علت صدا دادن لگن چیست؟

آیا صدا دادن لگن نشان‌دهنده بیماری است؟

راه درمان صدا دادن لگن چیست؟

آیا وقتی راه می‌روید، از روی صندلی بلند می‌شوید یا پایتان را به اطراف می‌چرخانید احساس می‌کنید مفصل لگن شما صدا می‌دهد؟

اگر اینطور است، احتمالاً دچار وضعیتی به نام Snapping hip شده‌اید. این وضعیت به‌دنبال گیر کردن تاندون‌های اطراف مفصل ران ایجاد می‌شود. با اینکه صدا دادن لگن کمی آزاردهنده است اما معمولاً بدون علامتی خاص و بی‌ضرر می‌باشد.

صدا دادن لگن معمولاً در ورزشکاران جوان و افرادی که زیاد می‌رقصند، شیوع بیشتری دارد. همچنین دوره شایع این بیماری معمولاً بین 15 تا 40سالگی در نظر گرفته می‌شود.

دكتر سيد عليرضا امين جواهري، جراح و متخصص ارتوپد و فوق تخصص جراحي زانو و لگن از سوئیس است. شما عزیزان می‌توانید براي كسب اطلاعات بيشتر و معاينه حضوري توسط دکتر امین جواهری، از راه‌های زیر اقدام کنید:

شماره تماس: 71062400 / 09334131004 و کانال اینستاگرام

علت صدا دادن لگن

صدا دادن لگن معمولاً به‌دلیل سندرم اسنپینگ لگن است. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که تاندون‌های عضلات اطراف مفصل ران ملتهب می‌شوند و با عبور از روی استخوان حفره لگن، شروع به تولید صدا می‌کنند. ازآنجایی‌که کشش تاندون‌ها باعث ایجاد کشش اضافی می‌شود، فرد مبتلا به سندرم اسنپینگ لگن معمولاً هنگام حرکت دادن مفصل ران خود، صدای لگن را می‌شنود یا پرش را حس می‌کند.

سه نوع مختلف SHS وجود دارند و علت اصلی صدای لگن به نوع آن بستگی دارد:

سندرم خارجی

SHS خارجی شایع‌ترین نوع سندرم اسنپینگ لگن است. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که باند ایلیوتیبیال (iliotibial band) از بالای استخوان ران (فمور) در امتداد قسمت بیرونی لگن عبور می‌کند. باند ایلیوتیبیال که به‌عنوان باند IT نیز شناخته می‌شود، در امتداد قسمت بیرونی ران قرار دارد و از بافت همبند به نام فاسیا تشکیل شده است. هنگامی که این بافت همبند بیش‌ازحد سفت می‌شود، در عبور از روی فمور مشکل پیدا می‌کند و ممکن است در طول حرکت لگن موجب صدا دادن آن شود. درد و حساسیت ناشی از SHS خارجی معمولاً در امتداد قسمت بیرونی لگن احساس می‌شود. ازآنجایی‌که باند IT نقش بزرگی در تحرک لگن ایفا می‌کند، افراد مبتلا به SHS خارجی ممکن است هنگام دویدن یا بالا رفتن از پله‌ها، صدای لگن را بشنوند. علائم SHS خارجی ممکن است به‌مرور زمان بدتر شوند تا جایی که حتی دراز کشیدن روی لگن آسیب‌دیده در شب نیز دردناک شود.

سندرم داخلی

نوع دیگری از SHS که عضلات و تاندون‌های لگن را درگیر می‌کند، SHS داخلی است. این عارضه معمولاً زمانی ایجاد می‌شود که تاندون ایلیوپسواس (iliopsoas tendon) (که عضله داخلی لگن را به استخوان ران متصل می‌کند) از روی استخوان لگن حرکت کرده و درنتیجه عضله یا تاندون‌های لگن از جلوی مفصل ران عبور می‌کنند. همچنین، SHS داخلی ممکن است ناشی از حرکت عضله چهارسر ران از روی قسمت کروی مفصل گوی و کاسه لگن باشد. برخلاف SHS خارجی، SHS داخلی در قسمت جلویی لگن احساس می‌شود و ممکن است شامل درد نزدیک ناحیه کشاله ران باشد. علائم افراد مبتلا به SHS داخلی معمولاً به‌تدریج بدتر می‌شوند و حتی ممکن است هنگام دویدن صدای لگن شنیده شود.

سندرم داخل مفصلی

برخلاف SHS خارجی و داخلی، SHS داخل مفصلی ناشی از مشکل عضله یا تاندون نیست. در عوض، مشکل یا آسیب قبلی مفصل لگن می‌تواند منجر به SHS داخل مفصلی شود. ازآنجایی که این وضعیت از آسیب یا ترومای قبلی ناشی می‌شود، می‌تواند به‌طور ناگهانی رخ دهد. سه علت شایع‌تر SHS داخل مفصلی عبارت‌اند از:

• آسیب غضروف مفصلی: هر آسیبی که غضروف اطراف گوی یا کاسه مفصل ران را تحت تأثیر قرار دهد.
• پارگی لابروم استابولار: پارگی در غضروفی که حفره لگن را می‌پوشاند.
• قطعات استخوانی شکسته یا بافت‌های آزاد که بین مفصل گوی و کاسه لگن گیر می‌کنند.

لگن رقصنده چیست؟

ازآنجایی‌که رقصندگان باله حرکات خاصی در طول رقص باله انجام می‌دهند، سندرم اسنپینگ لگن در آن‌ها شایع‌تر است و SHS اغلب به‌عنوان «لگن رقصنده» شناخته می‌شود. این اختلال درست مانند SHS هنگام حرکت دادن پاها به روش‌های خاص، باعث صدا دادن و «پرش» لگن می‌شود. اگرچه صداهای پرشی که همراه با لگن رقصنده شنیده می‌شوند، اغلب بدون درد و بی‌ضرر هستند، گاهی‌اوقات ممکن است شامل درد و ضعف در لگن باشند.

«لگن رقصنده» معمولاً به SHS داخلی اشاره دارد؛ زمانی که تاندون ایلیوپسواس در طول خم شدن و چرخش خارجی، از روی استخوان لگن می‌غلتد. سفتی بیش‌ازحد چهارسر ران نیز می‌تواند منجر به علائم «لگن رقصنده» شود. با توجه به اینکه رقصندگان باید برای اجرای حرکات خاص، پاهای خود را مکرراً بچرخانند و بالا ببرند، این اختلال می‌تواند باعث ناراحتی یا درد در طول اجرا شود و آموزش را مختل کند.

موارد شدیدتر «لگن رقصنده» ممکن است شامل درد، التهاب، ضعف عضلانی، تورم و احساس خارج شدن لگن از جای خود باشد. این اختلال در بدترین شکل خود می‌تواند منجر به بورسیت لگن و تورم دردناک کیسه‌های پر از مایع اطراف مفصل ران شود.

چه کسانی معمولاً دچار صدا دادن لگن می‌شوند؟

اگرچه صدا دادن لگن می‌تواند برای هر کسی اتفاق بیفتد، اما SHS در زنان شایع‌تر است. البته، رقصندگان بیشتر مستعد ابتلا به «لگن رقصنده» هستند. بااین‌حال، صدای «پرش» در لگن در ورزشکارانی شنیده می‌شود که در طول فعالیت‌هایشان نیاز به خم شدن مکرر دارند. به‌طور خاص، ورزش‌های با تحرک بالا مانند فوتبال، دویدن و ژیمناستیک، شرکت‌کنندگان را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به SHS قرار می‌دهند.

ازآنجایی‌که SHS معمولاً ناشی از سفتی در عضلات و تاندون‌های اطراف ناحیه لگن است، کسانی که از کشش و افزایش انعطاف‌پذیری خود غافل می‌شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به لگن رقصنده قرار دارند. به‌طور خاص، ورزشکاران جوان بیشتر دچار صدا دادن لگن می‌شوند؛ زیرا سفتی در ساختارهای عضلانی لگن یکی از عوارض جانبی رایج جهش‌های رشد در دوران نوجوانی است.

درمان صدا دادن لگن

اگر به هنگام صدا دادن لگن، دردی در ناحیه لگن حس نمی‌کنید نگران نباشید. معمولاً صدای مفصل مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. توصیه می‌شود به هنگام صدا دادن لگن یا صداهای مفصلی دیگر، فعالیت بدنی خود و شدت آن را تغییر دهید تا از وارد شدن فشار نامناسب به ناحیه مورد نظر کاسته شود. تغییر و کاهش فشار حرکتی بر روی مفصل، از ساییده شدن تاندون روی برجستگی‌های استخوانی جلوگیری می‌کند و علائم بیماری را نیز کاهش می‌دهد.

با ادامه مشکل، می‌توانید با مراجعه به متخصص ارتوپد خوب، علت این امر را بررسی کنید. همچنین با انجام حرکات و نرمش‌های مخصوص زیر نظر فیزیوتراپ، می‌توان علائم بیماری را تا حد چشمگیری کاهش داد.

اگر صدا دادن لگن با درد همراه باشد باید به متخصص ارتوپد مراجعه کنید تا اقدامات لازم برای درمان این عارضه انجام شود.

روش‌های درمان صدا دادن لگن شامل موارد زیر هستند:

• تغییر سبک زندگی: معمولاً گام اول برای درمان این عارضه، کاهش یا تغییر موقتی فعالیت‌هایی است که سبب ایجاد صدا و درد می‌شوند.
• تقویت و افزایش انعطاف‌پذیری تاندون با انجام حرکات کششی مناسب: این تکنیک راهکار مؤثری در درمان صدا دادن لگن می‌باشد که باید زیر نظر فیزیوتراپ مجرب صورت پذیرد.
• دارودرمانی: به منظور تسکین درد، می‌توان طبق تجویز پزشک از داروهای ضدالتهابی و غیراستروئیدی استفاده کرد.
• تزریق کورتیکوستروئید: پزشک در برخی موارد تزریق کورتیکوستروئید را برای تسکین درد تجویز می‌کند.
• جراحی: انجام عمل جراحی برای درمان این عارضه معمولاً شایع نمی‌باشد و این عارضه با استفاده از تکنیک‌های غیرتهاجمی برطرف می‌گردد. اما پزشک در موارد نادر، انجام جراحی را توصیه می‌کند.

پیشگیری

اگرچه صدا دادن لگن معمولاً اختلالی جدی نیست، رها کردن آن بدون درمان می‌تواند منجر به علائم بدتر و حتی دژنراسیون زودرس مفصل شود. خوشبختانه، گزینه‌های درمانی محافظه‌کارانه زیادی برای تسکین صدای «پرش» در لگن و کاهش درد لگن وجود دارند.

افزایش قدرت و انعطاف‌پذیری لگن می‌تواند شانس ابتلای ورزشکاران به SHS را کاهش دهد. علاوه‌بر تقویت لگن، تقویت هسته بدن نیز می‌تواند احتمال درد لگن ناشی از لگن رقصنده را کاهش دهد.

اقدامات پیشگیرانه زیر به تقویت عضلات اطراف لگن و جلوگیری از صدا دادن مفصل لگن کمک می‌کنند:

• استراحت کنید: پس از انجام فعالیت‌های سنگین، به لگن اجازه استراحت بدهید تا علائم SHS کاهش یابند. استراحت به عضلات و تاندون‌های شما زمان می‌دهد تا خود را ترمیم کنند و بهبود بخشند. در طول استراحت، سعی کنید کمپرسی سرد را روی ناحیه آسیب‌دیده قرار دهید تا التهاب و درد کاهش یابد.
• بدنتان را گرم کنید: حتماً قبل از شروع تمرین به‌طور کامل بدن را گرم کنید. گرم کردن به شل شدن عضلات شما کمک کرده و بدن شما را برای حرکاتی که قرار است انجام دهید آماده می‌کند. صرف زمان برای گرم کردن قبل از ورزش، باعث افزایش جریان خون می‌شود و انعطاف‌پذیری و نرمی عضلات، خطر ابتلا به SHS را کاهش می‌دهد.
• کفش مناسب بپوشید: می‌توانید با پوشیدن کفش‌هایی که حمایت مناسبی از قوس پا را هنگام ورزش فراهم می‌کنند، از سفتی یا ضعف لگن جلوگیری کنید. کفش‌هایی که برای تمرین می‌پوشید باید راحت باشند و در عین حال ثباتی را که پاهای شما نیاز دارند، فراهم کنند. ازآنجایی‌که بیشتر کفش‌های رقص، مانند کفش باله، حمایت کمی از قوس پا ارائه می‌دهند، رقصندگان باید در خارج از صحنه از کفش‌های حمایتی استفاده کنند.
• هیدراته بمانید: نوشیدن آب کافی هر روز به روان نگه داشتن مفاصل شما و دامنه حرکت لگن کمک می‌کند. ازآنجایی‌که آب مواد مغذی ضروری را در سراسر بدن شما حرکت می‌دهد، هیدراته ماندن عملکرد عضلات شما را بهبود می‌بخشد و شما را قادر می‌سازد تا قدرت و ثبات بیشتری در لگن خود ایجاد کنید.
• تمرینات کششی انجام دهید: کشش لگن و پاها پس از تمرین می‌تواند به تسکین سفتی و درد لگن کمک کند. بلند کردن و کشش باند IT و تاندون ایلیوپسواس می‌تواند به کاهش کشش در این نواحی و کاهش صدای «پرش» در لگن کمک کند. حتماً پس از هر جلسه تمرین، زمان بگذارید تا باند IT، فلکسورهای لگن و همسترینگ خود را تحت کشش قرار دهید.

جمع‌بندی

صدای «پرش» در لگن، که اغلب به‌دلیل سندرم اسنپینگ لگن رخ می‌دهد، معمولاً ناشی از سایش تاندون‌ها و عضلات ملتهب بر روی استخوان مفصل ران است. این وضعیت می‌تواند به سه شکل خارجی، داخلی یا داخل مفصلی بروز کند. در حالی که این صدا همیشه دردناک نیست، اما در برخی موارد می‌تواند با درد، ضعف و محدودیت حرکتی همراه باشد. اگرچه این عارضه اغلب بی‌خطر تلقی می‌شود، عدم درمان آن می‌تواند منجر به بدتر شدن علائم شود. بنابراین توجه به صدا دادن لگن و مراجعه زودهنگام به پزشک اهمیت زیادی دارد. دکتر علیرضا جواهری یکی از متخصصان حاذق درزمینه درمان بیماری‌های لگن است. پس اگر فکر می‌کنید صدا دادن لگن شما مشکلی جدی است، پیشنهاد می‌دهیم با تلفن‌های مطب تماس بگیرید و درصورت نیاز برای درمان بیماری اقدام کنید.

منبع

gomberamd.com