فواید و اثرات آب درمانی برای زانو
به درمان امراض به وسیله آب، آب درمانی می گویند. آب درمانی با استفاده از خاصیت شناوری طبیعی بدن همراه با چگالی نسبی آب باعث کاهش فشار بر مفصل زانو میشود، درنتیجه می‌تواند شرایط بیمار را بهبود بخشد.
آب درمانی زانو یکی از موثرترین و بی ضررترین روش هایی درمانی در درمان انواع مشکلات و اختلالات مربوط به مفصل خصوصا مفصل زانو است که تاثیر بسیار خوبی در کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی دارد.
مطالعه بیشتر: آب درمانی و آرتروز لگن
از جمله خواص و اثرات مطلوب آب درمانی زانو شامل موارد زیر میشود:
بی‌ضرر بودن آب درمانی
اولین و در عین حال مهم ترین اثر آب درمانی زانو بی ضرر بودن آن است. این روش درمانی کاملا بی‌ضرر بوده و هیچ گونه اثر منفی‌ای بر روی بدن نخواهد داشت. این روش درمانی جایگزین خوبی برای جلوگیری از انجام جراحی های زانو است.
کاهش درد
در آب درمانی معمولا از آب گرم استفاده میشود. گرمای آب موجب افزایش جریان خون در پوست و عضلات شده و تنش داخلی عضلات را کم میکند. بیماران مبتلا به آرتروز و روماتیسم مفصلی، آب گرم می تواند تاثیر بسیار خوبی در کاهش درد اندام ها داشته باشد.
تقویت عضلات
با غوطه ور شدن بدن در آب، وزن انسان کاهش پیدا کرده در نتیجه فشار کمتری به مفاصل و عضلات وارد میشود. وقتی مفاصل وزن کمتری را تحمل کنند، حرکات تقویتی و نرمشی را بهتر و راحت‌تر می‌توان انجام داد. انجام این حرکات تقویتی با وجود مقامت آب به تقویت عضلات کمک میکند.
بهبود حرکات کششی
برای بهبود دامنه حرکتی و کاهش خشکی مفاصل در فیزیوتراپی، حرکات کششی‌ای انجام میشود. تحمل این حرکات در آب راحت‌تر و حرکت مفاصل بهتر است؛ بنابراین انجام این حرکات در آب به افزایش سریعتر و بهتر دامنه حرکتی مفاصل کمک بسزایی میکند.
رفع خستگی در آب درمانی
هنگام هیدرو تراپی یا آب درمانی درجه حرارت بدن بالا رفته، این افزایش درجه حرارت بدن موجب افزایش متابولیسم و سوخت و ساز بدن نیز میشود در نتیجه مویرگ‌ها و عروق عریض شده و جریان خون بالا می‌رود. با افزایش جریان خون مواد زاید بدن و سموم دفع شده و اسپاسم و گرفتگی عضلات رفع خواهد شد.
آب درمانی زانو و انواع حرکت ورزشی زانو در آب
اصولا افرادی که از زانو درد رنج می برند؛ در آرزوی یک ورزش بی دردسر هستند که بدون فشار به زانو هم مفصل خود را تقویت کنند و هم اینکه از درد زانو خود بکاهند.
در آب بودن به خودی خود موجب میشود که شما راحتر ورزش کنید زیرا هر حرکت شما در واقع عملی برای غلبه بر مقاومت آب بر بدن شما است. البته منظور از ورزش در آب، شنا نیست. منظور انجام دادن حرکات ورزشی مانند پیاده روی، ایروبیک و نرمشهایی است که معمولا در خشکی انجام میگیرند.
از جمله حرکات و تمرینات ورزشی در آب عبارت‌اند از:
- آب درمانی و هر ورزش دیگری در آب را باید به آرامی آغاز کنید و همیشه قبل از شروع به ورزش کردن بدن خود را گرم کنید این کار را می توانید با درجا زدن در آب انجام دهید.
- راه رفتن ساده در آب
- بالا آوردن یک طرفه زانو ها به سمت بالا
- باز و بسته کردن دست ها در آب
- حرکت کاریوکا یا به سمت چپ و راست حرکت کردن بدن در آب ؛ برای انجام این تمرین کافی است پاها را چند سانتی از همدیگر فاصله بدهید دست چپ را کمی بالا در حالت ورزشی و آزاد قرار دهید سپس با پای راست یک قدم کوتاه به عقب بردارید و زانو را بالا بیاورید.
همانطور که زانو را بالا می آورید دستها را به بالا پرتاب کنید و مطمئن شوید که زانو مستقیما به سمت بالا و پایین می آید. پاها را نچرخانید و به سمت جلو نگاه کنید. به کنار حرکت کنید.
آب درمانی برای پارگی مینیسک زانو
پارگی مینیسک زانو یک آسیب‌دیدگی شایع در غضروف زانو است که بیشتر ورزشکاران و غیرورزشکاران به آن دچار می‌شوند. این پارگی‌ها ممکن است حاد باشند و یا به مرور زمان و به صورت تدریجی ایجاد شوند.
پارگی مینیسک به دلیل چرخش یا حرکات ناگهانی دیگر زانو در هنگام ورزش ایجاد می شود. این نوع آسیب‌دیدگی بیشتر در میان افراد بالای 30 سال شایع است.
آن‌هایی که جوان‌تر هستند کمتر دچار این نوع آسیب‌دیدگی می‌شوند زیرا مینیسک آنها نسبتاً سخت، انعطاف‌پذیر و مقاوم‌تر است. با افزایش سن، مینیسک ضعیف‌تر شده و زودتر دچار آسیب‌دیدگی میشود، حتی حرکات ساده‌ای مانند اسکات و استپ روی سطوح ناهموار نیز ممکن است باعث آسیب‌دیدگی آن شوند.
استراحت دادن به زانو، استفاده از یخ، بستن زانو با زانو بند، مصرف داروهای مسکن و.. از جمله روش های درمانی پارگی مینیسک زانو هستند که پزشک متخصص ارتوپد بسته به عوامل مختلفی نظیر شدت پارگی، سن بیمار، میزان فعالیت بدنی و آسیب های مرتبط با پارگی از این روش ها استفاده می کند.
در میان این روش ها آب درمانی یکی از موثرترین روش هایی است که در کاهش درد و ترمیم سریعتر مینیسک زانو موثر است. شما می توانید برای درمان پارگی مینیسک زانو از حرکات و ورزش هایی که در آب انجام می شود استفاده کنید.
مطالب مشابه
کیست‌های استخوان ساب کندرال (SBCs) کیسه‌های پر از مایعی هستند که در داخل مفاصلی مانند زانو، لگن و شانه تشکیل می‌شوند. این کیسه‌ها معمولاً در درجه اول با هیالورونیک اسید پر شده‌اند. هیالورونیک اسید مایعی در مایع مفصلی است که مفصل را روان میکند. کیست‌های استخوان ساب کندرال از نظر فنی کیست نیستند. در عوض، آنها ضایعات پر از مایع هستند که توسط استخوان احاطه شده‌اند.
شکستگی‌های استرسی در استخوان‌های پا و مچ پا شایع هستند؛ زیرا ما به‌طور مداوم با ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن به آنها نیرو وارد می‌کنیم. در شکستگی استرسی، استخوان می‌شکند اما معمولاً جابجا نمی‌شود.
بونیون، برآمدگی استخوانی است که در لبه داخلی مفصل شست پا ایجاد میشود. اگر متوجه برآمدگی روی شست پا شدید، به‌ویژه اگر درد، سفتی یا بی‌حسی در انگشتان پا یا پای خود تجربه کردید، حتماً به متخصص مراجعه کنید.
استئوکندرال زانو، به آسیب یا صدمه به غضروف مفصلی صاف اطراف مفصل زانو و استخوان زیرین غضروف اشاره دارد. میزان آسیب ممکن است از پارگی غضروف یا ترک خفیف استخوان گرفته تا شکستن قطعه‌ای از استخوان در داخل مفصل متغیر باشد.
آرتروسنتز زانو که به آن آسپیراسیون نیز گفته میشود، روشی ساده برای تخلیه مایع از مفصل ازطریق سوزنی توخالی است. اگر مفصل شما ملتهب و متورم باشد، مایع اضافی در آن جمع میشود. تخلیه این مایع، مقداری از تورم و درد را تسکین می‌دهد و همچنین جهت بررسی آزمایشگاهی مورد استفاده قرار میگیرد.
شکستگی‌های استرسی لگن با ترک ناقص در یکی از استخوان‌های لگن مشخص میشود. ممکن است در ابتدا به‌صورت درد خفیف ظاهر شوند که با فعالیت، به‌ویژه فعالیت‌های با ضربه بالا مانند دویدن یا پریدن، بدتر می‌شوند.
آرتروز پس از سانحه (PTOA) نوعی از آرتروز است که پس از آسیب مفصلی ایجاد میشود. درواقع، این بیماری درصد قابل توجهی از موارد آرتروز در مراحل پایانی را تشکیل می‌دهد.
سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق میفتد که عضله پیریفورمیس شما عصب سیاتیک را فشرده میکند و منجر به التهاب میشود. این مسئله می‌تواند باعث درد یا بی‌حسی در لگن و پشت ساق پا در یک یا هر دو طرف بدن شود.
اگر هنگام حرکت مفاصل، صدای تق‌تق یا ترکیدن می‌شنوید، باید به آن توجه کنید. اگر صدای مفاصل با درد یا ناراحتی همراه نباشد، احتمالاً آسیبی اتفاق نیفتاده است. اما در برخی موارد صدای مفصل نشان‌دهنده کمبود مواد مغذی در بدن است.
پیشگیری و درمان لخته‌های خون پس از جراحی تعویض مفصل لگن بخش مهمی از بهبودی بیمار است. بیمارانی که تعویض مفصل انجام داده‌اند، دو تا ده روز پس از جراحی در بالاترین خطر ابتلا به DVT (ترومبوز ورید عمقی) قرار دارند و این خطر حدود سه ماه ادامه می‌یابد.