ضعف پا یا احساس درد و ناتوانی در پاها می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی داشته باشد و فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن، ایستادن یا انجام کارهای ساده را مختل کند. این وضعیت ممکن است ناشی از عوامل مختلفی از مشکلات عضلانی و عصبی گرفته تا کمبودهای تغذیه‌ای باشد. شناخت علل زمینه‌ای و راه‌های درمان برای مدیریت این وضعیت بسیار مهم است. بررسی دقیق عوامل مؤثر بر ضعف پا، علائم شایع آن، روش‌های تشخیص و گزینه‌های درمانی می‌توانند به بیماران کمک کنند تا قدرت و تحرک خود را بازیابند و کیفیت زندگی‌شان بهبود یابد.
علائم ضعف پا چیست؟
علائم ضعف و درد پا بسته به علت زمینه‌ای متفاوت هستند. برخی از نشانه‌های رایج شامل موارد زیر می‌باشند:
- مشکل در راه رفتن یا بالا رفتن از پله‌ها و احساس خستگی یا ضعف هنگام حرکت
- حس بی‌ثباتی در پاها هنگام ایستادن یا راه رفتن
- کاهش قدرت عضلانی، ضعف یا کاهش توانایی در نگه داشتن وزن یا انجام فعالیت‌ها
- سنگینی یا احساس «بی‌حسی» در پاها
- احساس مورمور یا ضعف همراه با سوزش در پاها
- گرفتگی و اسپاسم، انقباض‌های ناگهانی و دردناک در عضلات
- کاهش پاسخ‌های طبیعی بدن به تحریکات
- دشواری در حفظ تعادل یا حرکات هماهنگ
علل ضعف پا
ضعف پا ممکن است ناشی از عوامل مختلف جسمی یا سبک زندگی باشد. برخی از دلایل رایج ضعف پا عبارت‌اند از:
- سکته مغزی: سکته مغزی زمانی اتفاق میفتد که جریان خون به قسمتی از مغز قطع یا خونریزی ناگهانی در آن ایجاد می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث ضعف ناگهانی در پاها شود، که معمولاً فقط یکی از پاها تحت تأثیر قرار میگیرد. برخی از نشانه‌های سکته مغزی شامل افتادگی صورت، ضعف در یک بازو یا پا و مشکلات گفتاری هستند. درمان سریع شانس بهبودی را افزایش می‌دهد و فیزیوتراپی می‌تواند به بازگشت عملکرد کمک کند.
- حمله ایسکمیک گذرا (TIA): حمله ایسکمیک گذرا که گاهی «سکته کوچک» نامیده می‌شود، علائمی مشابه سکته مغزی دارد اما موقت است و جریان خون به مغز فقط برای مدت کوتاهی قطع می‌شود. این وضعیت هشدار می‌دهد که فرد ممکن است در معرض خطر سکته مغزی جدی‌تر باشد.
- بیماری‌های خودایمنی: بیماری‌های خودایمنی، زمانی رخ می‌دهند که سیستم ایمنی بدن به‌اشتباه به بافت‌های خود حمله می‌کند و این مسئله می‌تواند باعث ضعف در پاها شود.
- سندرم گیلن باره (GBS): یکی از بیماری‌های خودایمنی، سندرم گیلن باره است که بر اعصاب محیطی تأثیر می‌گذارد و معمولاً با علائمی چون گزگز یا بی‌حسی در پاها شروع می‌شود. این بیماری می‌تواند به ضعف و فلج در پاها منجر شود. خطرناک‌ترین عارضه این بیماری اختلال در تنفس است، که ممکن است نیاز به مراقبت‌های ویژه داشته باشد. درمان این بیماری می‌تواند شامل داروهایی باشد که به تسریع بهبودی کمک می‌کنند.
- اسکلروز چندگانه (MS): مولتیپل اسکلروزیس (ام‌اس) یکی دیگر از بیماری‌های خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی به پوشش عصبی (میلین) حمله می‌کند. این بیماری باعث ضعف در پاها، از دست دادن بینایی و اختلالات حسی می‌شود. علائم ام‌اس به‌صورت دوره‌ای ظاهر می‌شوند و ممکن است برای چند هفته یا چند ماه ادامه داشته باشند. درمان‌های موجود می‌توانند به کنترل علائم کمک کنند؛ هرچند درمان قطعی برای آن وجود ندارد.
- میاستنی گراویس (MG): در این بیماری، سیستم ایمنی به گیرنده‌های بافت عضلانی حمله می‌کند که منجر به ضعف شدید عضلانی، به‌ویژه در پاها می‌شود. این بیماری ممکن است ضعف در عضلات پلک، فک و حتی عضلات تنفسی را نیز ایجاد کند. درمان‌هایی شامل داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی و پلاسمافرزیس می‌توانند به کنترل علائم کمک کنند.
- بیماری پارکینسون: بیماری پارکینسون نیز یکی از بیماری‌هایی است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارد. این بیماری باعث از دست دادن تدریجی کنترل بر حرکت‌ها و ضعف در پاها می‌شود. علائم دیگر پارکینسون شامل لرزش، سفتی عضلات و مشکل در راه رفتن هستند. علائم این بیماری با دارو و تغییرات سبک زندگی قابل کنترل هستند، اما درمان قطعی ندارد.
- بیماری‌های ستون فقرات: بیماری‌های مختلف ستون فقرات می‌توانند منجر به ضعف پاها شوند. این بیماری‌ها عبارت‌اند از:
- اعصاب فشرده: فشار بر عصب در ستون فقرات باعث درد، بی‌حسی و ضعف در پاها می‌شود. درمان شامل فیزیوتراپی، مسکن‌ها و داروهای ضد التهابی است.
- سیاتیک: التهاب یا فشار بر عصب سیاتیک در ناحیه پایین کمر می‌تواند درد و ضعف یک طرفه در پاها ایجاد کند. درمان معمولاً شامل ورزش، کمپرس یخ و دارو است.
- فتق دیسک: بیرون‌زدگی دیسک‌ها و فشرده شدن اعصاب می‌تواند باعث ضعف پاها، بی‌حسی و درد شود. درمان شامل استراحت، دارو و گاهی جراحی است.
- تنگی نخاع: باریک شدن کانال نخاعی می‌تواند فشار بر طناب نخاعی یا ریشه‌های عصبی وارد کند و باعث درد و ضعف در پاها شود. درمان شامل فیزیوتراپی، داروها و در برخی موارد جراحی است.
- ترومای ستون فقرات: آسیب‌های تروماتیک به ستون فقرات یا نواحی دیگر ممکن است به ضعف پاها منجر شود. درمان بستگی به نوع و شدت آسیب دارد.
- اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS): این اختلال، بیماری نادر و غیرقابل درمان است که باعث ضعف عضلانی می‌شود، ولی بر تفکر یا بینایی تأثیر نمی‌گذارد. معمولاً از گزگز و ضعف شروع می‌شود، که ممکن است در پاها باشد. علائم به‌تدریج در سراسر بدن گسترش می‌یابند و ماهیچه‌های دهان ممکن است برای تکلم ضعیف شوند. هیچ درمان قطعی‌ای برای اسکلروز جانبی آمیوتروفیک وجود ندارد، اما داروها به کنترل علائم کمک می‌کنند.
- نوروپاتی: نوروپاتی به آسیب اعصاب منجر می‌شود و می‌تواند باعث درد، ضعف، بی‌حسی و سوزن‌سوزن شدن در پاها شود. علل شایع آن شامل دیابت کنترل‌نشده، مصرف بیش‌ازحد الکل و کمبودهای تغذیه‌ای هستند. درمان‌ها ممکن است شامل مسکن‌ها و داروهای تجویزی باشند، اما معمولاً آسیب‌ها قابل بازگشت نیستند.
- میوپاتی: میوپاتی به بیماری‌های ماهیچه‌ای گفته می‌شود که معمولاً با ضعف در دست‌ها، پاها و بازوها ظاهر می‌شوند. برخی از انواع میوپاتی شامل پلی میوزیت (التهابی)، بیماری لایم (عفونی)، اختلالات تیروئید یا پاراتیروئید، لوپوس، آرتریت روماتوئید، آمیلوئیدوز و دیستروفی عضلانی هستند. این بیماری‌ها می‌توانند به یک یا هر دو پا آسیب وارد کنند و علائم آنها معمولاً به‌تدریج شروع می‌شوند. تشخیص با الکترومیوگرافی (EMG) و بررسی هدایت عصبی انجام می‌شود و درمان‌ها شامل فیزیوتراپی، داروها و بریس‌های حمایتی هستند.
- مسمومیت دارویی: مسمومیت دارویی، به‌ویژه ازطریق داروهای شیمی‌درمانی، آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون، استاتین‌ها، داروهای استروئیدی و ضدویروس‌ها نیز می‌تواند باعث ضعف در پاها شود. سمومی مانند سرب و جیوه نیز می‌توانند علت ضعف پا باشند. اگر پس از مصرف دارویی جدید ضعف شدید مشاهده کردید، باید فوراً به پزشک اطلاع دهید.
- سرطان: سرطان معمولاً یکی از کم احتمال‌ترین علل ضعف پا است، اما در برخی موارد، ضعف پا می‌تواند اولین علامت تومور مغزی یا ستون فقرات باشد. همچنین، اگر سرطان به مغز یا ستون فقرات گسترش یابد (متاستاز کند)، می‌تواند باعث ضعف در پاها شود. علائم می‌توانند به‌طور ناگهانی ظاهر شوند و یک یا هر دو پا را تحت تأثیر قرار دهند. برای درمان، تومورها معمولاً با جراحی، پرتودرمانی یا شیمی درمانی درمان می‌شوند و درصورت فشرده شدن طناب نخاعی، ممکن است نیاز به درمان فوری با استروئیدهای دوز بالا باشد.
کمبود چه ویتامین‌هایی باعث ضعف پا می‌شود و برای رفع این کمبود چه بخوریم؟
یکی از دلایل ضعف در پا که اغلب نادیده گرفته می‌شود، کمبودهای تغذیه‌ای است. کمبود برخی مواد مغذی می‌تواند تأثیرات جدی بر قدرت و عملکرد عضلات، ازجمله عضلات پاها، داشته باشد. در این بخش، برخی از کمبودهای تغذیه‌ای رایج که می‌توانند باعث ضعف در پاها شوند، بررسی می‌شوند و تأثیرات آنها بر سلامت کلی بدن مورد بحث قرار می‌گیرند.
ویتامین دی
یکی از رایج‌ترین کمبودهای تغذیه‌ای که به ضعف پاها مرتبط است، کمبود ویتامین دی است. ویتامین دی نقشی حیاتی در حفظ قدرت و عملکرد عضلات دارد. این ویتامین به بدن کمک می‌کند تا کلسیم را جذب کند، که برای انقباض عضلات ضروری است. هنگامی که بدن ویتامین دی کافی دریافت نمی‌کند، عضلات ضعیف و مستعد خستگی می‌شوند. این ضعف می‌تواند به‌ویژه در پاها احساس شود و انجام فعالیت‌هایی مانند راه رفتن یا بالا رفتن از پله‌ها را دشوار کند. برای رفع کمبود ویتامین دی، بهتر است مصرف غذاهای غنی از این ویتامین مانند ماهی‌های چرب (مانند سالمون و شاه‌ماهی)، محصولات لبنی غنی‌شده و تخم‌مرغ را افزایش دهید. علاوه‌براین، قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌تواند به افزایش سطح ویتامین دی در بدن کمک کند.
منیزیم
منیزیم نیز یکی از مواد مغذی ضروری برای سلامت عضلات است. این ماده معدنی در تنظیم انقباض و شل شدن عضلات نقش دارد. کمبود منیزیم می‌تواند باعث ضعف و گرفتگی عضلات، به‌ویژه در پاها، شود. کمبود منیزیم می‌تواند فرایندهای انقباض و شل شدن عضلات را مختل کند و منجر به ضعف عضلانی شود. برای اطمینان از دریافت کافی منیزیم، مصرف غذاهایی مانند بادام، سبزیجات برگ سبز، دانه‌ها و غلات کامل توصیه می‌شود. در برخی موارد، ممکن است نیاز به مصرف مکمل منیزیم باشد، اما قبل از شروع هرگونه مکمل، مشورت با پزشک ضروری است.
آهن
کمبود آهن یکی دیگر از علل بالقوه ضعف پاها است. آهن برای تولید هموگلوبین، پروتئینی که اکسیژن را به عضلات می‌رساند، ضروری است. بدون آهن کافی، عضلات به‌ویژه در پاها ممکن است اکسیژن لازم را دریافت نکنند و این امر می‌تواند منجر به ضعف و خستگی شود. گنجاندن غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز بدون چربی، حبوبات، و سبزیجات برگ سبز تیره می‌تواند به رفع این کمبود کمک کند. در برخی موارد، ممکن است پزشک مصرف مکمل آهن را تجویز کند.
ویتامین ب 12
ویتامین ب 12 نقشی حیاتی در تولید گلبول‌های قرمز خون، عملکرد صحیح سیستم عصبی و دیگر فعالیت‌های مهم بدن دارد. منابع اصلی ویتامین ب 12 شامل محصولات حیوانی مانند گوشت، تخم‌مرغ و غذاهای دریایی هستند. افراد با رژیم گیاهخواری یا کسانی که مشکل جذب این ویتامین دارند، بیشتر در معرض کمبود هستند. این کمبود به‌تدریج ایجاد می‌شود و ممکن است علائمی مانند بی‌حسی، گزگز در پاها و دست‌ها و اختلال در راه رفتن ایجاد کند.
اگر این علائم با مشکلات شناختی، ضعف یا خستگی همراه باشند، انجام آزمایش خون برای بررسی سطح ویتامین ب 12 و درصورت نیاز، درمان توصیه می‌شود.
ویتامین ب 1 (تیامین)
کمبود ویتامین ب 1 یا تیامین می‌تواند باعث بروز بیماری بری بری خشک شود، که با علائمی مانند نوروپاتی محیطی، کاهش یا تغییر در رفلکس‌های عصبی، درد عضلانی و ضعف در بازوها و پاها مشخص می‌شود. منابع غذایی سرشار از تیامین شامل جوانه گندم، عدس، نخود، برنج قهوه‌ای دانه بلند و برنج سفید دانه بلند هستند. مصرف کافی این ویتامین ازطریق رژیم غذایی متنوع می‌تواند از کمبود آن جلوگیری کند.
کلسیم
کلسیم علاوه‌بر حفظ سلامت استخوان‌ها و دندان‌ها، در عملکرد عضلات نیز نقشی اساسی دارد. زمانی که کلسیم به پروتئین‌های خاصی متصل می‌شود، آنزیم‌هایی را فعال می‌کند که به تأمین انرژی لازم برای انقباض عضلات کمک می‌کنند. منابع غنی از کلسیم شامل شیر، ماست، پنیر، لوبیا چیتی، لوبیا قرمز، لوبیا سفید، اسفناج و ریواس هستند. تأمین مقدار کافی کلسیم ازطریق رژیم غذایی متعادل برای حفظ سلامت عضلات و استخوان‌ها ضروری است.
پتاسیم
کمبود پتاسیم می‌تواند منجر به خستگی، ضعف عضلانی و گرفتگی عضلات شود. این ماده معدنی برای حفظ تعادل الکترولیت در بدن و عملکرد صحیح عضلات بسیار حیاتی است. ضعف عضلانی در پاها گاهی نشانه‌ای از عدم تعادل الکترولیت‌ها است.
منابع غذایی غنی از پتاسیم شامل سیب‌زمینی پخته با پوست، موز، آلو، کشمش، آب آلو، و آب گوجه‌فرنگی هستند. گنجاندن این مواد در رژیم غذایی می‌تواند به حفظ تعادل پتاسیم و پیشگیری از علائم ناشی از کمبود آن کمک کند.
کمبودهای کلی تغذیه‌ای
علاوه‌بر کمبودهای خاص مانند ویتامین دی، منیزیم و آهن، کمبود کلی تغذیه مناسب نیز می‌تواند به ضعف پاها منجر شود. هنگامی که بدن مواد مغذی کافی دریافت نمی‌کند، عضلات انرژی مورد نیاز برای عملکرد بهینه را نخواهند داشت. برای جلوگیری از ضعف عضلات، ضروری است که رژیم غذایی متعادل شامل انواع میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین‌های بدون چربی و چربی‌های سالم داشته باشیم. این نوع رژیم تضمین می‌کند که بدن به میزان کافی از مواد مغذی برای حفظ قدرت عضلات و سلامت کلی دریافت می‌کند.
تشخیص ضعف پا چگونه انجام می‌شود؟
برای شناسایی علت ضعف پا، پزشک ارزیابی جامعی انجام می‌دهد که شامل مراحل زیر است:
- بررسی سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی: پزشک با بررسی سوابق پزشکی و شنیدن توضیحات شما درباره علائم، شرایط احتمالی را شناسایی می‌کند. سپس، قدرت عضلات، رفلکس‌ها و حساسیت پاها را بررسی می‌کند.
- بررسی عصبی: آزمایش‌هایی برای بررسی عملکرد اعصاب، هماهنگی و پاسخ‌های رفلکسی انجام می‌شوند تا مشکلات عصبی شناسایی شوند.
- آزمایش‌های تصویربرداری: ابزارهایی مانند اشعه ایکس، ام‌آرآی یا سی‌تی اسکن به بررسی دقیق ستون فقرات، مفاصل یا عضلات می‌پردازند تا آسیب یا اختلالات ساختاری شناسایی شوند.
- مطالعات عصبی-عضلانی: روش‌هایی مانند الکترومیوگرافی (EMG) و مطالعات هدایت عصبی برای بررسی عملکرد اعصاب و عضلات استفاده می‌شوند.
- آزمایش خون: آزمایش‌های خونی برای شناسایی کمبودهای تغذیه‌ای، بیماری‌های خودایمنی، یا دیگر شرایط زمینه‌ای انجام می‌شوند.
- ارزیابی عملکردی: توانایی شما در انجام کارهای روزانه مانند پیاده‌روی، بالا رفتن از پله‌ها و ایستادن بررسی می‌شود تا تأثیر ضعف بر زندگی روزمره ارزیابی شود.
این بررسی‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا علت اصلی ضعف پا را شناسایی کرده و برنامه درمانی مناسب را تدوین کند.
درمان ضعف پاها
درمان ضعف پا به علت اصلی بستگی دارد. برخی از رایج‌ترین روش‌های درمان عبارت‌اند از:
- دارودرمانی: بسته به تشخیص، پزشک ممکن است موارد زیر را تجویز کند:
- داروهای نوروپاتی برای آسیب‌های عصبی
- داروهای ضدالتهاب برای بیماری‌هایی مانند آرتریت
- مکمل‌های ویتامینی برای کمبودهایی مانند ویتامین ب 12 یا ویتامین دی
- فیزیوتراپی: فیزیوتراپ‌ها تمرین‌هایی را برای بهتر کردن زندگی پیشنهاد می‌کنند؛ به‌ویژه اگر فرد مبتلا به ام اس یا ALS باشد. فیزیوتراپ ممکن است ورزش مقاومتی پیشرونده را برای تقویت عضلات توصیه کند. آنها برای بیماران مبتلا به ALS، ورزش‌های کششی را برای افزایش دامنه حرکتی و جلوگیری از سفت شدن عضلات، توصیه می‌کنند. فیزیوتراپی فقط به تمریناتی که در جلسات انجام می‌دهید، محدود نمی‌شود و بیمار باید تمریناتی را نیز در خانه انجام دهید. این تمرینات شامل اسکوات، لانجز و ورزش پشت ساق پا هستند.
- کاردرمانی: کاردرمانگران ابزارهای کمکی مانند واکر یا عصا پیشنهاد می‌دهند و راهکارهایی برای انجام فعالیت‌های روزمره ارائه می‌دهند تا فرد بتواند استقلال خود را حفظ کند.
- جراحی: در موارد شدید، مانند آسیب‌های نخاعی یا آرتروز و آرتریت پیشرفته، ممکن است جراحی برای رفع مشکلات ساختاری مورد نیاز باشد.
- تغییر سبک زندگی: اقدامات زیر می‌توانند به بهبود قدرت و عملکرد پا کمک کنند:
- مدیریت وزن
- ورزش منظم
- کنترل بیماری‌های مزمن مانند دیابت یا بیماری شریان محیطی
- اصلاح رژیم غذایی و مصرف مکمل‌ها و پروتئین‌ها برای تقویت عضلات
- وسایل کمکی: ابزارهایی مانند بریس، واکر، عصا و ارتزهای زانو، مچ پا و پا می‌توانند برای حفظ تحرک و تعادل فرد مؤثر باشند.
- درمان‌های تکمیلی: روش‌هایی مانند طب سوزنی، ماساژ درمانی یا تحریک الکتریکی (الکتروتراپی) می‌توانند به کاهش علائم و تسکین ضعف کمک کنند.
توجه داشته باشید که درمان باید زیر نظر متخصص انجام شود تا اثربخشی آن تضمین شود و عوارض احتمالی به حداقل برسند.
پیشگیری از ضعف پا
برای جلوگیری از ضعف پاها، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
- ورزش منظم: فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی و تمرینات تقویتی می‌توانند به تقویت عضلات پا کمک کنند.
- رژیم غذایی متعادل: مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین دی، کلسیم، منیزیم و آهن به حفظ قدرت عضلات کمک می‌کند.
- اجتناب از الکل: مصرف زیاد الکل می‌تواند سلامت عضلات را تحت تأثیر قرار دهد.
- مدیریت بیماری‌های مزمن: کنترل بیماری‌هایی مثل دیابت و فشار خون بالا به جلوگیری از ضعف پا کمک می‌کند.
- پیشگیری از صدمات: استفاده از کفش مناسب و احتیاط در فعالیت‌های فیزیکی می‌تواند از آسیب به پا جلوگیری کند.
این اقدامات به حفظ سلامت پا و جلوگیری از ضعف آن کمک می‌کنند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
درصورت بروز ضعف پا، تشخیص زودهنگام و درمان اهمیت زیادی دارد. اگر هر یک از موارد زیر را تجربه کردید، مراجعه به پزشک ضروری است:
- شروع ناگهانی یا بدون دلیل ضعف پا
- دشواری در انجام کارهای روزانه یا راه رفتن به‌دلیل ضعف
- همراهی ضعف پا با علائمی مانند بی‌حسی، گزگز، یا از دست دادن حس
- اختلال در تعادل که خطر افتادن را افزایش می‌دهد
- ادامه ضعف پا با وجود استراحت یا اقدامات مراقبتی
مراجعه به پزشک می‌تواند به تشخیص علت اصلی و جلوگیری از عوارض بیشتر کمک کند. پزشک پس از ارزیابی، درمان مناسب را پیشنهاد می‌دهد تا شما بتوانید قدرت و کیفیت زندگی خود را بازیابید.
جمع‌بندی
ضعف پاها می‌تواند نشانه‌ای شایع از بیماری‌ها و آسیب‌های مختلف ازجمله بیماری‌های خودایمنی، مشکلات و آسیب‌های ستون فقرات، یا سکته باشد. در بسیاری از موارد، ضعف پا با گذشت زمان بهبود می‌یابد، اما اگر به‌طور ناگهانی ظاهر شود، ممکن است به مراقبت فوری پزشکی نیاز داشته باشد. درمان این مشکل به علت اصلی و شدت آن بستگی دارد. بنابراین برای درمان این مشکل باید به پزشک مراجعه کنید. دکتر علیرضا جواهری یکی از متخصصان باتجربه و دلسوز درزمینه درمان مشکلات پا، لگن و زانو است. پس اگر فکر می‌کنید ضعف پای شما به مشکلی جدی تبدیل شده است، با تلفن‌های مطب تماس بگیرید و برای تعیین وقت ویزیت هماهنگ کنید.
منابع
سوالات متداول
ضعف پا در افراد مسن ممکن است به دلیل کاهش قدرت عضلانی، مشکلات عصبی یا بیماری‌هایی مانند آرتروز شایع‌تر باشد، اما همیشه باید علت توسط پزشک بررسی شود.
مطالب مشابه
عفونت زانو وضعیت پزشکی جدی‌ای است که اغلب به درمان فوری و تهاجمی نیاز دارد. هنگامی که باکتری‌ها باعث آلوده شدن مایع مفصلی (مایعی که مفصل زانو را روان می‌کند) می‌شوند، عفونتی به نام عفونت مفصلی اتفاق میفتد.
آرتریت زانو به التهاب و تخریب غضروف مفصل زانو اشاره دارد؛ غضروفی که وظیفه دارد به‌عنوان ضربه‌گیر استخوان‌ها عمل کند و خم و راست شدن نرم و روان زانو را امکان‌پذیر سازد.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (پی آر پی) برای لگن، گزینه درمانی ترمیمی است که برای رفع درد و التهاب ناشی از بیماری‌هایی مانند آرتروز، پارگی‌های لابروم، یا سایر آسیب‌های بافت نرم طراحی شده است.
تاندونیت لگن، عارضه‌ای التهابی است که تاندون‌های اطراف مفصل لگن را درگیر می‌کند. می‌تواند منجر به درد، تورم و محدودیت حرکت شود و معمولاً در ورزشکاران و افرادی که حرکات تکراری ران انجام می‌دهند، مشاهده می‌شود.
آسیب‌های وارده به زانوها می‌توانند در اثر رگ به رگ شدن یا پارگی رباط‌ها یا استفاده از بیش‌ازحد از زانو اتفاق بیفتند. زانو بزرگترین مفصل در بدن انسان است. این مفصل، ساق پا را به ران متصل می‌کند و به شما اجازه می‌دهد راه بروید، بدوید، بپرید، برقصید و در سایر فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.
کیست‌های استخوان ساب کندرال (SBCs) کیسه‌های پر از مایعی هستند که در داخل مفاصلی مانند زانو، لگن و شانه تشکیل می‌شوند. این کیسه‌ها معمولاً در درجه اول با هیالورونیک اسید پر شده‌اند. هیالورونیک اسید مایعی در مایع مفصلی است که مفصل را روان می‌کند. کیست‌های استخوان ساب کندرال از نظر فنی کیست نیستند. در عوض، آنها ضایعات پر از مایع هستند که توسط استخوان احاطه شده‌اند.
شکستگی‌های استرسی در استخوان‌های پا و مچ پا شایع هستند؛ زیرا ما به‌طور مداوم با ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن به آنها نیرو وارد می‌کنیم. در شکستگی استرسی، استخوان می‌شکند اما معمولاً جابجا نمی‌شود.
بونیون، برآمدگی استخوانی است که در لبه داخلی مفصل شست پا ایجاد می‌شود. اگر متوجه برآمدگی روی شست پا شدید، به‌ویژه اگر درد، سفتی یا بی‌حسی در انگشتان پا یا پای خود تجربه کردید، حتماً به متخصص مراجعه کنید.
استئوکندرال زانو، به آسیب یا صدمه به غضروف مفصلی صاف اطراف مفصل زانو و استخوان زیرین غضروف اشاره دارد. میزان آسیب ممکن است از پارگی غضروف یا ترک خفیف استخوان گرفته تا شکستن قطعه‌ای از استخوان در داخل مفصل متغیر باشد.
آرتروسنتز زانو که به آن آسپیراسیون نیز گفته می‌شود، روشی ساده برای تخلیه مایع از مفصل ازطریق سوزنی توخالی است. اگر مفصل شما ملتهب و متورم باشد، مایع اضافی در آن جمع می‌شود. تخلیه این مایع، مقداری از تورم و درد را تسکین می‌دهد و همچنین جهت بررسی آزمایشگاهی مورد استفاده قرار میگیرد.