پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) نشان‌دهنده نیمی از آسیب‌های زانو است. برخلاف تصور رایج، پارگی ACL به‌ندرت در اثر ضربه مستقیم به زانو ایجاد میشود.
درعوض، پارگی ACL اغلب در طول فعالیت‌های ورزشی اتفاق میفتد؛ زمانی که به‌طور ناگهانی در حین دویدن می‌چرخید، جهتتان را تغییر می‌دهید یا به‌سرعت توقف می‌کنید. پارگی رباط صلیبی قدامی شما همچنین می‌تواند در هنگام پریدن و فرود اشتباه اتفاق بیفتد.
هنگامی که ACL شما آسیب‌دیده است، هیچ چیز مهمتر از شروع درمان در اسرع وقت نیست. بیمارانی که به دکتر علیرضا امین جواهری مراجعه می‌کنند، مراقبت‌های خاصی برای ACL پاره دریافت می‌کنند. این مراقبت‌ها همراه با برنامه‌های درمانی شخصی برای تسکین درد و توانبخشی رباط ارائه می‌شوند.
نحوه تشخیص پارگی ACL
این احتمال وجود دارد که وقتی ACL پاره شود، احساس درد و تورم کنید. ممکن است تورم بلافاصله اتفاق بیفتد، در غیر این صورت نیز معمولاً تورم در عرض 24 ساعت مشاهده میشود.
بسیاری از بیماران همچنین دارای بی‌ثباتی زانو، محدودیت حرکت، ناراحتی هنگام راه رفتن و خمیدگی زانو هستند.
گزینه‌های درمانی برای پارگی رباط صلیبی قدامی
پس از پارگی ACL، می‌توانید درمان جراحی یا غیرجراحی داشته باشید. گزینه غیرجراحی در درجه اول شامل فیزیوتراپی است. در این صورت، امکان جراحی در ادامه وجود دارد.
حتما مطالعه کنید : علائم پارگی رباط صلیبی
انتخاب دیگر، انجام عمل جراحی و سپس انجام فیزیوتراپی و توانبخشی است. اگر می‌خواهید به ورزش‌های رقابتی برگردید یا رباط صلیبی‌تان به‌طور کامل پاره شده است، به احتمال زیاد به جراحی نیاز خواهید داشت.
در هر دو مسیر درمانی، بهترین تصمیم به متغیرهایی مانند سن، سلامت کلی، شدت پارگی ACL و اینکه آیا ساختارهای دیگر زانو آسیب دیده‌اند یا خیر، بستگی دارد.
مهم نیست که کدام مسیر درمانی برای شما بهتر است، یک چیز مسلم است: برای اطمینان از بهبودی خود، در ابتدا باید به دنبال درمان باشید.
خطرات تأخیر در درمان پارگی ACL
ACL نقش مهمی در تثبیت زانوی شما دارد. قدرت چرخشی آن را حفظ می‌کند و باعث میشود که استخوان ساق پا از استخوان ران منحرف نشود.
ازآنجایی‌که ACL چنین فشار گسترده‌ای را تحمل می‌کند، تأخیر در درمان آن پس از پارگی می‌تواند به طیف وسیعی از مشکلات منجر شود. بنابراین عدم درمان ممکن است درنهایت به این موارد ختم شود:
ناپایداری مزمن زانو
عدم جراحی پارگی رباط صلیبی باعث ناپایداری زانو میشود؛ زیرا ACL آسیب‌دیده نمی‌تواند به اندازه کافی از مفصل حمایت کند. این ناپایداری باعث میشود زانو به‌طور غیرمنتظره‌ای «خالی کند». این اتفاق حتی در حین فعالیت‌های روزمره مشاهده میشود و خطر افتادن و آسیب بیشتر را افزایش می‌دهد. اگرچه توانبخشی می‌تواند عضلات اطراف را تقویت کند تا مقداری ثبات ایجاد شود، اما به ندرت حمایت لازم را برای افراد بسیار فعال یا کسانی که در ورزش شرکت می‌کنند، فراهم می‌کند.
آسیب پیشرونده به منیسک و غضروف
بدون حمایت ACL، زانو استرس بیشتری را تجربه می‌کند و خطر پارگی‌های منیسک و ساییدگی غضروف را افزایش می‌دهد. این آسیب، توانایی زانو در جذب ضربه را کاهش می‌دهد و منجر به درد، تورم و سفتی میشود. آسیب غضروف اغلب دائمی است و مشکلات طولانی‌مدت مفصلی و محدودیت حرکتی ایجاد می‌کند.
حتما مطالعه کنید :تمرینات ورزشی بعد از عمل جراحی تعویض مفصل قدامی
تسریع خطر آرتروز (استئوآرتریت)
استرس مداوم مفصل و آسیب تجمعی به منیسک و غضروف می‌تواند پیشرفت آرتروز را تسریع کند. با تخریب غضروف، استخوان‌ها شروع به ساییدگی روی یکدیگر می‌کنند که منجر به درد مزمن، تورم و سفتی میشود. در موارد شدید که مدیریت محافظه‌کارانه شکست می‌خورد، جراحی تعویض مفصل زانو ممکن است تنها گزینه درمانی باشد.
کاهش فعالیت بدنی و محدودیت‌های سبک زندگی
ناپایداری زانو اغلب افراد را از درگیر شدن در سبک زندگی فعال محدود می‌کند. فعالیت‌هایی که شامل تغییرات ناگهانی جهت، پریدن یا حرکات با ضربه بالا هستند، پرخطر می‌شوند. این مسئله نه‌تنها بر تناسب اندام تأثیر می‌گذارد، بلکه خطر افزایش وزن، مشکلات قلبی عروقی و اختلالات متابولیک را نیز بالا می‌برد. ناتوانی در ورزش همچنین می‌تواند بر سلامت روان تأثیر منفی بگذارد.
ضعف و آتروفی (تحلیل رفتن) عضلات
پارگی ACL درمان‌نشده معمولاً منجر به استفاده کمتر از پای آسیب‌دیده و ضعف عضلانی، به‌ویژه در عضلات چهارسر و همسترینگ که از زانو حمایت می‌کنند، میشود. این تحلیل عضلانی (آتروفی) بیشتر مفصل را بی‌ثبات می‌کند و خطر آسیب مجدد را افزایش می‌دهد. با کاهش قدرت عضلانی، تمرینات توانبخشی چالش‌برانگیزتر می‌شوند و به‌طور بالقوه بهبودی را به تأخیر می‌اندازند و بازیابی عملکرد زانو را مختل می‌کنند.
الگوهای تغییریافته راه رفتن و مشکلات وضعیتی
ناپایداری مزمن زانو می‌تواند منجر به الگوهای غیرطبیعی راه رفتن شود. برای جلوگیری از ناراحتی یا ممانعت از خالی کردن زانو، افراد ممکن است حرکات جبرانی را اتخاذ کنند. این تنظیمات باعث توزیع نامتوازن وزن میشود و استرس اضافی بر لگن، کمر و مچ پا وارد می‌کند. با گذشت زمان، حرکات جبرانی می‌توانند باعث درد و اختلال عملکرد در این نواحی شوند و خطر آسیب را افزایش دهند. همچنین ممکن است عدم تعادل عضلانی و وضعیت نامناسب بدنی ایجاد شود که مشکلات اسکلتی-عضلانی طولانی‌مدت را بدتر می‌کند.
خطر بالاتر آسیب‌های بیشتر
زانوی ناپایدار خطر آسیب بیشتر به مفصل، ازجمله آسیب به سایر رباط‌ها، تاندون‌ها یا منیسک را افزایش می‌دهد. خالی کردن ناگهانی زانو همچنین می‌تواند منجر به افتادن و درنتیجه شکستگی یا تروما شود. علاوه‌براین، جبران آسیب زانوی صدمه‌دیده با بارگذاری بیش‌ازحد روی پای سالم می‌تواند منجر به آسیب‌های ناشی از استفاده مفرط، مانند تاندونیت، در زانو یا لگن مقابل شود.
جمع‌بندی
رها کردن پارگی ACL بدون درمان می‌تواند منجر به مشکلات طولانی‌مدت مانند ناپایداری زانو، آسیب غضروف و افزایش خطر آرتروز شود. اگرچه توانبخشی ممکن است به مدیریت علائم کمک کند، اغلب پایداری کامل را به‌ویژه برای افراد فعال بازیابی نمی‌کند. برای بسیاری، جراحی برای بازیابی عملکرد زانو و جلوگیری از عوارض ضروری است. درمان زودهنگام برای محافظت از تحرک و کیفیت زندگی در بلندمدت نیز ضروری است.
منابع
مطالب مشابه
عمل کوردکامپرشن لگن، عملی جراحی است که برای درمان استئونکروز مفصل ران استفاده میشود. این روش شامل ایجاد سوراخی بزرگ، یا چندین سوراخ کوچک در استخوان مرده سر استخوان ران به منظور کاهش فشار در استخوان است. این کار امکان افزایش جریان خون را فراهم کرده و کانال‌هایی برای رگ‌های خونی جدید ایجاد می‌کند تا مناطق آسیب‌دیده مفصل ران را تغذیه کنند. این روش می‌تواند تخریب استخوان و مفصل ران را کُند یا متوقف کند.
پس از جراحی رباط صلیبی، تجربه مقداری درد طبیعی است. سطوح درد می‌توانند بر اساس شرایط فردی متفاوت باشند، اما به‌طور کلی، درد خفیف تا متوسط نشان می‌دهد که بدن در حال بهبودی است. اما درد شدید ، تیز یا دردی که به‌جای بهبودی، بدتر شود نگران‌کننده است و گاها نشانه عفونت، لخته‌ی خون یا بهبود نامناسب است.
عفونت مفصل لگن وضعیتی جدی است که زمانی رخ می‌دهد که میکروارگانیسم‌های مضر مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها به لگن یا بافت استخوانی اطراف آن حمله کنند. این عفونت‌ها می‌توانند باعث درد شدید، تورم و سفتی قابل توجهی شوند و حرکت یا استفاده عادی از مفصل لگن را دشوار سازند.
عفونت زانو وضعیت پزشکی جدی‌ای است که اغلب به درمان فوری و تهاجمی نیاز دارد. هنگامی که باکتری‌ها باعث آلوده شدن مایع مفصلی (مایعی که مفصل زانو را روان می‌کند) می‌شوند، عفونتی به نام عفونت مفصلی اتفاق میفتد.
آرتریت زانو به التهاب و تخریب غضروف مفصل زانو اشاره دارد؛ غضروفی که وظیفه دارد به‌عنوان ضربه‌گیر استخوان‌ها عمل کند و خم و راست شدن نرم و روان زانو را امکان‌پذیر سازد.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) برای لگن، گزینه درمانی ترمیمی است که برای رفع درد و التهاب ناشی از بیماری‌هایی مانند آرتروز، پارگی‌های لابروم، یا سایر آسیب‌های بافت نرم طراحی شده است.
تاندونیت لگن، عارضه‌ای التهابی است که تاندون‌های اطراف مفصل لگن را درگیر می‌کند. می‌تواند منجر به درد، تورم و محدودیت حرکت شود و معمولاً در ورزشکاران و افرادی که حرکات تکراری ران انجام می‌دهند، مشاهده میشود.
آسیب‌های وارده به زانوها می‌توانند در اثر رگ به رگ شدن یا پارگی رباط‌ها یا استفاده از بیش‌ازحد از زانو اتفاق بیفتند. زانو بزرگترین مفصل در بدن انسان است. این مفصل، ساق پا را به ران متصل می‌کند و به شما اجازه می‌دهد راه بروید، بدوید، بپرید، برقصید و در سایر فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.
کیست‌های استخوان ساب کندرال (SBCs) کیسه‌های پر از مایعی هستند که در داخل مفاصلی مانند زانو، لگن و شانه تشکیل می‌شوند. این کیسه‌ها معمولاً در درجه اول با هیالورونیک اسید پر شده‌اند. هیالورونیک اسید مایعی در مایع مفصلی است که مفصل را روان می‌کند. کیست‌های استخوان ساب کندرال از نظر فنی کیست نیستند. در عوض، آنها ضایعات پر از مایع هستند که توسط استخوان احاطه شده‌اند.
شکستگی‌های استرسی در استخوان‌های پا و مچ پا شایع هستند؛ زیرا ما به‌طور مداوم با ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن به آنها نیرو وارد می‌کنیم. در شکستگی استرسی، استخوان می‌شکند اما معمولاً جابجا نمی‌شود.