آرتروز یکی از بیماری‌های تخریبی و پیشرونده در غضروف مفاصل است که باعث تحلیل غضروف مفصلی و درگیری استخوان زیرغضروفی می‌شود. تشخیص به‌موقع این اختلال باعث می‌شود درمان هرچه سریع‌تر آغاز شود و فرسایش و سائیدگی کمتری در استخوان و غضروف اتفاق بیفتد. یکی از روش‌های تشخیص آرتروز استفاده از تصاویر اشعه ایکس، ام‌آرآی و سی تی اسکن است. در این مطلب در خصوص این تصاویر و روش تشخیص آرتروز زانو با استفاده از آن‌ها بحث می‌کنیم.
آرتروز زانو چیست؟
آرتروز زانو زمانی اتفاق میفتد که غضروف مفصل زانو شکسته می‌شود و استخوان‌ها را قادر می‌سازد به هم ساییده شوند. اصطکاک باعث می‌شود زانوهای شما دردناک، سفت و گاهی متورم شوند. درحالی‌که آرتروز در زانو قابل درمان نیست، درمان‌های زیادی برای کند کردن پیشرفت آن و کاهش علائم وجود دارند. جراحی یکی از گزینه‌های مناسب برای اشکال شدیدتر آرتروز است.
پزشک از آزمایشات زیر برای تشخیص آرتروز زانو استفاده می‌کند:
رادیوگرافی‌های معمولی - معاینات معمول با اشعه ایکس
صرف نظر از مفصلی که آسیب دیده است، رادیوگرافی معمولی (اشعه ایکس) برای ارزیابی مفصل شما از نظر آرتروز استفاده می‌شود. وجود آرتروز در رادیوگرافی به صورت باریک شدن یا کاهش فضای بین استخوان‌های مفصلی که در آن غضروف فرسوده شده است و همچنین با تشکیل استئوفیت‌ها (خارهای استخوانی) در حاشیه مفصل نشان داده می‌شود.
وقتی غضروف از بین می‌رود، استخوان به استخوان ساییده می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث ایجاد کیست یا حفره‌های پر از مایع در استخوان شود که در عکسبرداری با اشعه ایکس نیز قابل مشاهده خواهد بود. به‌علاوه اسکلروز (افزایش تراکم استخوان) نیز در اثر سائیدگی استخوان ایجاد می‌شود که در آن استخوان بیشتری در زیر جایی که غضروف قبلاً قرار داشته است، رشد می‌کند. اگر سطوح مفصلی نامرتب شوند، ممکن است استئوفیت تشکیل شود. برای تصویربرداری از هر مفصل، نماهای معمولی اشعه ایکس وجود دارند که شامل موارد زیر هستند:
- نمای قدامی خلفی (AP) (نمای جلو به عقب)
- نمای جانبی (سمت بیرونی)
- یک یا دو نمای مایل (45 درجه)
به منظور تشخیص سایش زودهنگام غضروف، HSS از نماهای اشعه ایکس ویژه به جای یا علاوه بر این نماهای استاندارد استفاده می‌کند. این نماهای تخصصی برای افزایش حساسیت یک مطالعه رادیوگرافی معمولی طراحی شده‌اند.
تصاویر اشعه ایکس با استفاده از طرح درجه‌بندی Kellgren وLawrence (KL) با توجه به ترتیب شدت آرتروز از نرمال تا شدید درجه‌بندی می‌شوند. تشخیص زودهنگام آرتروز می‌تواند به درمان زودهنگام کمک کرده و از این رو روند انحطاط آرتروز زانو را کند می‌کند.
سیستم درجه‌بندی KL روشی نیمه‌کمی برای تعیین درجه رادیوگرافی (اشعه ایکس) برای شدت KOA است. بر اساس این سیستم، اعداد ترتیبی با توجه به سطح شدت برای طبقه‌بندی اختصاص داده می‌شوند. نمرات KL در جدول زیر توضیح داده شده‌اند.
|
درجه |
توضیح |
|
صفر |
(نرمال) این درجه به استخوان‌های طبیعی اختصاص داده می‌شود و هیچ علائمی از آرتروز در تصاویر اشعه ایکس مشاهده نشده است. |
|
یک |
(مشکوک) این درجه احتمال باریک شدن فاصله مفصلی و استئوفیت‌ها را نشان می‌دهد. |
|
دو |
(خفیف) این درجه ایجاد استئوفیت‌ها را مشخص می‌کند و باریک شدن فاصله مفصلی را امکان‌پذیر می‌داند. |
|
سه |
(متوسط) این درجه نشان‌دهنده استئوفیت‌های متعدد با تغییر شکل استخوانی است. |
|
چهار |
(شدید) این درجه استئوفیت‌های بزرگ، باریک شدن فاصله مقطعی قطعی و اسکروز شدید را نشان می‌دهد. |
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، تصویربرداری بسیار حساسی است که می‌تواند تغییرات ظریف در بافت‌های استخوانی و نرم را آشکار کند. ام‌آرآی می‌تواند ادم واکنشی استخوان (تجمع مایع در مغز استخوان)، التهاب بافت‌های نرم و همچنین تخریب غضروف و آسیب به سایر بافت‌های نرم مرتبط با آرتروز را نشان دهد. HSS از پروتکلی از توالی‌های پالس ام‌آرآی با حساسیت و دقت بالا برای شناسایی شواهد اولیه دژنراسیون غضروف استفاده می‌کند. هنگامی که شواهدی از تولید غضروف در مراحل اولیه تشخیص داده شدند، درمان مناسب می‌تواند شروع شود تا انحطاط بیشتر را به حداقل برساند و احتمالاً نیاز به جراحی را به تعویق بیندازد یا از بین ببرد.
سی تی اسکن
معاینات سی تی اسکن برای نشان دادن استخوان‌ها و استئوفیت‌ها (خار استخوان) عالی است. معاینات سی تی در ارائه راهنمایی برای روش‌های درمانی و تشخیصی نیز مفید هستند.
سونوگرافی
سونوگرافی برای شناسایی کیست‌های سینوویال که گاهی در مفاصل مبتلا به استئوآرتریت ایجاد می‌شوند، بسیار حساس است. همچنین برای ارزیابی رباط‌ها و تاندون‌های اطراف مفصل بسیار عالی است.
جمع‌بندی
استئوآرتریت بیماری‌ای با عوامل متعدد است که باعث می‌شود تشخیص و درمان آن دشوار باشد. این بیماری، اختلالی دژنراتیو مزمن است که با زوال غضروف مشخص شده و در نهایت منجر به زوال استخوان می‌شود. استئوآرتریت زانو یکی از انواع آرتروز است که مفصل زانو را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم فیزیکی آرتروز زانو شامل درد، سفتی، تورم و حرکات محدود مفصل هستند. عوامل خطر شامل سن، جنسیت، ژنتیک، نژاد، چاقی، آسیب، کمبود ویتامین دی و سبک زندگی هستند. آرتروز اختلالی پیشرونده است و با شدت‌های متفاوت اتفاق میفتد. طبق مطالعات اخیر، این بیماری در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد و افراد بالای 60 سال را در سراسر جهان درگیر می‌کند. تشخیص استئوآرتریت زانو معمولاً بر اساس علائم، اشعه ایکس و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) انجام می‌شود. بااین‌حال، مراحل اولیه اغلب پنهان هستند. بنابراین استفاده از تصاویر تشخیصی به تشخیص و درمان زودهنگام این بیماری کمک می‌کند. دکتر جواهری یکی از متخصصان ماهر و باتجربه درزمینه درمان و جراحی آرتروز است که می‌توانید برای انجام عمل جراحی موفقیت‌آمیز به او مراجعه کنید.
منابع
مطالب مشابه
زانودرد می‌تواند فعالیت‌های روزانه مانند ورزش، بالا رفتن از پله‌ها و کارهای روزمره را مختل کند. بیمارانی که از زانودرد خفیف یا متوسط رنج می‌برند، می‌توانند از درمان‌های خانگی برای تسکین درد بهره‌مند شوند.
درد کمر و لگن اغلب با هم بروز می‌کنند. بیماری‌ها یا فعالیت‌های مختلف ازجمله آرتریت، فشار بیش‌از‌حد و آسیب‌هایی که بر اعصاب کمر و لگن تأثیر می‌گذارند، می‌توانند منجر به درد کمر و لگن شوند.
از مهم ترین روش‌های تشخیص آرتروز استفاده از تصاویر اشعه ایکس، ام‌آرآی و سی تی اسکن است. تشخیص به‌موقع این اختلال باعث می‌شود درمان هرچه سریع‌تر آغاز شود و فرسایش و سائیدگی کمتری در استخوان و غضروف اتفاق بیفتد.
زانودرد، درد یا ناراحتی است که در داخل یا اطراف مفصل زانو احساس می‌شود. محل احساس درد زانو و درمان آن معمولاً به این بستگی دارد که کدام قسمت از مفصل و چرا آسیب دیده است.
با افزایش سن، درد زانو به‌طور طبیعی ایجاد می‌شود. بااین‌حال، سن تنها عامل پشت زانودرد نیست. امروزه حتی افراد 30 تا 40 ساله نیز درد زانو را تجربه می‌کنند که بیشتر به‌دلیل اضافه‌وزن و سبک زندگی کم‌تحرک است.
گاباپنتین به ندرت برای درمان آرتروز تجویز می‌شود. بااین‌حال، ممکن است زمانی تجویز شود که سایر داروها شکست خورده باشند، یا کسی نتواند سایر درمان‌های توصیه‌شده را مصرف کند.
اگر آرتروز دارید، باید بدانید رژیم غذایی تأثیر قابل توجهی بر سلامتی شما می‌گذارد. برخی غذاها مانند شکر، نمک، لبنیات و ... برای آرتروز مضر هستند و اغلب منجر به التهاب، تحریک بیماری و تشدید درد می‌شوند.
عدم درمان روماتیسم مفصلی اثرات گسترده‌ای بر روی بدن می‌گذارد. این بیماری علاوه بر مفاصل بر پوست، مغز، قلب و سایر نواحی نیز تأثیر می‌گذارد. در عین حال مصرف داروهای مختلف نیز می‌تواند عوارض جانبی دیگری در سراسر بدن ایجاد کند.
روماتیسم به علت های مختلف ازجمله افزایش سن، ژنتیک، رژیم غذایی نامناسب، عدم تحرک و ... اتفاق میفتد. آرتریت روماتوئید (روماتیسم) نوعی بیماری خودایمنی است که می‌تواند باعث درد، تورم و سفتی مفاصل شود.
قرص و دارو‌هایی که برای درمان روماتیسم مفصلی استفاده می‌شود نقش اساسی در کنترل پیشرفت و علائم این بیماری دارند. شروع درمان بلافاصله پس از تشخیص مؤثرتر است و بهترین مراقبت‌های پزشکی، ترکیبی از داروهای آرتریت روماتوئید با روش‌های درمانی دیگر است.