پارگی تاندون کالکانئال (تاندون آشیل) به طرز عجیبی غالبا تشخیص داده نمی شود و علائم این ضایعه به اشتباه به کشیدگی یا پارگی تاندون پلانتاریس نسبت داده می شود.
آسیب شناسی
پارگی تاندون آشیل تقریبا همیشه کامل است و معمولا حدود 5 سانتی متری بالای محل اتصال تاندون ه استخوان روی می دهد. اگر این ضایعه درمان نشود، به طور خود به خودی بهبود می یابد اما تاندون در طولی درازتر ترمیم می شود و عملکرد پا در اثر این امر کاهش می یابد.
علائم پارگی تاندون آشیل پا
- هنگام دویدن یا پریدن، بیمار ناگهان دردری شدید در پشت مچ پا احساس می کند. بیمار ممکن است تصور نماید چیزی به او برخورد کرده است.
- وی می تواند راه برود اما فقط با لنگیدن شدید.
- در معاینه بالینی پشت پاشنه پا، تندرنس در محل پارگی تاندون آشیل وجود دارد.
- افزایش ضخامت ناحیه آسیب به علت تجمع خون و ادم پاراتنون وجود دارد، اما معمولا می توان شکافی را در این مسیر تاندون احساس نمود.
- قدرت فلکشن مچ پا به سمت پایین به شدت کاهش یافته است، اگرچه مقداری از این عملکرد با عمل عضلات تیبالیس خلفی، عضلات پرونئال و فلکسورهای انگشتان باقی مانده است.
یک آزمون مفید برای تشخیص این ضایعه، فشار دادن توده عضلات پشت ساق در دو طرف است. به طور طبیعی این حرکت باعث حرکت فلکشن مچ پا به سمت پایین در حد خفیف می شود. (اما در شرایطی که تاندون پاره شده باشد، این حرکت دیده نمی شود.)
تشخیص پارگی تاندون آشیل
باقی ماندن مقداری از عملکرد فلکشن مچ پا به سمت پایین ممکن است، افراد ناآگاه را به اشتباه بیاندازد. آزمون حیاتی در این مورد این است که از بیمار بخواهید در حالی که روی پای مبتلا ایستاده، پاشنه پایش را از روی زمین بلند نماید.
اگر تاندون پاره شده باشد، انجام این حرکت امکان پذیر نخواهد بود. در موارد مشکوک، با استفاده از اولتراسوند یا MRI می توان حفره ای را در تاندون مشاهده نمود.
درمان پارگی تاندون آشیل
-
درمان غیر جراحی
در موارد انتخاب شده معمولا در بیماران مسن که کمتر به عملکرد مچ پا نیاز دارند، می توان از درمان های غیرجراحی استفاده نمود.
از این روش های غیرجراحی، تنها در مواردی می توان استفاده نمود که دو انتهای تاندون پاره شده را بتوان با فلکشن غیر فعال مچ پا به هم نزدیک نمود.
سپس مچ پا در یک گچ زیر زانو به مدت 5 هفته بی حرکت می شود. جهت در استراحت قرار گرفتن تاندون و جلوگیری از افزایش طول آن، کف پا کمی در وضعیت اکوینوس گچ گرفته می شود.
-
جراحی پارگی تاندون آشیل
برای اکثریت بیماران جوان تر، به ویژه کسانی که می خواهند فعالیت ورزشی را ادامه دهند، درمان جراحی ترجیح داده می شود.
با انجام جراحی، با استفاده از بخیه های غیرقابل جذب با نخ های مصنوعی، تاندون ترمیم می شود. پس از جراحی جهت کاهش فشار وارده بر خط بخیه، اندام در وضعیت فلکشن زانو در زاویه 90 درجه و فلکشن مچ پا به سمت پایین در حد متوسط به مدت 2 هفته در گچ بی حرکت می گردد.
درمان جراحی پارگی تاندون آشیل
- برای چهار هفته بعدی اندام در یک گچ زیر زانو در وضعیت زاویه 90 درجه مچ پا بی حرکت می گردد.
- بعضی پروتکول ها، استفاده زودتر از اندام تحت نظر متخصص فیزیوتراپی را اجازه می دهند.
- درمان جراحی یا گچ گیری به تنهایی باید پس از برداشتن گچ با انجام ورزش های شدید برای تقویت عضلات ساق پا تحت نظر یک متخصص فیزیوتراپی کامل گردد.
سایر مقالات ارائه شده:
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.