مورتون نوروما (نوروم مورتون) التهاب عصبی در پای شما است. این بیماری به‌خاطر بزرگ شدن اعصاب بین انگشتی، بین استخوان‌های متاتارس، که پا را به انگشتان سوم و چهارم (انگشتان میانی نزدیک به انگشت کوچک پا) متصل می‌کنند، اتفاق میفتد.
نوروم مورتون موجب ضخیم شدن و تورم عصب آسیب‌دیده می‌شود. درنتیجه راه رفتن دردناک یا دشوار می‌شود. همچنین در توپ پای خود، بین انگشتان پا، احساس درد می‌کنید. این احساس مشابه وجود سنگ در کفش یا قدم گذاشتن روی تیله است.
بنابراین به‌محض اینکه متوجه هرگونه درد یا تورم جدید در پاهای خود شدید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. عدم درمان مورتون نوروما باعث بزرگ‌تر شدن آن و آسیب دائمی در عصب می‌شود.
آیا نوروم مورتون تومور است؟
کلمه «نوروم» در نوروم مورتون کمی گمراه‌کننده است. نوروم‌ها تومورهای غیرسرطانی (خوش‌خیم) هستند که روی اعصاب سراسر بدن تشکیل می‌شوند. آنها بافت عصبی اضافی را در کنار عصب معمولی سالم شما رشد می‌دهند.
نوروم مورتون، بافت جدیدی نیست که روی عصب پای شما رشد کند. درواقع در اثر این بیماری، بافت عصبی موجود شما متورم و ضخیم می‌شود اما نوروم مورتون علامت سرطان نیست و باعث سرطان نیز نمی‌شود.
نوروم مورتون چقدر شایع است؟
نوروم مورتون بیماری شایعی است. کارشناسان تخمین می‌زنند از هر سه نفر، 1 نفر در مقطعی از زندگی خود نوروم مورتون را تجربه می‌کند.
علائم مورتون نوروما چیست؟
شایع‌ترین علائم مورتون نوروما عبارت‌اند از:
- درد بین انگشتان پا هنگام ایستادن یا راه رفتن
- دردی که هنگام پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند یا ایستادن روی توپ پا بدتر می‌شود
- تورم بین انگشتان پا
- سوزن سوزن شدن و بی‌حسی در پا
علائم مورتون نوروما معمولاً با گذشت زمان بدتر می‌شوند. ممکن است در ابتدا متوجه دردی جزئی شوید که با استراحت یا بعد از درآوردن کفش و ماساژ پا از بین می‌رود. با بدتر شدن التهاب عصب آسیب‌دیده، علائم شما محسوس‌تر می‌شوند.
درد مورتون نوروما چطور است؟
درد مورتون نوروما معمولاً تیز و سوزشی است. همچنین ممکن است احساس کنید:
- جوراب شما در کفش جمع شده است.
- سنگی کوچک در کفش شما گیر کرده است.
- روی تیله یا سنگ زیر توپ پای خود قدم می‌گذارید.
چه چیزی باعث مورتون نوروما می‌شود؟
مورتون نوروما زمانی تشکیل می‌شود که عصبی بین استخوان‌های انگشت پا تحریک شده و متورم شود. کارشناسان همیشه مطمئن نیستند چه چیزی باعث التهاب می‌شود، اما فکر می‌کنند فشار روی انگشتان پا، اعصاب بین آنها و توپ پا شایع‌ترین علل هستند. برخی از فعالیت‌ها ممکن است خطر ابتلا به مورتون نوروما را افزایش دهند، ازجمله:
- پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند یا کفش‌های با پنجه باریک و نوک تیز
- انجام ورزش‌هایی که نیاز به وارد کردن فشار زیاد به توپ پا دارند، مانند دویدن، تنیس یا سایر ورزش‌های راکتی
- انجام کار فیزیکی که نیاز به ایستادن طولانی‌مدت دارد
برخی از بیماری‌هایی که پاهای شما را تحت تأثیر قرار می‌دهند، ممکن است شما را مستعد ابتلا به مورتون نوروما کنند، ازجمله:
- کف پای صاف
- قوس زیاد کف پا
- بونیون
- انگشت چکشی
- آسیب‌های پا (مانند آسیب ورزشی یا ضربه)
چه کسانی به مورتون نوروما مبتلا می‌شوند؟
تحقیقات نشان می‌دهند از هر چهار نفر مبتلا به نوروم مورتون، سه نفر زن هستند. این بیماری بیشتر در افراد بین 40 تا 60 سال شایع است، اما می‌تواند در هر سنی رخ دهد.
کفش‌های نامناسب یا تنگ می‌توانند در ایجاد نوروم مورتون نقش داشته باشند. این بیماری در زنانی که عادت به پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند دارند یا در مردانی که مجبور به پوشیدن کفش‌های تنگ هستند، شایع‌تر است. همچنین ممکن است در رقصندگان باله و دوندگان شایع‌تر باشد. در برخی افراد نیز ابتلا به این بیماری هیچ علت مشخصی ندارد.
تشخیص مورتون نوروما
در طول معاینه، پزشک پای شما را فشار می‌دهد تا توده یا نقطه حساس را احساس کند. همچنین ممکن است صدای «کلیک» مانند بین استخوان‌های پای شما شنیده شود.
مطالعه بیشتر: علت صدا دادن مفاصل (کریپتوس)
آزمایش‌های تصویربرداری
برخی از آزمایش‌های تصویربرداری در تشخیص نوروم مورتون مفیدتر از بقیه هستند:
- اشعه ایکس: پزشک شما احتمالاً برای رد سایر علل دردتان - مانند شکستگی استرسی - اشعه ایکس را تجویز می‌کند.
- سونوگرافی: این فناوری از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر زنده از ساختارهای داخلی استفاده می‌کند. سونوگرافی به‌ویژه در آشکارسازی ناهنجاری‌های بافت نرم، مانند نوروم‌ها، استفاده می‌شود.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): ام‌آرآی از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تصویربرداری از بافت‌های نرم استفاده می‌کند. اما آزمایش گرانی است و اغلب نوروم‌ها را در افرادی که هیچ علامتی ندارند نشان می‌دهد.
درمان مورتون نوروما
درمان به شدت علائم شما بستگی دارد. پزشک احتمالاً توصیه می‌کند ابتدا روشهای محافظه‌کارانه را امتحان کنید.
روشهای درمانی
کفش‌هایی با فضای کافی در عرض توپ پا و انگشتان پا بپوشید. پدهای پا مانند پدهای متاتارس در داخل کفش شما قرار می‌گیرند و به کاهش فشار روی عصب کمک می‌کنند. این کفی‌ها را می‌توان بدون نسخه خریداری کرد یا پزشک ممکن است کفی‌های سفارشی (قالب‌گیری‌شده و طبق خطوط دقیق پای شما) تجویز کند.
روشهای جراحی و سایر روش‌ها
اگر درمان‌های محافظه‌کارانه کمکی نکنند، پزشک شما موارد زیر را پیشنهاد می‌دهد:
- نورکتومی: نورکتومی رایج‌ترین جراحی برای مورتون نوروما است که در طول آن، جراح بخشی از عصب آسیب‌دیده را برمی‌دارد.
- نورو ابلیشن کرایوژنیک: جراح از سرمای شدید برای از بین بردن مقدار هدفمندی از سلول‌های عصبی استفاده می‌کند. درنتیجه التهاب و حساسیت عصب کاهش پیدا می‌کنند.
- رادیوفرکوئنسی: در این روش از جریان الکتریکی برای سوزاندن مقدار کمی از بافت عصبی آسیب‌دیده استفاده می‌شود. این کار از ارسال سیگنال‌های درد به مغز شما جلوگیری می‌کند.
سبک زندگی و درمان‌های خانگی
برای کمک به تسکین درد مرتبط با نوروم مورتون و اجازه به بهبودی عصب، نکات زیر را در نظر بگیرید:
- داروهای ضد التهابی مصرف کنید: داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی بدون نسخه، مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین ای بی، و غیره) و ناپروکسن سدیم (آلِو)، می‌توانند تورم را کاهش داده و درد را تسکین دهند.
- کفش خود را عوض کنید: از پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند یا تنگ خودداری کنید. کفش‌هایی با پنجه پهن انتخاب کنید.
- استراحت کنید: برای چند هفته، فعالیت‌هایی مانند دویدن، ورزش‌های هوازی یا رقص که پاهای شما را در معرض ضربه زیاد قرار می‌دهند، کاهش دهید.
- از ارتزها استفاده کنید: ارتزها کفی‌هایی هستند که از پاهای شما حمایت می‌کنند و انگشتان پا را در موقعیت صحیح نگه می‌دارند. ممکن است به ارتزهای بدون نسخه یا کفی‌های سفارشی نیاز داشته باشید.
- کمپرس یخ را امتحان کنید: استفاده از کمپرس یخ روی پای آسیب‌دیده می‌تواند درد را تسکین داده و التهاب را کاهش دهد. می‌توانید کمپرس یخ را در حوله‌ای نازک بپیچید تا از قرار دادن مستقیم آن روی پوست خود جلوگیری کنید.
- کورتیکواستروئید را تزریق کنید: کورتیکواستروئیدها داروهای تجویزی هستند که التهاب را کاهش می‌دهند. ممکن است به تزریق کورتیزون نیاز داشته باشید.
آیا می‌توانم از نوروم مورتون پیشگیری کنم؟
می‌توانید برای پیشگیری از نوروم مورتون اقدامات زیر را انجام دهید:
- برای مدت طولانی کفش‌های تنگ یا پاشنه بلند نپوشید.
- کفش‌هایی با پنجه پهن بپوشید تا انگشتان پای شما فشرده نشده یا از موقعیت خود خارج نشوند.
- هنگام فعالیت بیشتر، کفش‌های ورزشی با کفی مناسب بپوشید تا توپ پای شما را نرم کند.
- ورزش‌های کم‌فشار را امتحان کنید، یا با مربی کار کنید تا فعالیت‌ها را طوری تنظیم کند که فشار کمتری به پاهای شما وارد شود.
- برنامه غذایی و ورزشی خاصی را دنبال کنید که برای شما سالم باشد.
اگر مبتلا به نوروم مورتون باشم، چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟
اکثر افراد مبتلا به نوروم مورتون از ترکیبی از درمان‌ها برای تسکین علائم خود استفاده می‌کنند. بیمار باید بتواند پس از کاهش التهاب عصب آسیب‌دیده، بدون درد به فعالیت‌های معمول خود بازگردد. ممکن است مجبور شود کفش‌های متفاوتی بپوشد یا نوع فعالیت‌های بدنی خود را تغییر دهد، اما اثرات بیماری نباید به‌صورت طولانی‌مدت باقی بمانند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟
اگر موارد زیر را دارید، به پزشک یا متخصص پا مراجعه کنید:
- درد پا که پس از دو هفته درمان خانگی از بین نمی‌رود.
- دردی که همچنان بدتر می‌شود یا برمی‌گردد.
- دردی که در فعالیت‌های روزانه شما اختلال ایجاد می‌کند.
- احساس سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی در پا دارید.
چه سؤالاتی باید از پزشک خود بپرسم؟
- آیا من نوروم مورتون دارم یا به نوع دیگری از مشکلات پا مبتلا شده‌ام؟
- آیا به آزمایش خاصی نیاز دارم؟
- به چه درمان‌هایی نیاز خواهم داشت؟
- آیا به جراحی نیاز خواهم داشت؟
- آیا نوع خاصی از کفش یا کفی را توصیه می‌کنید؟
جمع‌بندی
نوروم مورتون التهابی عصبی در پای شما است که می‌تواند راه رفتن، ایستادن یا انجام فعالیت‌های معمول را بسیار دردناک کند. خبر خوب این است که اکثر افراد مبتلا به مورتون نوروما ترکیبی از درمان‌ها را استفاده می‌کنند که علائم آنها را تسکین می‌دهد.
اگر درد پا را تجربه می‌کنید، به‌ویژه اگر این درد بدتر می‌شود، به پزشک یا متخصص پا مراجعه کنید. آنها به کاهش علائم شما کمک می‌کنند و روش ایستادن و راه رفتن بدون درد را توضیح می‌دهند.
منابع
مطالب مشابه
تاندونیت لگن، عارضه‌ای التهابی است که تاندون‌های اطراف مفصل لگن را درگیر می‌کند. می‌تواند منجر به درد، تورم و محدودیت حرکت شود و معمولاً در ورزشکاران و افرادی که حرکات تکراری ران انجام می‌دهند، مشاهده می‌شود.
بسیاری از بیماری‌ها می‌توانند باعث مشکلات زانو شوند، بنابراین گزینه‌های درمانی و مدیریتی که برای شما مناسب‌تر هستند، به علت درد زانوی شما بستگی دارند. درمان‌ها شامل خودمراقبتی (مثلاً استراحت دادن به پا و استفاده از کیسه یخ)، فیزیوتراپی، دارو و جراحی می‌شوند. ممکن است به بیش از یکی از این موارد نیاز داشته باشید.
آسیب‌های وارده به زانوها می‌توانند در اثر رگ به رگ شدن یا پارگی رباط‌ها یا استفاده از بیش‌ازحد از زانو اتفاق بیفتند. زانو بزرگترین مفصل در بدن انسان است. این مفصل، ساق پا را به ران متصل می‌کند و به شما اجازه می‌دهد راه بروید، بدوید، بپرید، برقصید و در سایر فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.
کیست‌های استخوان ساب کندرال (SBCs) کیسه‌های پر از مایعی هستند که در داخل مفاصلی مانند زانو، لگن و شانه تشکیل می‌شوند. این کیسه‌ها معمولاً در درجه اول با هیالورونیک اسید پر شده‌اند. هیالورونیک اسید مایعی در مایع مفصلی است که مفصل را روان می‌کند. کیست‌های استخوان ساب کندرال از نظر فنی کیست نیستند. در عوض، آنها ضایعات پر از مایع هستند که توسط استخوان احاطه شده‌اند.
شکستگی‌های استرسی در استخوان‌های پا و مچ پا شایع هستند؛ زیرا ما به‌طور مداوم با ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن به آنها نیرو وارد می‌کنیم. در شکستگی استرسی، استخوان می‌شکند اما معمولاً جابجا نمی‌شود.
بونیون، برآمدگی استخوانی است که در لبه داخلی مفصل شست پا ایجاد می‌شود. اگر متوجه برآمدگی روی شست پا شدید، به‌ویژه اگر درد، سفتی یا بی‌حسی در انگشتان پا یا پای خود تجربه کردید، حتماً به متخصص مراجعه کنید.
استئوکندرال زانو، به آسیب یا صدمه به غضروف مفصلی صاف اطراف مفصل زانو و استخوان زیرین غضروف اشاره دارد. میزان آسیب ممکن است از پارگی غضروف یا ترک خفیف استخوان گرفته تا شکستن قطعه‌ای از استخوان در داخل مفصل متغیر باشد.
آرتروسنتز زانو که به آن آسپیراسیون نیز گفته می‌شود، روشی ساده برای تخلیه مایع از مفصل ازطریق سوزنی توخالی است. اگر مفصل شما ملتهب و متورم باشد، مایع اضافی در آن جمع می‌شود. تخلیه این مایع، مقداری از تورم و درد را تسکین می‌دهد و همچنین جهت بررسی آزمایشگاهی مورد استفاده قرار میگیرد.
شکستگی‌های استرسی لگن با ترک ناقص در یکی از استخوان‌های لگن مشخص می‌شود. ممکن است در ابتدا به‌صورت درد خفیف ظاهر شوند که با فعالیت، به‌ویژه فعالیت‌های با ضربه بالا مانند دویدن یا پریدن، بدتر می‌شوند.
آرتروز پس از سانحه (PTOA) نوعی از آرتروز است که پس از آسیب مفصلی ایجاد می‌شود. درواقع، این بیماری درصد قابل توجهی از موارد آرتروز در مراحل پایانی را تشکیل می‌دهد.