اگر آرتروز دارید، باید بدانید رژیم غذایی تأثیر قابل توجهی بر سلامتی شما می‌گذارد. رابطه بین سلامت مفاصل و رژیم غذایی به اندازه سایر بیماری‌ها، مانند دیابت یا بیماری قلبی، واضح نیست. اما با گذشت زمان، کیفیت غذایی که می‌خورید بر سلامت غضروف، مایع سینوویال (مایع سینوویال مفاصل را روان کرده و تحرک را آسان‌تر می‌کند)، بافت‌ها و میزان التهاب بدن شما تأثیر می‌گذارد.
دانستن اینکه کدام غذاها با پیشرفت سریع‌تر آرتروز مرتبط هستند می‌تواند به شما در حفظ سطح فعالیت و کیفیت زندگی خود با افزایش سن کمک کند.
در ادامه به بررسی مواد غذایی‌ای که افراد مبتلا به استئوآرتریت باید از مصرف آنها اجتناب کنند، می‌پردازیم. این غذاها اغلب منجر به التهاب، تحریک بیماری و تشدید درد می‌شوند.
شکر
شکر افزوده در بسیاری از غذاهای فراوری‌شده مانند محصولات پخته‌شده، نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شکر و آب‌نبات وجود دارد. چاشنی‌هایی مانند سس باربیکیو نیز حاوی مقادیر زیادی شکر اضافه‌شده هستند.
تحقیقات مصرف بیش‌ازحد شکر را با افزایش التهاب و احتمال بیشتر چاقی مرتبط دانسته‌اند. افزایش مصرف شکر می‌تواند سلامت مفاصل شما را تضعیف کند.
حتما بخوانید: تاثیر چاقی و اضافه وزن بر آرتروز
نمک
نمک بخش مهمی از یک رژیم غذایی سالم است؛ زیرا به عملکرد صحیح بدن شما کمک می‌کند. مصرف نمک بیش‌ازحد می‌تواند باعث حفظ بیش‌ازحد مایعات شود. این مسئله، به نوبه خود باعث افزایش التهاب و تورم در مفاصل می‌شود.
بیشتر سدیم رژیم غذایی (حدود 70٪) از غذاهای فراوری‌شده و آماده به دست می‌آید. بنابراین راهی آسان برای کنترل میزان مصرف سدیم این است که برچسب‌های تغذیه‌ای روی مواد غذایی را بررسی کنید.
هنگام خرید از ستون «درصد ارزش روزانه (DV)» استفاده کنید. پنج درصد DV یا مقادیر کمتر به معنی سدیم کم است. 20 درصد یا بیشتر به معنی سدیم خیلی زیاد است.
چربی‌های اشباع‌شده و چربی‌های ترانس
رژیم غذایی سرشار از چربی اشباع‌شده با افزایش التهاب در بدن همراه است. غذاهایی که چربی اشباع بالایی دارند شامل کره، گوشت قرمز، گوشت‌های فراوری‌شده، لبنیات پرچرب، فست فود، غذاهای سرخ‌شده و نارگیل هستند.
مقادیر کمی اسیدهای چرب ترانس به‌طور طبیعی در برخی از محصولات حیوانی وجود دارند. همچنین می‌توان آن را به‌طور مصنوعی در طول پردازش ایجاد کرد و برای افزودن بافت، طعم و افزایش عمر مفید مورداستفاده قرار داد.
چربی ترانس سطوح «کلسترول بد» (لیپوپروتئین با چگالی کم یا LDL) را افزایش می‌دهد. این چربی‌ها ارتباط نزدیکی با التهاب سیستمیک دارند.
کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده
در طی فراوری، فیبر و مواد مغذی از دانه‌ها حذف می‌شوند و بیشتر ارزش غذایی آنها را از بین می‌برند. آرد سفید و برنج کربوهیدرات‌های ساده‌ای هستند که راحت‌تر هضم و جذب جریان خون شده و باعث افزایش قند خون می‌شوند.
بسیاری از غذاهای دارای غلات تصفیه‌شده مانند غلات صبحانه، محصولات پخته‌شده، تنقلات و شیرینی‌ها به شدت با شکر، نمک و چربی اضافه‌شده پردازش می‌شوند. این مواد غذایی برای افراد مبتلا به آرتروز مضر هستند.
اسیدهای چرب امگا 6
دو اسید چرب غیراشباع اصلی در رژیم غذایی وجود دارند: اسیدهای چرب امگا 3 و اسیدهای چرب امگا 6. هر کدام از این اسیدها تأثیر متفاوتی روی بدن دارند.
اسیدهای چرب امگا 3 خاصیت ضدالتهابی ایجاد می‌کنند درحالی‌که اسیدهای چرب امگا 6 خاصیت پیش‌التهابی دارند.
به‌طور کلی، آمریکایی‌ها تمایل به مصرف بیش‌ازحد اسیدهای چرب امگا 6 و اسیدهای امگا 3 بسیار کمی دارند. اگر به آرتروز مبتلا هستید، می‌توانید با مصرف بیشتر سویا، ذرت، روغن گلرنگ، روغن آفتابگردان، روغن کانولا، مرغ و دانه‌ها این عادت را تغییر دهید. به‌جای گوشت قرمز، نیاز خود به پروتئین را با مقدار بیشتری از لبنیات، حبوبات و آجیل تأمین کنید. (آجیل و حبوبات شبیه هم هستند، اما حبوبات دانه‌های خود را در غلاف‌هایی مانند نخود و لوبیا سبز ذخیره می‌کنند.)
لبنیات
محصولات لبنی پرچرب سرشار از چربی‌های اشباع‌شده بوده و با افزایش سطح التهاب همراه هستند.
برخی از محصولات لبنی مانند بستنی، ماست شیرین و شیر شکلاتی، علاوه بر چربی زیاد، قند زیادی نیز دارند. ترکیبی از چربی و قند بالا در این محصولات لبنی باعث التهاب می‌شود.
الکل و تنباکو
مصرف مزمن الکل با التهاب سیستمیک همراه است که به مرور زمان به بدن آسیب می‌رساند.
CDC مصرف متوسط الکل را برای کاهش خطرات سلامتی کوتاه‌مدت و بلندمدت توصیه می‌کند. به‌طور کلی بیش از یک نوشیدنی در روز برای زنان و دو نوشیدنی در روز برای مردان توصیه نمی‌شود.
برخی از نوشیدنی‌های الکلی نیز حاوی قند بالایی هستند که بر اثر التهابی آنها می‌افزاید.
مصرف تنباکو نیز باعث افزایش التهاب در بدن می‌شود. درحالی‌که ترک سیگار یا الکل ممکن است دشوار باشد، اثرات طولانی‌مدت آن برای افراد مبتلا به آرتروز مفید است و ممکن است باعث بهبود خواب آنها شود.
مونوسدیم گلوتامات (MSG)
مونوسدیم گلوتامات نوعی افزودنی غذایی است که به‌عنوان تقویت‌کننده طعم عمل می‌کند. این افزودنی اغلب در غذاهای چینی، سوپ‌ها، گوشت‌های فراوری‌شده و غذاهای کنسروشده استفاده می‌شود.
برخی از مطالعات تحقیقاتی به ارتباط احتمالی بین مونوسدیم گلوتامات و اثرات منفی سلامتی مانند سردرد، تعریق، حالت تهوع، التهاب و ضعف اشاره کرده‌اند.
تحقیقات درمورد اثرات MSG قطعی نیست. اما اگر التهاب زیادی را تجربه می‌کنید، بهتر است مصرف آن را در رژیم غذایی خود محدود کنید و سپس به دقت مراقب هرگونه تغییر در سلامتی خود باشید.
گوشت قرمز و غذاهای سرخ‌شده
غذاهای سرخ‌شده و گوشت قرمز حاوی سطوح بالایی از محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) هستند که برای تحریک التهاب شناخته شده‌اند. گوشت قرمز همچنین سرشار از چربی‌های اشباع‌شده است که به کلسترول بالا کمک می‌کند و ممکن است التهاب مفاصل را بدتر کند.
جمع‌بندی
استئوآرتریت بیماری دژنراتیو مفصلی است که باعث سائیدگی و فرسایش مفاصل می‌شود. چاقی یکی از عوامل خطر برای آرتروز است؛ زیرا وزن اضافی بر مفاصل فشار وارد می‌کند. به‌طور مشابه، مهم است که هنگام ابتلا به آرتروز مراقب آنچه می‌خورید باشید؛ زیرا غذای نامناسب می‌تواند باعث افزایش وزن بیش‌ازحد شود. همچنین رژیم غذایی ناسالم می‌تواند منجر به التهاب شود که به مفاصل فشار وارد می‌کند. بنابراین توجه به رژیم غذایی و مصرف غذاهای سالم از بدتر شدن علائم آرتروز جلوگیری می‌کند.
منابع
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.