحتانی خصوصا انگشت شست پا را در برمی گیرد.

عوامل متعددی در ابتلا به نقرس تأثیر دارند.که از مهم ترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.  بالا بودن فشار خون
2.  نقرس معمولاً پس از انجام عمل‌های جراحی، آسیب‌دیدگی و کم‌آبی بدن ایجاد می‌شود.
3. مصرف برخی داروها مانند داروهای مدر (که به عنوان قرص آب شناخته می‌شوند) و برای درمان پرفشاری خون تجویز می‌شوند باعث افزایش سطح اسید اوریک در خون شده و احتمال ابتلا به نقرس را افزایش می‌دهد.
4.  داروهایی که سطح اسید اوریک را در جریان خون کاهش می‌دهند مانند آلوپورینول (زیلوپریم، آلوپریم) نیز ممکن است در ابتدا باعث عود نقرس شوند. این بدان دلیل است که هر چیزی که سطح اسید اوریک را در خون افزایش یا کاهش دهد باعث انباشته شده کریستال‌های اسید اوریک در مفصل و در نتیجه ابتلا به نقرس می‌شود.
5. درمان برخی سرطان‌ها نیز ممکن است باعث ابتلا به نقرس شود زیرا زمانی که سلول‌های سرطانی از بین می‌روند، سطح اسید اوریک در بدن افزایش می‌یابد.
6. آرتروزهای تحلیلی یا دیژنراتیو نیز احتمال ابتلا به نقرس در آن مفصل افزایش می دهد.

برخی علائم و نشانه های ابتلا به نقرس عبارتند از:

• شروع دردهای ناگهانی و به یکباره در مفصل
• متورم و گرم شدن مفصل تحت تاثیر نقرس
• قرمز شدن مفصل مبتلا به نقرس
• ایجاد توفی در زیر پوست؛ توفیس توده ای سخت از اسید اوریک است که در زیر پوست انباشته می شود.
• در صورتی که این نوع آرتروز برای مدت طولانی تحت درمان قرار نگیرد باعث آسیب دیدگی مفصل و ایجاد ناهنجاری های فیزیکی می شود.

آرتریت پسوریازیس

آرتریت پسوریازیک یک بیماری خودایمنی مزمن است که به شکل التهاب پوست (پسوریازیس) و مفاصل (آرتریت التهابی) مشخص می شود. در این بیماری هر یک از مفاصل بدن ممکن است درگیر شوند، ولی عمدتاً مفاصل انگشتان و مهره‌های کمری و گردنی مبتلا می‌شوند. این اختلال معمولاً خفیف بوده و بیشتر بین سنین 30 تا 50 سال شروع شده و در سراسر زندگی به طور متناوب ادامه می‌یابد.

بیماری آرتریت پسوریازیس یک بیماری مزمن و عود کننده است؛ بدین معنا که مداوم بوده و شدت آن به مرور زمان کم و زیاد می شود.

از شایع ترین علائم بیماری آرتریت پسوریازیس می توان به:

• درد و خشکی در مفصلی مبتلا به این بیماری است
• شدید شدن خشکی بعد از مدتی استراحت و بی حرکت مانندن مفصل
• متورم و قرمز شدن مفصل درگیر شده
• التهاب تاندون ( این التهاب شایع بوده و به علت درگیر شدن بافت سینوویوم اطراف تاندون ظاهر می شود)

از جمله مهم ترین عواملی که شما را در معرض این نوع آرتروز یعنی آرتریت پسوریازیس قرار می دهد. می توان به:

• داشتن اضافه وزن
• ابتلا به بیماری پسوریازیس خصوصا پسوریازیس در ناخن ها
• سابقه خانوادگی ابتلا به آرتریت پسوریازیس
• آسیب های فیزیکی
• ابتلا به عفونت های شایع
• ابتلا به بیماری های خود ایمنی

آرتروز مفصل شانه که موجب درد و ناراحتی در این مفصل می شود

بیماری لوپوس

لوپوس یک بیماری خودایمنی است، که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به  بافت‌ها و اندام‌های خود حمله می‌کند. التهاب ناشی از لوپوس می‌تواند بر بسیاری از سیستم‌های مختلف بدن مانند مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه تاثیر بگذارد.

تشخیص بیماری لوپوس کمی سخت است؛ زیرا علائم و نشانه‌های آن مشابه دیگر انواع آرتروز است، اما علامتی که لوپوس را از دیگر بیماری‌ها متمایز می‌کند، لکه‌ای شبیه بال پروانه در صورت که بر روی هر دو گونه ایجاد می‌شود.

بیماری لوپوس خود به سه نوع تقسیم می‌شود:

لوپوس اریتمایتوی سیستمیک

یکی از رایج ترین انواع لوپوس، لوپوس سیستمیک است که این بیمار بر سرتا سر بدن تاثیر می گذارد و موجب التهاب پوست، مفاصل، ریه، کلیه‌ها، خون، قلب و یا ترکیبی از این‌ها شود.

لوپوس دیسکوئید یا جلدی

این نوع بیماری تنها بر روی پوست تاثیر می گذارد از این رو به لوپوس پوستی نیز معروف است. ضایعات ناشی از این بیماری بر روی روی صورت، گردن و پوست سر ظاهر می‌شود و  پوست ناحیه‌ی درگیر ممکن است ضخیم و زبر شود یا به صورت جای زخم باقی بماند.

لوپوس ناشی از عوارض دارو

داروی هیدرالازین ( داروی ضد فشار خون)، پروکائین آمید ( داروی آریتمی قلبی ) و برخی داروهای آنتی که برای درمان سل تجویز می شوند از جمله داروهایی هستند که احتمال ابتلا به لوپوس را افزایش میدهند.

علائم بیماری لوپوس بسته به نوع و شدت آن متفاوت است. علائم این نوع از آرتروز به صورت ناگهانی ظاهر می شود و از حالت خفیف تا شدید متغییر است. شایع ترین علائم بیماری لوپوس می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• خستگی دائمی 
• تب های نگهانی و بی مورد
• از دست دادن اشتها و کاهش وزن
• درد، خشکی و تورم مفاصل و ماهیچه‌ها
• تورم در پاها یا اطراف چشم‌ها
• تورم غدد یا غدد لنفاوی
• ضایعه‌ی پروانه‌ای شکل بر روی صورت در ناحیه‌ی گونه‌ها و پل بینی یا وجود ضایعات در سایر قسمت‌های بدن
• ضایعات پوستی که با قرار گرفتن در معرض آفتاب ظاهر و یا بدتر می‌شوند (حساسیت به نور)
• انگشتان دست و پا که در هنگام سرد شدن و یا در دوره‌های استرس زا سفید یا آبی می‌شوند
• زخم دهان و بینی
• تنگی نفس
• درد قفسه سینه در اثر تنفس عمیق
• خشکی چشم‌ها
• ریزش غیر معمول موها
• سردرد، گیجی و از دست دادن حافظه