سر استخوان ران در درون حفره استابولوم قرار گرفته است و در داخل آن آزادانه حرکت می کند. سطح داخلی استابولوم و سطح رویی سر استخوان ران معمولا، از غضروف مفصلی پوشیده شده است . این امر موجب تسهیل حرکت ، سر استخوان ران در درون حفره استابولوم می شود.
سر تا سر لبه حفره استابولوم یک بافت محکم ولی منعطف وجود دارد که به آن لابروم می گویند. وظیفه ی لابروم ، پوشش دهی سر استخوان ران به منظور افزایش پایداری مفصل ران می باشد.
سندرم گير افتادگي مفصل ران
سندرم گیر افتادن مفصل ران چیست؟
سندرم گیر افتادگی مفصل ران یا همان femuroacetabular impingement ، نوعی اختلال در ساختار مفصل ران می باشد. این اختلال مختص به سن خاصی نیست و در تمامی سنین ، از نوجوانان گرفته تا بزرگسالان ، امکان ایجاد شدن دارد.
این اختلال هنگامی اتفاق می افتد، که حرکت های آزاد و فاقد درد مفصل سوکت و سر استخوان ران ، با مشکل روبرو شود.
انواع سندرم گیر افتادگی مفصل ران
سندرم گیر افتادگی مفصل ران به دونوع اصلی تقسیم می‌شود:
1- نوع بادامکی cam
اینگونه تغییر در شکل به دلیل ایجاد یک برآمدگی و برجستگی غیر متعادل در ناحیه ی بالای سر استخوان ران، ایجاد می گردد. سر استخوان ران به شکل تخم مرغ در می آید.
٢- نوع انبرکی Pincer
در این نوع ، استخوان اضافه در ناحیه ی لبه ی استابولوم ایجاد می گردد. این امرو موجب می شود تا لابروم بین این برآمدگی و سر استخوان ران گیر بیافتد و دچار آسیب شود.
سندرم گیر افتادگی مفصل ران یکی از علت های شایع و رایج در بروز استئوآرتریت، در افراد زیر 40 سال می باشد.
از علت های ایجاد كننده ، سندرم گیرافتادگی مفصل ران می توان به عواملی همچون : بیماری پرتس ( سیاه شدن سر استخوان در دوران کودکی) ، لغزش اپی فیز سر استخوان ران (بیماری اسلیپ) و شکستگی های کج جوش خورده ی اطراف مفصل ران اشاره کرد .
با این حال معمولا اكثر افراد مبتلا به این سندرم در زمان تولد مشكلی در ساختار مفصل ران خود ندارند. اما در طی دوران بلوغ ، اسکلت مفصل ران از لحاظ ساختاری ، فرم غیر طبیعی به خود می گیرد. توصیه می شود از انجام فعالیت هایی که به این ناحیه فشار بیشتری وارد می کند ( ورزش هایی از جمله : تنیس ، اسکی ، ورزش های رزمی و...) که باعث تشدید این اختلال می شوند ، پرهیز کنید.
علایم بیماری سندرم گیر افتادگی مفصل ران
این بیماری در اوایل دردناک نیست، بنابراین ممکن است بیمار سال‌ها ، مبتلا به سندرم گیر افتادگی مفصل ران باشد، اما نسبت به آن مطلع نباشد.
اغلب بیماران مبتلا به ایمپینجمنت یا همان سندرم گیرافتادگی مفصل را، احساس ناراحتی و درد در ناحیه ی کشاله ی ران خود دارند. این درد با انجام فعالیت هایی همچون چرخیدن بالا تنه و یا نشستن به صورت چمباتمه، تشدید می گردد.
از علائم دیگر سندرم گیر افتادگی مفصل ران می توان به : احساس سفتی در مناطقی از بدن ( ناحیه ران ، مفصل ران و یا کشاله ران) و ناتوانی در خم كردن مفصل ران ، اشاره کرد.
دكتر سید علیرضا امین جواهری ، جراح و متخصص ارتوپدی در تهران و فوق تخصص جراحی زانو و لگن از سوئیس هستند . شما عزیزان می توانید، برای كسب اطلاعات بیشتر و معاینه حضوری با دکتر ، از راه های زیر اقدام کنید:
شماره تماس: 71062400 - 09334131004
تشخیص بیماری سندرم گیر افتادگی مفصل ران
تشخیص سریع و درمان این بیماری برای جلوگیری از ایجاد استئوارتریت بسیار مهم می باشد.
تشخیص این بیماری بر پایه موارد زیر است:
- خصوصیات درد بیمار
- عاینه بالینی پزشک
- بررسی های تصویربرداری ( رادیولوژی یا ام آر آی)
رادیوگرافی ساده، تغییر در شکل استخوانی در مفصل ران را نشان می دهد. ام آر آی می تواند آسیب به غضروف مفصلی و لابروم را مشخص کند.
سندرم گير افتادگي مفصل ران
درمان سندرم گیر افتادگی مفصل ران
- تزریق مواد بی حسی موضعی
- داروهای ضد التهاب
موارد ذکر شده سبب کاهش میزان درد بیمار می شود. در صورتیکه درد بیمار با اقدامات ذکر شده، کاهش نیافت و یا آثار آسیب غضروف یا لابروم وجود داشته باشد، احتمال انجام عمل جراحی، تقویت می شود.
جراحی ها شامل: آرتروسکوپی لگن و یا جراحی باز می باشد. جراحی آرتروسکوپی ، به رفع و اصلاح بد فرمی ها می پردازد.
در موارد حاد ، جراحی باز صورت می گیرد. مانند: عمل جراحی استئوتومی (برش استخوان) كه سبب اصلاح کردن، تغییر شکل نامناسب سر استخوان می شود. معمولا در افراد جوان و یا ورزشکاران ، جراحی باز و یا آرتروسکوپی توصیه می شود. بعد از جراحی ،بیماران بایستی تحت دوره 3 تا 4 ماهه مراقبت های فیزیکی و یا فیزیوتراپی ، قرار بگیرند.
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.