کرم های موضعی درمان آرتروز

آرتروز می تواند یک وضعیت ناتوان کننده باشد که باعث التهاب ، درد ، سفتی یا از بین رفتن مفصل شود.

مدیریت درد برای آرتروز معمولاً شامل ورزش و مصرف داروهای مسکن خوراکی است. گزینه دیگر این است که یکی از کرم های موضعی بدون نسخه (OTC) را برای تسکین درد امتحان کنید.

کرم های موضعی آرتروز چگونه اثر می کنند؟

با انواع مختلف داروهای مسکن موضعی موجود برای تسکین درد آشنا شوید. آیا این دارو ها می توانند درد آرتروز شما را تسکین دهند؟

پس از پیاده روی در طبیعت در تعطیلات آخر هفته یا کار کردن در حیاط ، ممکن است حتی با وجود خوردن داروهای مسکنی که برای درد مفاصل استفاده می کنید ، همچنان درد داشته باشند. اگر نخواهید قرص دیگری بخورید، ممکن است با خود فکر کنید که آیا استفاده از کرم مفاصل می تواند درد شما را کاهش دهد؟

بسیاری از افراد مبتلا یه آرتروز از کرم های موضعی به تنهایی یا همراه با داروهای تجویزیشان استاده می کنند تا درد خود را کاهش دهند.

داروهای مسکن موضعی چه هستند؟

داروهای ضد درد موضعی از طریق پوست شما جذب می شوند. رایج ترین آنها انواع کرم ها یا ژل هایی هستند که روی مفاصل دردناک خود به پوستتان می مالید. برخی از آنها به صورت اسپری هستند یا پچی که به پوست شما چسبانده می شوند.

از آنجا که مواد تشکیل دهنده از طریق پوست جذب می شوند ، بیشتر داروهای ضد درد موضعی بهتر است در مفاصل نزدیک به سطح پوست مانند مفاصل دست و زانو استفاده شوند.

حتما مطالعه کنید : برای درمان آرتروز به چه دکتری مراجعه کنیم

انواع کرم های آرتروز

انواع مختلفی از کرم های آرتروز برای انتخاب وجود دارد. برخی از آنها برای خرید بدون نسخه در دسترس هستند ، در حالی که برخی دیگر نیاز به نسخه دارند.

بدون نیاز به نسخه

طیف گسترده ای از کرم های آرتروز بدون نسخه برای خرید در داروخانه ها و فروشگاه های بهداشتی موجود است. آنها معمولاً حاوی مواد فعال یکسان مشابه یا ترکیبی از مواد هستند ، اما ممکن است از نظر قدرت ، فرمولاسیون یا نحوه استفاده از آنها متفاوت باشند.

داروهای موضعی آرتروز همچنین در سایر فرمول ها و نحوه های استفاده نیز موجود هستند، از جمله:

• ژل ها
• اسپری ها
• پچ هایی که به پوست می چسبند
• مالشی ها 
• پمادها
• رول ها

انتخاب بهترین فرمول بستگی به نیازهای فرد دارد. هنگام تصمیم گیری برای خرید ، چند نکته را باید در نظر گرفت:

کرم ها ، پمادها و مالشی ها ممکن است کثیف و چرب باشند، بیشتر طول بکشد تا به پوست نفوذ کند و ممکن است رنگ پارچه ها را تغییر دهند ، اما ارزان تر هستند.
ژل ها ، اسپری ها و رول ها معمولاً حاوی فرمول های تمیزتری هستند ، به راحتی جذب می شوند و به سرعت تبخیر می شوند. با این حال ، ممکن است پگران تر باشند.
پچ ها برای استفاده در قسمت های بزرگ بدن یا جاهایی که دسترسی به آنها دشوار است مفید هستند. آنها حاوی فرمول هایی هستند که مدت های طولانی تری خیس بمانند و ساعت ها درد را تسکین دهند.

محصولات تجویزی

تنها چند محصول موضعی با نسخه برای تسکین درد آرتوز  موجود است. همه آنها حاوی ماده فعال دیکلوفناک هستند ، داروی NSAID که التهاب را کاهش می دهد.

محصولات دیکلوفناک ممکن است به صورت ژل یا مایع بوده یا به صورت پچ به پوست بچسبند. آنها همچنین بسته به هدف دارای قدرت های مختلفی هستند.

محصولات تجویزی شامل موارد زیر هستند:

• ژل دیکلوفناک سدیم 1 (Voltaren اما به صورت عمومی نیز موجود است): افراد می توانند از این ماده بر روی هر مفصلی در بدن استفاده کنند ، اما بیشتر در مفاصل کوچکتر موثر است.
• پچ دیکلوفناک اپولامین 1.3 (Flector): دوبار در روز بر روی ناحیه ای که به شدت آسیب دیده است بمالید.
• دیکلوفناک سدیم 1.5٪ مایع (Pennsaid): افراد اغلب از آن برای درد آرتروز زانو استفاده می کنند.
• دیکلوفناک سدیم 2٪ مایع (Pennsaid): افراد معمولاً از آن برای درد آرتروز زانو استفاده می کنند.

حتما مطالعه کنید : راه های درمان آرتروز زانو

از چه مواد اولیه ای در آنها استفاده می شود؟

ترکیبات فعال در داروهای ضد درد موضعی بدون نسخه می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کپسایسین. این پماد باعث احساس سوزش شما مانند زمان استفاده از فلفل می شود. کرم های کپسایسین سلول های عصبی شما را از یک ماده شیمیایی که برای ارسال پیام درد مهم است ، خالی می کنند. به عنوان نمونه می توان به Capzasin و Zostrix اشاره کرد. کپسایسین اگر چندین بار در روز استفاده شود ، موثرتر است. ممکن است دو هفته طول بکشد تا احساس آرامش کنید.
• سالیسیلات ها. حاوی ماده تسکین دهنده درد موجود در آسپرین هستند. به عنوان نمونه می توان به Aspercreme و Bengay اشاره کرد.
• ضد محرک ها. مانند منتول و کافور احساس گرما یا سرمایی را ایجاد می کنند که ممکن است به طور موقت توانایی شما را در احساس درد آرتروز ، چایگزین کند. دوباره  به عنوان مثال می توان به Icy Hot و Biofreeze اشاره کرد.
• داروهای بیهوشی. بی حسی موضعی مانند لیدوکائین باعث ایجاد احساس بی حسی برای کاهش درد می شوند. لیدوکائین به شکل کرم ، ژل ، اسپری یا پچ موجود است. به عنوان نمونه می توان LidoPatch و Topicaine اشاره کرد.

چقدر تاثیر دارند؟

نظرات در مورد اثربخشی داروهای موضعی بدون نسخه متفاوت است. در حالی که بسیاری از مردم می گویند این محصولات به تسکین درد آرتروز آنها کمک می کند ، تحقیقات علمی تنها مزایای کمی را نشان می دهد.

برخی از محصولات در تسکین درد آرتریت همانند دارونما عمل می کنند. کپسایسین در صورت استفاده با سایر درمانها مانند قرص های حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، ممکن است موثرتر باشد.

عوارض جانبی آنها چیست؟

استفاده از کرم های کپسایسین می تواند باعث سوختگی یا سوزش پوست شما شود، اما این ناراحتی به طور کلی در عرض چند هفته پس از استفاده روزانه کاهش می یابد. با این وجود در صورت مشاهده هر یک از این علائم ، با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا باید مصرف این محصول را متوقف کنید یا خیر. بعد از هر بار استفاده ، دستان خود را کاملاً بشویید و از دست زدن به چشم ها و غشاهای مخاطی خود خودداری کنید. هنگام استفاده از پماد ممکن است لازم باشد از دستکش لاتکس استفاده کنید.

اگر به آسپرین حساسیت دارید یا داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنید ، قبل از استفاده از داروهای موضعی حاوی سالیسیلات با پزشک خود مشورت کنید. همچنین ، استفاده بیش از حد می تواند سمی باشد.

از کرمهای موضعی بر روی پوست شکسته یا تحریک شده یا همراه با با پد گرم کننده یا بانداژ استفاده نکنید.

واکنشهای آلرژیک نیز ممکن است رخ دهد. در صورت داشتن علائم واکنش آلرژیک شدید - کهیر ، مشکل در تنفس ، بسته شدن گلو ، تورم لب ، زبان یا صورت - باید استفاده از محصول را متوقف کرده و به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید یا فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

حتما مطالعه کنید : ورزش برای درمان آرتروز زانو

آیا محصولات ضددرد موضعی با نسخه داده می‌شوند؟

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (Nonsteroidal-Anti Inflammatory Drugs) یا به‌اختصار NSAIDها، داروهایی هستند که درد را تسکین می‌دهند. آسپرین و ایبوپروفن دو نمونه از رایج‌ترین آن‌ها هستند.

از آنجایی که این داروها برای درمان التهاب، و دردهای خفیف تا متوسط مصرف می‌شوند، درمان رایجی برای دردهای آرتروز، گرفتگی فاعدگی و حتی آسیب‌های ورزشی به حساب می‌آیند.

البته داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی خوراکی ممکن است معده را تحریک کنند، اما انواع موضعی این داروها ریسک کمتری برای تحریک معده فرد مبتلا دارند.

سازمان غذا و داروی (Food and Drug Administration) ایالات متحده، چند داروی موضعی حاوی دیکلوفناک NSAID را با نام‌های تجاری مختلف، برای درمان آرتروز مفاصل نزدیک به سطح پوست، مانند دست و زانو تأیید کرده است.

از طرف دیگر، بعضی مطالعات حاکی از آن هستند که بسیاری از کرم‌ها، پمادها و ژل‌های حاوی NSAIDها به همان خوبی داروهای خوراکی عمل می‌کنند.

برای افرادی که سن‌وسالی از آن‌ها گذشته، یا کسانی که به هر علتی نمی‌توانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی خوراکی را مصرف کنند، انواع موضعی آن‌ها تجویز می‌شود.

توصیه مهم اینکه هیچ‌کدام از این داروهای ضدالتهابی را بدون مشورت و تجویز پزشک مصرف نکنید، چون عوارض جانبی آن‌ها، و تداخلی که ممکن است با سایر داروهایتان داشته باشند، حتما باید بررسی شوند.

برای نمونه، سازمان غذا و داروی ایران، زیر نظر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی در اطلاعیه شماره 120 خود، درباره عوارض مصرف این دسته دارویی در هفته بیستم بارداری و بعد از آن هشدار داده، و آورده است:

«مصرف NSAIDها در هفته 20 بارداری و بعد از آن، ممکن است به مشکلات کلیوی با شیوع نادر، اما جدی در جنین منجر شود».

منبع :

fdo.tums.ac.ir

mayoclinic.org