پارگی لابروم لگن می تواند سبب عوارض نامطلوبی در ناحیه ی لگن شود. سائیدگی و آرتروز مفصل لگن ، از جمله عوارضی هستند که می توانند بیمار را درگیر کنند. بنابراین لازم است برای درمان این عارضه در زمان مناسب و با راهکار درمانی درست ، اقدام کنید.
لابروم بافتی با خاصیت لاستیکی می باشد. سفت اما قابل انعطاف می باشد. همچنین لابروم بافتی متشکل از مواد ترکیبی تاندون و غضروف می باشد. این بافت سر تا سر لبه ی حفره ی استابولوم را می پوشاند. نقش این بافت، حفظ و تقویت پایداری سر استخوان ران ، در داخل حفره ی استابولوم می باشد.
پارگی لابروم لگن از علت های شایع درد های لگنی و کشاله ی ران می باشد. این عارضه حتی سبب ایجاد صدا در مفصل ران نیز می گردد. پارگی لابروم بیشتر در ناحیه ی ، جلو و بالای مفصل ران اتفاق می افتد. این بیماری اکثرا در سنین 20 تا 40 سال شیوع بیشتری دارد.
دكتر سید علیرضا امین جواهری ، جراح و متخصص ارتوپدی در تهران و فوق تخصص جراحی زانو و لگن از سوئیس هستند . شما عزیزان می توانید، برای كسب اطلاعات بیشتر و معاینه حضوری با دکتر ، از راه های زیر اقدام کنید:
شماره تماس: 71062400 - 09334131004
علائم پارگی لابروم لگن
این عارضه در بسیاری از موارد هیچ علائم و نشانه‌ای از خود بروز نمی دهد . گرچه گاهی فرد ممکن است ، دچار یک یا چند مورد از علائم زیر شود :
- احساس قفل شدگی ، کلیک یا گرفتگی در مفصل ران
- درد در مفصل لگن یا کشاله ران (درد به هنگام راه رفتن)
- سفتی یا محدود شدن حرکت مفصل ران
دلایل ایجاد پارگی لابروم لگن
- آسیب : ضرب دیدگی و یا دررفتگی مفصل ران ، ( که این آسیب ها در تصادفات رانندگی و یا ورزش هایی از قبیل فوتبال، شایع تر می باشند) می‌تواند سبب ایجاد عارضه ی ، پارگی لابروم لگن شوند.
- ناهنجاری‌های ساختاری : بعضی از افراد از بدو تولد با ناهنجاری های لگن به دنیا می آیند ، که این عارضه ، احتمال ایجاد سایش و پارگی مفصل لگن را ، تشدید می کند، و فرد بیشتر در معرض پارگی لابروم لگن قرار می گیرد. از میان این ناهنجاری ها می توان به مواردی همچون : بیماری پرتس ، بیماری لغزش استخوان ران و... اشاره کرد.
- حرکات تکراری : انجام فعالیت های ورزشی و حرکات چرخشی مانند: ورزش گلف ، از جمله رفتار های بدنی ای هستند، که ممکن است فرد را در معرض سایش و یا پارگی لابروم مفصل لگن قرار دهند. پارگی لابروم لگن درصورت عدم بهبودی ، فرد را مستعد آرتروز مفصل لگن می نماید.
تشخیص پارگی لابروم لگن
معمولا پارگی لابروم همراه با آسیب دیدن سایر ساختمان های مفصل لگن می باشد و به ندرت بتنهایی رخ می دهد.
تشخیص اولیه ی پارگی لابروم لگن معمولا، با توجه به علائم بالینی و با کمک تصویر برداری اشعه ایكس (رادیولوژی) و یا ام آر آی انجام می شود.
درمان پارگی لابروم لگن
بسته به شدت علایم و نوع درگیری بیمار ، از تکنیک های درمانی متفاوتی بهره گرفته می شود. مانند:
- دارودرمانی : داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند: ایبوپروفن و سدیم ناپروکسن . این داروها می‌توانند درد را تسکین داده و التهاب را کاهش دهند. همچنین می‌تواند با تزریق کورتیکواستروئید به مفصل ، درد را به طور موقت کنترل کرد.
- فیزیوتراپی : نرمش های خاص کششی و تقویتی توسط بیمار و تحت نظر متخصص ارتوپد و یا فیزیوتراپ انجام می شود. این نرمش ها کمک حائز اهمیتی به کاهش درد می کنند.
- عمل جراحی : درصورت عدم پاسخگویی بیمار به روش های فوق الذكر و تشدید علایم بیمار، فرد نیاز به عمل جراحی برای رفع عارضه ی موجود، پیدا می کند. درعمل جراحی پارگی لابروم لگن، بر حسب شدت آسیب، لابروم پاره شده ترمیم شده و یا قسمت پاره شده ی آن ، خارج می گردد.
مطالب مشابه
دلایل متعددی می‌توانند موجب بروز درد پا در شب شوند که برخی به سبک زندگی مرتبط بوده و برخی دیگر ناشی از بیماری‌های مختلف هستند. خوشبختانه، روش‌های درمانی متنوعی برای کاهش این دردها وجود دارند.
در کنار مصرف دارو، رژیم غذایی متعادل می‌تواند واکنش‌های التهابی بدن که منجر به درد می‌شوند را کاهش دهد. همچنین، وزن سالم حاصل از تغذیه مناسب، فشار وارده بر مفاصل را کم کرده و سلامت لگن را تقویت می‌کند.
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.