چرا زنان بیشتر در معرض آرتروز هستند؟
تحقیقات نشان می دهد که زنان بیشتر دچار درد مفصل ، درد و سفتی ناشی از آرتروز می شوند. به عنوان مثال ، شواهد نشان می دهد که:
- زنان 50 تا 60 ساله ممکن است 3.5 برابر (350٪) بیشتر از مردان در همان گروه سنی دچار آرتروز دست شوند.
- زنان 40٪ بیشتر از مردان دچار آرتروز زانو می شوند
- زنان 10٪ بیشتر از مردان دچار آرتروز مفصل ران می شوند
علاوه بر این ، تحقیقات محدود نشان می دهد زنان معمولا درد آرتروز شدیدتری را نسبت به مردان گزارش می دهند.
دلایل آرتروز مرموز است ، اما واضح است که زنان بیشتر در معرض خطر هستند.
چرا وقتی صحبت از آرتروز می شود ، چنین تفاوتی بین زن و مرد وجود دارد؟ در زیر سه دلیل احتمالی شرح داده شده است.
حتما مطالعه کنید:روش های درمان سفتی مفاصل در صبح
1- تغییر در سطح هورمون ها
شواهد نشان می دهد که مستعد بودن زنان به آرتروز ممکن است به سطح هورمون ها مرتبط باشد. سطح هورمون ها با چرخه قاعدگی در نوسان است و در دوران یائسگی تغییر می کند.
قاعدگی و شلی و سستی مفصل
افزایش سطح هورمون ها در طی مراحل خاصی از چرخه قاعدگی ممکن است سستی مفصل را افزایش دهد ، که با بی ثباتی و آسیب مفصل همراه است. هم بی ثباتی مفصل و هم آسیب می توانند در ایجاد آرتروز نقش داشته باشند.
رابطه بین قاعدگی ، شلی مفصل و آرتروز شاید در مورد آرتروز زانو کاملاً مشخص باشد. بسیاری از محققان معتقدند که نوسانات شلی مفصل به توضیح این موضوع کمک می کند که چرا ورزشکاران زن 2 تا 8 برابر بیشتر از مردان رباط صلیبی قدامی (ACL) زانو را پاره می کنند. افرادی که در گذشته بیش از 4 تا 6 بار دچار آسیب دیدگی ACL شده اند بیشتر احتمال دارد که به آرتروز زانو در زانوی آسیب دیده مبتلا شوند.
یائسگی
خطر ابتلا به آرتروز در زنان بعد از یائسگی به میزان قابل توجهی افزایش می یابد و زنان ممکن است در این مدت درد مفصلی را مشاهده کرده یا درد آنها بدتر شود. سطح استروژن در دوران یائسگی کاهش می یابد. این افت ممکن است به تغییراتی در بدن منجر شود که روند آرتروز را تسریع نماید.
2- تفاوت در سیستم اسکلتی عضلانی و بیومکانیک
در حالی که بدن زنان همان مفاصل مردان را دارد ، اما تفاوت های اسکلتی عضلانی خاصی وجود دارد. این تفاوت ها نحوه ایستادن ، راه رفتن و دویدن زنان ، و نحوه حرکت سطوح مفصلی آنها نسبت به یکدیگر را تغییر می دهد (حرکت مفصل).
به عنوان مثال ، شواهد نشان می دهد که به دلیل تفاوت های آناتومیکی ، زانوهای زنان بیشتر فرسایش پیدا می کنند. یک مطالعه نشان داد که در مقایسه با زانوی مردان ، سطوح استخوانی مفاصل زانوی زنان با هم مطابقت ندارند و همچنین با یکدیگر حرکت نمی کنند. همچنین ، زانوی زنان غضروف کمتری نسبت به زانوی مردان دارد ، حتی با در نظر گرفتن اندازه استخوان و توده بدن.
با گذشت زمان ، این اختلافات آناتومیکی و فشار اضافی روی مفصل ممکن است در ایجاد آرتروز نقش داشته باشد.
حتما مطالعه کنید:با عفونت استخوان یا استئومیلیت به صورت کامل اشنا شوید
3- اضافه وزن بیشتر
طبق اظهار موسسه ملی بهداشت ، زنان ایالات متحده، بیشتر از مردان، دچار چاقی یا چاقی بیش از حد هستند (40.4٪ در مقایسه با 35٪) . چاقی خطر آرتروز را افزایش می دهد زیرا:
وزن اضافی استرس بیشتری را بر روی مفاصل تحمل کننده وزن از جمله ران ها ، زانوها و مچ های پا وارد می کند. این استرس می تواند منجر به اصطکاک آسیب زننده بین استخوان های مفاصل شود.
چاقی با التهاب سیستمیک (در کل بدن) درجه پایین همراه است. این التهاب ممکن است به توسعه آرتروز در هر مفصل از جمله مفاصل تحمل کننده وزن کمک کند.
کارشناسان هنوز در حال بررسی این موضوع هستند که چرا زنان بیشتر از مردان به آرتروز مبتلا می شوند. در این بین ، زنان - و همه بزرگسالان - می توانند برای احساس سلامتی و کاهش دردهای مفصلی خود گام بردارند. پیاده روی ، فیزیوتراپی و تمرینات ملایم بر روی زمین و استخر به طور کلی ایمن می باشند زیرا به حفظ و ساخت عضله کمک می کنند و حداقل فشار را روی مفصل ایجاد می کنند.
اگر دنبال روش هایی برای مدیریت آرتروز یا سلامت عمومی خود هستید ، با پزشک خود صحبت کنید.
منبع محتوا : arthritis-health
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.