اگرچه ممکن است هر فردی آرتروز را به شکلی متفاوت تجربه کند، اما معمولاً این اختلال درد و سفتی مفاصل را در دست‌ها، زانوها، لگن، گردن یا کمر افزایش می‌دهد. هیچ درمان قطعی‌ای برای معکوس کردن روند آرتروز وجود ندارد اما درمان‌هایی مانند درمان سنتی و گیاهی وجود دارند که به مدیریت علائم کمک می‌کنند.
درمان‌های سنتی قرار نیست به‌طور کامل جایگزین درمان‌های پزشکی شوند، اما ممکن است بتوانند به شما در مدیریت درد آرتروز با عوارض جانبی کمتر کمک کنند. درواقع، تحقیقات سال 2015 نشان می‌دهند که تغییرات سبک زندگی و درمان‌های طبیعی می‌توانند در کمک به شما در دور نگه داشتن علائم بسیار مهم باشند.
داروهای گیاهی
محبوبیت داروهای گیاهی برای بیماری‌هایی مانند استئوآرتریت در حال افزایش است. توجه به این نکته ضروری است که مصرف این داروها ممکن است با داورهای دیگری که مصرف می‌کنید، تداخل داشته باشد، بنابراین بهتر است پیش از مصرف با پزشک خود مشورت کنید. برخی از داروهای گیاهی مفید برای درمان آرتروز عبارت‌اند از:
چای سبز
چای سبز حاوی پلی فنول است. یک بررسی در سال 2021 نشان می‌دهد که این ترکیبات ممکن است به کاهش التهاب و نیاز به دارو کمک کنند.
یک مطالعه کوچک در سال 2018 درمورد استفاده از چای سبز در درمان آرتروز زانو نشان داد که این چای می‌تواند به عملکرد مفاصل کمک کند، اما تحقیقات بیشتری برای تأیید این نتایج موردنیاز هستند.
به‌دلیل خطر مشکلات کبدی و عوارض جانبی ناشی از مقادیر غلیظ، بهتر است چای سبز را در حد متعادل بنوشید.
زنجبیل
زنجبیل خوراکی برای کاهش درد ناشی از آرتروز نیز مورد توجه قرار گرفته است. طبق یک مطالعه در سال 2015، مصرف طولانی مدت زنجبیل حتی ممکن است خطر ناتوانی مرتبط با آرتروز را کاهش دهد.
با توجه به خطر عوارض جانبی، مرکز ملی طب مکمل و یکپارچه استفاده از زنجبیل را به‌عنوان ادویه به‌جای مکمل‌ها توصیه می‌کند.
بزرگ‌ترین خطر برای مصرف بیش‌ازحد زنجبیل علائم ترک است. زنجبیل می‌تواند باعث ناراحتی معده، اسهال و سوزش سر دل شود. همچنین ممکن است با داروهای تجویزی مانند وارفارین تداخل داشته باشد؛ زیرا یک ماده ضدانعقاد یا رقیق‌کننده خون است. قبل از افزودن زنجبیل به رژیم غذایی خود یا افزایش مصرف آن با پزشک خود صحبت کنید.
زردچوبه و کورکومین
کورکومین ترکیب فعال زردچوبه است. این ماده بخشی از خانواده زنجبیل است اما ممکن است به روش‌های مختلفی به آرتروز کمک کند. مطالعه‌ای در سال 2016 بر روی موش‌های مبتلا به استئوآرتریت نشان داد که کورکومین می‌تواند سرعت پیشرفت بیماری را کاهش داده و درد را تسکین دهد. بااین‌حال، مروری در سال 2017 از مطالعات بالینی روی انسان، نتایج قطعی یکسانی را پیدا نکرد و تحقیقات بیشتری برای تأیید اثر زردچوبه موردنیاز است.
اگر می خواهید زردچوبه را به عنوان یک درمان طبیعی امتحان کنید، بنیاد آرتریت استفاده از عصاره کورکومین را توصیه می‌کند؛ زیرا کورکومین خام ممکن است آلوده به سرب باشد. 500 میلی‌گرم عصاره کورکومین را دو بار در روز مصرف کنید. درحالی‌که زردچوبه به‌طور کلی بی‌خطر است، می‌تواند باعث تهوع شود و ممکن است با رقیق‌کننده‌های خون تداخل داشته باشد.
آووکادو و عصاره غیرصابونی سویا (ASU)
ASU یک عصاره گیاهی طبیعی است که از ترکیب روغن آووکادو و سویا تهیه می‌شود. محققان بر این باورند که این ترکیب تولید برخی مواد شیمیایی که باعث التهاب می‌شوند را کند می‌کند.
در تئوری، ASU می‌تواند از تجزیه غضروف جلوگیری کرده و به کند کردن پیشرفت آرتروز کمک کند. مروری بر مطالعات در سال 2014 این نظریه را مورد آزمایش قرار داد.
این بررسی شواهدی را نشان داد که ASU ممکن است درد و عملکرد را اندکی بهبود بخشد، بنابراین نیاز به مسکن‌های بدون نسخه مانند ادویل (ایبوپروفن) یا تیلنول (استامینوفن) را کاهش می‌دهد.
بااین‌حال، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه ASU مفاصل را حفظ کند یا آنها را از آسیب ناشی از استئوآرتریت محافظت کند، وجود ندارد.
کندر هندی
کندر هندی از صمغ موجود در پوست درخت کندر هندی تهیه می‌شود. این درخت بومی هند، شمال آفریقا و خاورمیانه است.
بر اساس یک بررسی در سال 2014، کندر هندی ممکن است دارای خواص ضدالتهابی و ضددرد (مسکن درد) باشد. همچنین نتایج این تحقیق نشان می‌دهند افرادی که عصاره کندر هندی مصرف می‌کنند، با بهبود جزئی در درد و عملکرد مفاصل خود مواجه می‌شوند. اما شواهد محدودی در این مورد وجود دارند.
سایر درمان های سنتی
طب سوزنی
عمل باستانی طب سوزنی مبتنی بر این باور است که بدن دارای الگوهای جریان انرژی است که به آن «چی» می‌گویند. هنگامی که یک بیماری وجود دارد که جریان طبیعی انرژی را مسدود می‌کند، درد ایجاد می‌شود. پزشک با وارد کردن سوزن‌های نازک در نقاط خاص، به بازگشایی مسیرها و بازگرداندن جریان طبیعی «چی» می‌پردازد.
در حالی که تئوری چی ثابت نشده است، تحقیقات نشان می‌دهند که طب سوزنی ممکن است درد ناشی از آرتروز، به‌ویژه آرتروز زانو را کاهش دهد.
ماساژ
ماساژ دادن پا باعث شل شدن عضلات کنترل‌کننده زانو می‌شود. این امر می‌تواند «دامنه حرکت» شما را بهبود بخشد تا بتوانید مفاصل خود را بیشتر خم کنید. افزایش دامنه حرکت بخش کلیدی کاهش درد است.در طول ماساژ سوئدی از ضربات طولانی و سر خوردن روی پوست و ورز دادن عضلات شما استفاده می‌شود.
در مطالعه‌ای اخیر، افرادی که یک ساعت در هفته از این نوع درمان استفاده می‌کردند، بهترین نتایج را مشاهده کردند.
پیش از انجام ماساژ حتماً با پزشک خود مشورت کنید.
تای چی
این تمرین سنتی چینی می‌تواند عضلات شما را تقویت کرده، به هماهنگی شما کمک کند و مفصل شما را پایدارتر کند. مطالعه‌ای نشان داد افرادی که دو بار در هفته به مدت 12 هفته در کلاس‌های تای چی شرکت کردند تا یک سال بعد احساس بهتری داشتند.
یوگا
یوگا مزایای زیادی دارد. این ورزش نه تنها عضله‌سازی می‌کند و تعادل شما را بهبود می‌بخشد، بلکه با درد مبارزه کرده، بدن شما را انعطاف‌پذیرتر می‌کند و استرس شما را کاهش می‌دهد. توصیه می‌کنیم پیش از شروع یوگا حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا با محدودیت‌هایی که برای شما به همراه دارد، آشنا شوید. و وقتی شروع به انجام این ورزش کردید، همیشه ابتدا بدن خود را گرم کرده و هر ژست را به آرامی شروع کنید.
مدیتیشن
مدیتیشن می‌تواند خلق‌وخوی شما را تقویت کرده و به شما کمک کند احساس مسئولیت بیشتری کنید. مدیتیشن به کاهش صدمات و تحرک بیشتر کمک می‌کند. روش‌های زیادی برای مدیتیشن وجود دارند که شامل مراقبه آگاهانه، تصویرسازی هدایت‌شده، سرود خواندن یا تنفس عمیق هستند.
آب درمانی
شناور شدن در آب ولرم (تقربا 35 درجه) باعث می شود گرمای آب به بدن شما منتقل شده و درد بهبود یابد. انجام حرکات اصلاحی در داخل آب نیز می تواند کمک کننده باشد.
جمع‌بندی
آرتروز زانو اختلالی دژنراتیو است که باعث از بین رفتن بافت‌های مفاصل و درد و سفتی در مفاصل می‌شود. روش‌های درمانی سنتی مختلف به کاهش درد ناشی از آرتروز زانو کمک می‌کنند. اما ازآنجایی‌که این روش‌ها به‌طور قطعی مورد تأیید پزشکان و متخصصان قرار نگرفته‌اند، مراجعه به پزشک برای درمان و مدیریت دردهای ناشی از آرتروز را به شما توصیه می‌کنیم. پزشک می‌تواند با کمک روش‌های مدرن علائم شما را کاهش دهد و از بروز تداخلات دارویی و عوارض جانبی جدید جلوگیری کند.
منابع
مطالب مشابه
دلایل متعددی می‌توانند موجب بروز درد پا در شب شوند که برخی به سبک زندگی مرتبط بوده و برخی دیگر ناشی از بیماری‌های مختلف هستند. خوشبختانه، روش‌های درمانی متنوعی برای کاهش این دردها وجود دارند.
در کنار مصرف دارو، رژیم غذایی متعادل می‌تواند واکنش‌های التهابی بدن که منجر به درد می‌شوند را کاهش دهد. همچنین، وزن سالم حاصل از تغذیه مناسب، فشار وارده بر مفاصل را کم کرده و سلامت لگن را تقویت می‌کند.
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.