نورونتین (گاباپنتین) دارویی است که برای درمان درد عصبی استفاده می‌شود. دردهای عصبی معمولاً با استفاده از مسکن‌های دیگر مانند داروهای ضدالتهاب قابل تسکین نیستند. بنابراین در برخی موارد از گاباپنتین همراه با سایر داروها برای کنترل درد استفاده می‌شود. گاباپنتین برای کنترل تشنج‌های جزئی در افراد مبتلا به صرع نیز تجویز می‌شود. این دارو به درمان بیماران صرع کمک نمی‌کند اما در هنگام مصرف باعث کاهش تعداد تشنج‌ها می‌شود. گاباپنتین همچنین برای درمان بیماری‌هایی مانند اضطراب، فیبرومیالژی (سندرم درد اسکلتی‌عضلانی مزمن) و میگرن تجویز می‌شود.
درحالی‌که گاباپنتین به‌طور کلی برای درمان آرتریت تجویز نمی‌شود، اما طبق تحقیقات انجام‌شده به مدیریت اثرات آرتروز شدید زانو کمک می‌کند.
در این مطلب به بررسی فواید گاباپنتین برای آرتروز، عوارض جانبی آن و ... می‌پردازیم.
مصرف گاباپنتین برای درمان آرتروز
گاباپنتین به ندرت برای درمان آرتروز تجویز می‌شود. بااین‌حال، ممکن است زمانی تجویز شود که سایر داروها شکست خورده باشند، یا کسی نتواند سایر درمان‌های توصیه‌شده را مصرف کند.
مطالعه‌ای در سال 2019 اثربخشی گاباپنتین و سیمبالتا (دولوکستین) را در افراد مبتلا به آرتروز متوسط تا شدید زانو ارزیابی کرد. 150 شرکت‌کننده مطالعه به‌طور تصادفی 30 میلی‌گرم دولوکستین، 300 میلی‌گرم گاباپنتین یا 1000 میلی‌گرم استامینوفن، دو بار در روز به مدت 12 هفته دریافت کردند. هم گاباپنتین و هم دولوکستین باعث بهبود درد و عملکرد شدند. اثرات گاباپنتین به تدریج شروع شد و شرکت‌کنندگان در مطالعه بیشترین بهبود را در ماه سوم تجربه کردند.
گاباپنتین چه تاثیری در درمان آرتروز دارد؟
گاباپنتین با تأثیر بر فعالیت برخی مواد شیمیایی در مغز و نخاع که در انتقال سیگنال‌های درد نقش دارند، عمل می‌کند. گاباپنتین می‌تواند شدت و دفعات درد را به‌ویژه آن‌هایی که در اثر آسیب عصبی یا التهاب ایجاد می‌شوند، کاهش دهد.
گاباپنتین توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان آرتروز تأیید نشده است، اما گاهی‌اوقات توسط پزشکان برای این منظور تجویز می‌شود.
گاباپنتین عمدتاً برای درمان دردهای عصبی مرتبط با بیماری‌هایی مانند زونا، دیابت، آسیب نخاعی یا سرطان استفاده می‌شود. با این حال، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که گاباپنتین ممکن است به درد ناشی از آرتروز نیز کمک کند.
به‌عنوان مثال، مطالعه‌ای در سال 2014 روی 222 بیمار مبتلا به آرتروز لگن نشان داد که گاباپنتین درد و عملکرد را در مقایسه با دارونما بهبود می‌بخشد. مطالعه‌ای دیگر در سال 2017 روی 150 بیمار مبتلا به آرتروز نشان داد گاباپنتین باعث کاهش درد و بهبود کیفیت خواب در مقایسه با دارونما می‌شود.
بااین‌حال، این مطالعات دارای محدودیت‌هایی مانند حجم نمونه کوچک، مدت زمان کوتاه یا عدم مقایسه با سایر درمان‌ها هستند. بنابراین، تحقیقات بیشتری برای تأیید اثربخشی و ایمنی گاباپنتین برای آرتروز موردنیاز است.
فواید و خطرات مصرف گاباپنتین برای آرتروز چیست؟
مزایای مصرف گاباپنتین برای آرتروز شامل موارد زیر هستند:
- تسکین درد. گاباپنتین ممکن است با تأثیر بر انتقال‌دهنده‌های عصبی خاص در مغز و نخاع به کاهش درد مرتبط با آرتروز کمک کند. اعتقاد بر این است که این دارو آزاد شدن انتقال‌دهنده‌های عصبی ایجاد‌کننده درد را کاهش می‌دهد و در نتیجه باعث تسکین درد می‌شود.
- تسکین درد مرتبط با اعصاب. نورونتین به‌ویژه در درمان دردهای عصبی، که می‌تواند در برخی موارد آرتروز رخ دهد، مؤثر است. این نوع درد از آسیب یا اختلال در سیستم عصبی ناشی شده و با احساس سوزش مشخص می‌شود.
- بهبود خواب. شرایط درد مزمن مانند آرتروز می‌تواند الگوهای خواب را مختل کند. اثرات آرام‌بخش گاباپنتین ممکن است باعث بهبود کیفیت خواب شده و منجر به بهبود سلامت کلی شوند.
- عوارض جانبی کمتر نسبت به داروهای مسکن سنتی. عوارض جانبی گاباپنتین در مقایسه با مواد افیونی یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) که معمولاً برای مدیریت درد آرتروز استفاده می‌شوند، خفیف‌تر است.
- قیمت پایین و در دسترس بودن
توجه به این نکته مهم است که اثربخشی نورونتین می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است تسکین درد قابل توجهی را تجربه کنند، درحالی‌که برخی دیگر ممکن است آن را مفید ندانند. همیشه توصیه می‌شود با متخصص مشورت کنید تا درمورد مناسب بودن نورونتین برای شرایط خاص و بررسی سایر گزینه‌های درمانی برای درد آرتروز شما را راهنمایی کند.
خطرات مصرف گاباپنتین برای آرتروز ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- داشتن عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، سرگیجه، حالت تهوع، سردرد، افزایش وزن یا تورم
- ایجاد وابستگی به دارو، یعنی نیاز به دوزهای بالاتر برای رسیدن به همان اثر یا داشتن علائم ترک در هنگام قطع دارو
- داشتن تداخلات با سایر داروها یا مکمل‌ها، مانند آنتی اسیدها، مواد افیونی یا الکل
- داشتن واکنش‌های آلرژیک جدی یا عوارض نادر اما شدید مانند افکار یا رفتار خودکشی
نکات مهم در هنگام مصرف گاباپنتین برای آرتروز
اگر برای ورم مفاصل برای شما گاباپنتین تجویز شده است، باید دستورالعمل‌های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. دوز و تعداد دفعات مصرف گاباپنتین ممکن است بسته به وضعیت، وزن، سن، عملکرد کلیه و پاسخ به درمان متفاوت باشند. محدوده دوز معمول از 1200 تا 3600 میلی‌گرم در روز در دو یا سه دوز تقسیم می‌شود.
برای جلوگیری از ناراحتی معده باید گاباپنتین را با غذا یا آب مصرف کنید. دقت کنید نباید ظرف دو ساعت پس از مصرف گاباپنتین آنتی اسید مصرف کنید؛ زیرا می‌تواند جذب این دارو را کاهش دهد. همچنین از خرد کردن، جویدن یا شکستن قرص‌ها یا کپسول‌ها بپرهیزید؛ زیرا می‌تواند بر عملکرد آن‌ها تأثیر بگذارد.
به هیچ عنوان مصرف دارو را به‌طور ناگهانی قطع نکنید؛ زیرا می‌تواند باعث علائم ترک مانند اضطراب، بی‌خوابی، حالت تهوع یا تشنج شود. قطع دارو باید تحت نظر پزشک و به تدریج انجام شود.
همچنین باید پزشک خود را درمورد سایر داروها یا مکمل‌هایی که مصرف می کنید مطلع کنید؛ زیرا ممکن است با گاباپنتین تداخل داشته باشند. هنگام مصرف گاباپنتین باید از نوشیدن الکل خودداری کنید؛ زیرا می‌تواند عوارض جانبی آن را افزایش دهد.
همچنین باید علائم و عوارض جانبی خود را در حین مصرف گاباپنتین تحت نظر داشته باشید و هرگونه تغییر را به پزشک خود گزارش دهید. همچنین باید آزمایش خون منظم برای بررسی عملکرد کلیه و سایر پارامترها انجام دهید.
جمع‌بندی
گاباپنتین برای کنترل تشنج‌های جزئی در افراد مبتلا به صرع و درمان دردهای عصبی استفاده می‌شود و تحقیقات محدودی درمورد فواید آن برای آرتروز وجود دارند. تحقیقات نشان می‌دهند این قرصد می‌تواند درد و عملکرد را در افراد مبتلا به آرتروز شدید زانو بهبود بخشد. بااین‌حال این دارو دارای عوارض جانبی خفیفی نیز می‌باشد. بنابراین بهتر است پیش از مصرف به گزینه‌های درمانی دیگر رجوع کنید. به‌علاوه مصرف همزمان گاباپنتین با برخی از داروهای دیگر باعث ایجاد واکنش‌های نامطلوب می‌شود. بنابراین برای مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
منابع
سوالات متداول
اگر گاباپنتین برای تشنج تجویز شده باشد، احتمالاً برای سالیان متمادی می‌توانید آن را مصرف کنید. اما اگر پزشک گاباپنتین را برای درد عصبی تجویز کرده باشد، برای جلوگیری از عود، باید مدتی پس از برطرف شدن درد عصبی آن را مصرف کنید.
مطالب مشابه
جراحی تعویض مفصل زانو، عمل بزرگی بوده که شامل دوره بهبودی قابل توجهی است و بیمار قطعاً پس از جراحی، علائمی را مشاهده می‌کند. اما تشخیص تفاوت بین درد معمول پس از جراحی و درد ناشی از لخته شدن خون بسیار مهم است. در اینجا تفاوت این علائم را توضیح می‌دهیم.
تشخیص روماتیسم مفصلی توسط معاینه فیزیکی انجام می شود و درمورد سابقه پزشکی و علائم شما سؤال می‌کنند. روماتولوژیست شما همچنین آزمایش خون و آزمایش‌های تصویربرداری را تجویز می‌کند.
آرتریت نوجوانان، بیماری‌ای خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن کودک شما به‌اشتباه سینوویوم (بافتی که داخل مفصل را می‌پوشاند) و مایع سینوویال داخل مفصل را هدف قرار می‌دهد.
تومور لگن می‌تواند باعث درد، تورم یا شکستگی در بیمار شود. روش‌های مختلفی برای درمان تومور لگن وجود دارند که بهترین آن‌ها، جراحی است.
مور مور شدن پا به‌دلایل متعددی اتفاق میفتد و می‌تواند ناشی از بیماری‌های متفاوتی باشد. به‌عنوان مثال، دیابت کنترل‌نشده می‌تواند به زخم‌های مزمن و درنهایت قطع عضو منجر شود. مشکلات دیسک کمر ممکن است با بی‌اختیاری ادرار، اختلالات جنسی یا حتی فلج همراه شوند. در موارد مسمومیت نیز، مور مور شدن پا می‌تواند نشانه‌ای خطرناک و تهدیدکننده زندگی باشد.
شکستگی رقصنده در پنجمین متاتارس زمانی رخ می‌دهد که تاندون یا رباط متصل به استخوان، قطعه کوچکی از استخوان را جدا می‌کند. این آسیب اغلب به‌دلیل انقباض ناگهانی و شدید عضلانی رخ می‌دهد که باعث شکستن قطعه‌ای از استخوان می‌شود.
شیوع روماتیسم مفصلی در زنان جوان 2 تا 3 برابر بیشتر از مردان است و این نسبت با افزایش سن کاهش می‌یابد. بیشترین تشخیص‌ها در زنان جوان 25 تا 45 ساله رخ می‌دهد.
سندرم تونل تارسال (TTS) می‌تواند باعث درد، بی‌حسی و سوزن سوزن شدن در پاها شود. این بیماری به‌خاطر التهاب عصب تیبیال خلفی که در امتداد قسمت داخلی مچ پا قرار دارد، ایجاد می‌شود. التهاب به‌دلیل آسیب عصبی و فشردگی اتفاق میفتد.
سزاموئیدیت، اختلالی است که در آن استخوان‌های سزاموئید و بافت‌های نرم اطراف آن‌ها دچار التهاب و درد می‌شوند. درد در زیر مفصل انگشت شست پا احساس می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهند افراد جوان و فعال بیشتر تحت تأثیر این بیماری قرار می‌گیرند.
مورتون نوروما (نوروم مورتون) التهاب عصبی در پای شما است. این بیماری به‌خاطر بزرگ شدن اعصاب بین انگشتی، بین استخوان‌های متاتارس، که پا را به انگشتان سوم و چهارم (انگشتان میانی نزدیک به انگشت کوچک پا) متصل می‌کنند، اتفاق میفتد.