آرتروز و داروهای مسکن تاثیرگذار در کاهش درد ناشی از آن
آرتروز زانو می تواند علائم و مشکلات مفصلی بسیاری از جمله التهاب، تورم، سفتی و مطمئناً درد مفاصل را ایجاد کند. اما داروهای آرتروز برای کمک به کاهش تقریباً همه انواع دردهای آرتروز در دسترس هستند.
داروهای آرتروز به طور کلی در کمک به افراد مبتلا به آرتروز برای مدیریت درد مفاصل و سایر علائم بسیار موثر هستند. با ما در ادامه مطلب همراه شوید تا بدانید که چه نوع داروهای آرتروزی در دسترس هستند و چگونه می توانند به آرتروز شما کمک کنند.
درد آرتروز زانو غالبا با مسکن های ضد التهابی قابل درمان و کنترل می‌باشد. اما بدلیل عوارض احتمالی ناشی از استفاده مداوم از آنها توصیه می‌شود فقط درصورت نیاز مبرم از این دارو ها استفاده شود و درمورد دوز مصرفی دارو ها دقت شود.
اگر به فکر مصرف داروهای مسکن درست قبل از ورزش هستید، بهتر است ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.
حتما مطالعه کنید: کرم های موضعی درمان آرتروز
قرص استامینوفن
استامینوفن که بدون نسخه با نام تجاری تیلنول و غیره به فروش می رسد، اغلب یکی از اولین داروهایی است که برای کنترل درد، از جمله درد مفاصل ناشی از آرتروز توصیه می شود. اگر استامینوفن به درستی مصرف شود، عوارض جانبی ندارد. با این حال، مصرف بیش از حد می تواند منجر به آسیب کبدی شود، بنابراین هرگز بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید و فقط در صورت نیاز از آن استفاده کنید.
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی یا NSAIDs برای آرتروز
موثرترین داروهای خوراکی برای آرتروز هستند. این داروها با مسدود کردن آنزیم هایی که باعث درد و تورم می شوند اثر می گذارند. این داروهای استروئیدی علیه سیستم ایمنی بدن برای کمک به کاهش التهاب عمل می کنند و برای شرایط آرتروز خود ایمنی مانند آرتروز روماتوئید توصیه می شوند. این داروها همچنین به صورت تزریقی در یک مفصل خاص تجویز می شوند. کورتیکواستروئیدها را می توان به شکل قرص نیز مصرف کرد که بدون نسخه در دسترس نیستند.
این داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی در درمان آرتروز موثر هستند که به اختصار NSAID نامیده می‌شوند و باعث کاهش درد می‌شوند.
انواع NSAIDها عبارتند از:
- دیکلوفناک
- ایبوپروفن
- ناپروکسن
برخی از NSAID ها را می توان بدون نسخه در داروخانه ها خریداری کرد. با این حال، اغلب به دوزهای بالاتر نیاز است که توسط پزشک تجویز شود.
کوکسیب ها
دو مسکن ضد التهابی دیگر با اثرات مشابه که کوکسیب نامبده می‌شوند عبارتند از:
- سلکوکسیب
- اتوریکوکسیب
کوکسیب ها معمولا به دو صورت قرص و یا ژل قابل استفاده هستند.
NSAID ها و کوکسیب ها می توانند درد را به طور موثری تسکین دهند، اما در عین حال عوارض جانبی نیز داشته باشند.
این عوارض جانبی به سن و سایر شرایط پزشکی شما بستگی دارد. مسکن های ضد التهابی برای همه مناسب نیستند. افرادی که بیماری‌هایی از قبیل مشکلات کلیوی یا زخم معده داشته‌اند، ممکن است از استفاده مداوم از این داروها منع شوند یا دائما معاینه شوند. اما در بیشتر موارد کاهش دوز دارو ها میتواند از این آسیب های احتمالی جلوگیری کند.
عوارض جانبی بالقوه عبارتند از:
- خونریزی در دستگاه گوارش
- افزایش خطر سکته مغزی
- افزایش خطر حمله قلبی
- آسیب کلیه
- زخم در معده
مسکن های اپیوئیدی
اوپیوئیدها مسکن هایی هستند که در مراقبت های اورژانسی و ویژه برای بیهوشی و درمان دردهای شدید استفاده می شوند. این دارو ها معمولا به داروهای افیونی یا مخدر معروف هستند. مورفین شناخته شده ترین داروی مخدر است.
اوپیوئید ها عبارتند از:
با این حال، هنگامی که صحبت از درد آرتروز به میان می آید، اوپیوئید ها نباید به طور معمول یا برای دوره های زمانی طولانی استفاده شوند. آنها می توانند عوارض جانبی مانند یبوست، حالت تهوع، کاهش میل جنسی، سرگیجه و خستگی ایجاد کنند و همچنین بر توانایی شما در رانندگی تأثیر بگذارند. همچنین مصرف بیش از حد از این دارو ها از عوامل تهدید کننده زندگی است که با اعتیاد به این مواد شروع می‌شود. بنابراین این دارو ها باید طبق دستورالعمل‌های پزشک در مورد نحوه مصرف باشد و بدون مشورت با پزشک خود، دوز را افزایش ندهید. همین امر در مورد چسب های پوستی اپیوئیدی (پچ های فنتانیل) نیز وجود دارد که باعث ایجاد مشکلات فراوانی در روند طبیعی زندگی می‌شود.
مطالعه بیشتر: انواع روشهای درمان آرتروز زانو
بنابراین بنا به توصیه‌ی پزشکان، از مصرف بیش از مدت یک تا سه ماه از اوپیوئید ها اجتناب کنید، زیرا می‌توانند از نظر فیزیکی اعتیادآور باشند. بر اساس برآوردهای انجام شده از مطالعات، حدود 6 درصد از افراد پس از استفاده طولانی تر از آنها معتاد می شوند.
منابع:
مطالب مشابه
آرتروز پس از سانحه (PTOA) نوعی از آرتروز است که پس از آسیب مفصلی ایجاد می‌شود. درواقع، این بیماری درصد قابل توجهی از موارد آرتروز در مراحل پایانی را تشکیل می‌دهد.
سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق میفتد که عضله پیریفورمیس شما عصب سیاتیک را فشرده می‌کند و منجر به التهاب می‌شود. این مسئله میتواند باعث درد یا بی‌حسی در لگن و پشت ساق پا در یک یا هر دو طرف بدن شود.
اگر هنگام حرکت مفاصل، صدای تق‌تق یا ترکیدن می‌شنوید، باید به آن توجه کنید. اگر صدای مفاصل با درد یا ناراحتی همراه نباشد، احتمالاً آسیبی اتفاق نیفتاده است. اما در برخی موارد صدای مفصل نشان‌دهنده کمبود مواد مغذی در بدن است.
پیشگیری و درمان لخته‌های خون پس از جراحی تعویض مفصل لگن بخش مهمی از بهبودی بیمار است. بیمارانی که تعویض مفصل انجام داده‌اند، دو تا ده روز پس از جراحی در بالاترین خطر ابتلا به DVT (ترومبوز ورید عمقی) قرار دارند و این خطر حدود سه ماه ادامه می‌یابد.
جراحی تعویض مفصل زانو، عمل بزرگی بوده که شامل دوره بهبودی قابل توجهی است و بیمار قطعاً پس از جراحی، علائمی را مشاهده می‌کند. اما تشخیص تفاوت بین درد معمول پس از جراحی و درد ناشی از لخته شدن خون بسیار مهم است. در اینجا تفاوت این علائم را توضیح می‌دهیم.
تشخیص روماتیسم مفصلی توسط معاینه فیزیکی انجام می شود و درمورد سابقه پزشکی و علائم شما سؤال می‌کنند. روماتولوژیست شما همچنین آزمایش خون و آزمایش‌های تصویربرداری را تجویز می‌کند.
آرتریت نوجوانان، بیماری‌ای خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن کودک شما به‌اشتباه سینوویوم (بافتی که داخل مفصل را می‌پوشاند) و مایع سینوویال داخل مفصل را هدف قرار می‌دهد.
تومور لگن میتواند باعث درد، تورم یا شکستگی در بیمار شود. روشهای مختلفی برای درمان تومور لگن وجود دارند که بهترین آنها، جراحی است.
مور مور شدن پا به‌دلایل متعددی اتفاق میفتد و میتواند ناشی از بیماری‌های متفاوتی باشد. به‌عنوان مثال، دیابت کنترل‌نشده میتواند به زخم‌های مزمن و درنهایت قطع عضو منجر شود. مشکلات دیسک کمر ممکن است با بی‌اختیاری ادرار، اختلالات جنسی یا حتی فلج همراه شوند. در موارد مسمومیت نیز، مور مور شدن پا میتواند نشانه‌ای خطرناک و تهدیدکننده زندگی باشد.
شکستگی رقصنده در پنجمین متاتارس زمانی رخ می‌دهد که تاندون یا رباط متصل به استخوان، قطعه کوچکی از استخوان را جدا می‌کند. این آسیب اغلب به‌دلیل انقباض ناگهانی و شدید عضلانی رخ می‌دهد که باعث شکستن قطعه‌ای از استخوان می‌شود.