علل و عوامل خطر آرتروز مفصل لگن و ران

کارشناسان تخمین می زنند که خطر ابتلا به آرتروز مفصل ران در طول زندگی افراد 25٪ می باشد. بیشتر افرادی که به آرتروز مفصل ران مبتلا می شوند حداقل یکی از عوامل خطر ذکر شده در زیر را دارند.

آسیب دیدن غضروف مفصل ران

بعد از افزایش سن، آسیب دیدن غضروف و مفصل ران، به دلیل وارد شدن ضربات شدید به مفصل ران مهم ترین عامل بروز علائم آتروز لگن و ران است. وارد شدن ضربه شدید به مفصل ها موجب شکستگی استخوان ها و آسیب دیدن غضروف ها می شود؛ این آسیب ها غضروف بین دو استخوان را از بین می برد و در بلند مدت باعث ساییدگی و آتروز لگن می شود.

سیاه شدن استخوان ران

سیاه شدن استخوان ران یا لگن که به نکروز معروف است؛ به دلیل تغییر در عملکرد عروق که خون را به سر استخوان ران می رساند دچار اشکالاتی می شود و خون به اندازه کافی به سر استخوان ران نمی رسد. با قطع شدن خونرسانی به سر استخوان ران، سلول های آن ناحیه می میرند و بعد از مدتی سفتی و قوام خود را از دست می دهند؛ این نرم شدن استخوان ها به تدریج سبب تغییر شکل پیدا کردن مفصل ران و ساییدگی آن می شود.

شکستگی استخوان ران

شکستگی استخوان ران در صورتی که به موقع درمان شود مشکلی را برای بیمار ایجاد نمی کند؛ اما این شکستگی ها زمانی سبب بروز آتروز و فرسودگی مفصل لگن و ران می شود که سر استخوان ران به درستی جوش نخورد و همین عامل موجب تغییر شکل و ناهماهنگی و یکنواختی بین سر استخوان ران و لگن و ساییدگی این دو استخوان بروی هم می شود.

در رفتگی مادرزادی لگن

در رفتگی مفصل ران که به دیسپلازی ران یا دیسپلازی لگن معروف است به دنبال اختلال در رشد و تکامل نیافتن مفصل ران ایجاد می شود. این بیماری به مرور زمان سبب تغییر شکل پیدا کردن استخوان مفصل ران می شود. کودک مبتلا به این عارضه در هنگام رسیدن به سن بلوغ به علائم آتروز لگن و ران دچار می شود.

عفونت مفصل ران

بروز عفونت در مفصل ران می تواند سبب از بین رفتن غضروف استخوان ران شود و همان طور که می دانید از بین رفتن غضروف ها مساوی است با ساییدگی مفصل ران و در نهایت بروز آرتروز لگن است.

سابقه فعالیت بدنی شدید

به طور کلی ، فعال ماندن یکی از بهترین راه های جلوگیری از هر نوع آرتروز ، از جمله آرتروز مفصل ران است. با این حال ، برخی شواهد نشان می دهند که ورزشکاران حرفه ای که سالها ورزشهایی را انجام می دهند که تاثیر مستقیم بر روی مفاصل دارند مانند هاکی و فوتبال ، ممکن است بیشتر در معرض خطر آرتروز مفصل ران قرار بگیرند. همچنین به نظر می رسد افرادی که سابقه کار یدی دارند ، مانند کشاورزان نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

حتما مطالعه کنید : جراحی آرتروز مفصل ران

سن بالا

در طول زندگی ، لگن دچار فرسودگی می شود و غضروف نازک شده و انعطاف پذیری آن کمتر می شود. بیشتر افرادی که آرتروز مفصل ران آنها در عکسبرداری با اشعه ایکس دیده می شود ، بالای 60 سال سن دارند.

ژنتیک

کارشناسان تخمین می زنند 60٪ موارد آرتروز مفصل ران تحت تأثیر ژنتیک است. این رقم به این معنی نیست که 60٪ موارد آرتروز مفصل ران کاملاً ارثی هستند. بلکه به این معنی است که ژنتیک - همراه با سایر عوامل خطر - ممکن است نقشی در این بیماری داشته باشد. شواهد نشان می دهند که وقتی صحبت از آرتروز مفصل ران است ، ژن های مادری تأثیر بیشتری نسبت به ژن های پدری دارند.

جنسیت

تصور می شود که خطر ابتلا به آرتروز مفصل ران در زنان حدود 10٪ بیشتر از مردان است.

چاقی

محققان می گویند که افزایش 5 نمره ای BMI (حدود 11 تا 13 گیلوگرم برای اکثر افراد) با 11٪ افزایش احتمال آرتروز مفصل ران همراه است.

برخلاف آرتروز زانو ، رابطه بین چاقی و آرتروز مفصل ران مشخص نیست. برخی متخصصان معتقدند که اضافه وزن ممکن است از ریسک فاکتورهای ابتلا به آرتروز مفصل ران نباشد اما قطعا سرعت آن را تسریع می کند.

وزن کم هنگام تولد

تحقیقات نشان می دهند که وزن کم در هنگام تولد و یا توللد زودرس ممکن است خطر ابتلا به آرتروز مفصل ران را افزایش دهند. وزن کم و تولد زودرس می تواند با ناهنجاری های جزئی مفصل ران همراه باشد که منجر به بیش از حد فشار و ساییدگی مفصل و در نهایت ایجاد آرتروز شود.

عوامل خطر بالا احتمال ابتلا به آرتروز مفصل ران را افزایش می دهند اما تضمین کننده آن نیست. برعکس ، کسانی که هیچ یک از عوامل خطر بالا را ندارند باز هم می توانند دچار آرتروز مفصل ران شوند.