استخوان فمور، استخوان بلند ران است. انتهای استخوان ران که به لگن متصل می‌شود از یک «توپ» (به نام سر استخوان ران) تشکیل شده است. توپ در داخل یک «حفره حقه‌ای» قرار می‌گیرد که از استخوان‌های لگن تشکیل شده و به نام استابولوم شناخته می‌شود. در طول رشد، انتهای سر استخوان ران که به‌عنوان اپی‌فیز شناخته می‌شود، توسط صفحه رشد به بقیه استخوان ران متصل می‌شود.
لغزش اپی‌فیز سر فمور چیست؟
اسلیپ یا لغزش اپی فیز سر استخوان ران (SCFE) اختلالی در نوجوانان است که در آن صفحه رشد آسیب می‌بیند و سر استخوان ران نسبت به بقیه استخوان ران حرکت می‌کند (دچار لغزش می‌شود). در این حالت سر استخوان ران در حفره حقه‌ای (استابولوم) مفصل ران باقی می‌ماند در حالی که بقیه استخوان ران جابجا می‌شود.
انواع لغزش سر استخوان ران
لغزش سر استخوان ران را می‌توان به دو نوع عمده تقسیم کرد:
- اسلیپ پایدار. در این نوع اختلال، نوجوانان می‌توانند وزن خود را با یا بدون عصا روی پای آسیب‌دیده اعمال کنند. در حالی که درد قابل توجه است، خیلی شدید نیست اما می‌تواند در طول زمان ایجاد شود. ازآنجایی‌که بیماری اسلیپ یا «لغزش» به آرامی اتفاق میفتد، جریان خون وارد به مفصل ران تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. بیش از 90 درصد از اختلالات لغزش سر استخوان ران در این دسته قرار می‌گیرند.
- اسلیپ ناپایدار. در این نوع اسلیپ، درد به‌طور ناگهانی و تقریباً مانند شکستگی ایجاد می‌شود. درد معمولاً شدید است و بیماران حتی با عصا نمی‌توانند راه بروند. ازآنجایی‌که این نوع اختلال به‌طور ناگهانی رخ می‌دهد، جریان خون می‌تواند 20 تا 50 درصد مواقع تحت تأثیر قرار گیرد که می‌تواند منجر به مرگ استخوان (نکروز عروقی) شود. کمتر از 10 درصد از اختلالات لغزش استخوان ران در این دسته قرار می‌گیرند.
چه چیزی باعث لغزش سر استخوان ران می‌شود؟
علت دقیق لغزش سر استخوان ران (بیماری اسلیپ) مشخص نیست. بااین‌حال، عوامل زیادی با این اختلال مرتبط هستند. این عوامل منجر به ضعیف شدن صفحه رشد شده و باعث لغزش سر استخوان ران (توپ استخوان ران) از گردن استخوان ران می‌شود. چاقی عامل خطر اصلی برای لغزش سر استخوان ران است. برخی از اختلالات غدد درون‌ریز ازجمله کم‌کاری تیروئید و استئودیستروفی عوامل خطر برای بیماری اسلیپ هستند. ممکن است عوامل ژنتیکی نیز موجب بروز این بیماری در اعضای خانواد شود. مشکلات مربوط به مصرف داروهای مختلف مانند استروئیدها، انجام پرتودرمانی و مشکلات استخوانی مرتبط با بیماری‌های کلیوی نیز می‌توانند منجر به بیماری اسلیپ شوند. تحقیقات نشان می‌دهند پسرها بیشتر از دختران به لغزش سر استخوان ران مبتلا می‌شوند.
علائم و نشانه‌های لغزش سر استخوان ران چیست؟
بیماران ممکن است در کشاله ران، قسمت داخلی ران یا زانو دچار درد شوند. آنها ممکن است سفتی و کاهش توانایی چرخش پا را تجربه کنند. علاوه بر این، ممکن است تغییری در راه رفتن بیماران ایجاد شود؛ زیرا آنها سعی می‌کنند تا حد ممکن وزن کمتری را روی سمت آسیب‌دیده وارد کنند. آنها همچنین ممکن است با پای چرخیده به بیرون راه بروند.
در بیشتر موارد، شروع درد یا لنگی به‌صورتی آهسته و تدریجی است. بااین‌حال، علائم این بیماری می‌توانند به‌طور ناگهانی رخ دهند و ممکن است با یک سقوط جزئی یا ضربه همراه باشند.
تشخیص
متخصص ارتوپدی اطفال تاریخچه کامل پزشکی بیمار را دریافت می‌کند و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می‌دهد. او همچنین عکس‌برداری با اشعه ایکس را تجویز می‌کند که تشخیص نهایی را انجام دهد. در موارد نادر، اگر اشعه ایکس بی نتیجه باشد، ممکن است نیاز به ام‌آرآی باشد.
هدف نهایی در تشخیص زودهنگام بیماری اسلیپ، جلوگیری از لغزش بیشتر سر استخوان ران و در نتیجه جلوگیری از تغییر شکل لگن است. برای بیمارانی که با لغزش های شدیدتر مواجه می‌شوند، هدف به حداکثر رساندن دامنه حرکتی و حفظ عملکرد طولانی‌مدت مفصل ران است.
درمان لغزش سر استخوان ران
هدف از درمان، جلوگیری از لغزش بیشتر سر استخوان ران و جلوگیری از عوارض است. این کار با جراحی استئوتومی لگن انجام می‌شود. یک پیچ برای اتصال سر استخوان ران به بقیه استخوان ران وارد می‌شود. اگر ناهنجاری‌های شدید وجود داشته باشند، جراح ممکن است تصمیم بگیرد قبل از قرار دادن پیچ، استخوان‌ها را مجدداً تراز کند. جراح همچنین ممکن است توصیه کند که یک پیچ را در لگن سالم قرار دهید تا از لغزش قبل از وقوع جلوگیری شود.
در برخی موارد لغزش بسیار ناپایدار است (ممکن است سریع‌تر اتفاق بیفتد) و بنابراین مهم است که جراح ارتوپد بیمار را در اسرع وقت معاینه کند. در موارد شدید، انجام عمل جراحی در روز تشخیص، بسیار مهم است. بااین‌حال، بیشتر لغزش‌ها پایدار هستند و بیمار می‌تواند 3-14 روز برای درمان جراحی صبر کند.
در فاصله زمانی بین تشخیص و جراحی، بهتر است استراحت کرده و از وارد کردن وزن بر روی پای آسیب‌دیده خودداری کنید. برای مدتی پس از جراحی، فقط مجاز هستید وزن محدودی روی پا اعمال کنید و به عصا یا واکر برای راه رفتن نیاز خواهید داشت.
آیا لغزش سر استخوان ران یا درمان آن عوارضی دارد؟
متأسفانه، چندین عارضه شدید می‌تواند در اثر بیماری اسلیپ و درمان آن ایجاد شود. اولین مورد «استئونکروز» است. «استئو» به معنای استخوان و «نکروز» به معنای مرگ است. در استئونکروز خون‌رسانی به سر استخوان ران دچار آسیب می‌شود و استخوان می‌میرد. این اختلال می‌تواند منجر به بیماری مفصلی دژنراتیو لگن یا همان آرتروز لگن شود. عارضه دیگر «کندرولیز» نام دارد. «کندرو» به معنای غضروف و «لیز» به معنای جدا کردن است. در این عارضه غضروف مفصل آسیب می‌بیند و منجر به یک مفصل دردناک و سفت می‌شود.
جمع‌بندی
بیماری لغزش سر استخوان ران یا اسلیپ، اختلالی ارتوپدی در میان نوجوانان است که باعث می‌شود قسمت فوقانی ران از گردن فمورال (استخوان ران) دچار جابه‌جایی شود. در اثر این اتفاق سر استخوان ران در حفره حقره‌ای (استابولوم) مفصل ران بدون جابجایی باقی می‌ماند ولی بقیه استخوان ران دچار تغییر وضعیت می‌شوند. این بیماری با جراحی درمان می‌شود و جراح ارتوپد با انجام عمل جراحی از لغزش‌های بعدی سر استخوان ران جلوگیری می‌کند.
منابع
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.