زنان معمولاً راحتی را فدای مد می‌کنند و از رژیم غذایی برای کاهش وزن استفاده می‌کنند تا لباسشان سایزشان شود. این فلسفه‌ای است که به بهترین وجه توسط نقاش امپرسیونیست فرانسوی پیر آگوست رنوار گفته شده است: «درد می‌گذرد، اما زیبایی باقی می‌ماند». اما وقتی صحبت از پوشیدن کفش پاشنه بلند می‌شود، این نقل قول نمی‌تواند درست باشد. درد پا از بین نمی‌رود و می‌تواند منجر به آسیب طولانی‌مدت شود.
کفش‌های پاشنه بلند با بدن ما چه می‌کنند؟
تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که بیش از یک‌سوم زنان به‌دلیل پوشیدن طولانی‌مدت کفش‌های پاشنه بلند از مشکلات دائمی رنج می‌برند. این مشکلات می‌توانند از سن 20 سالگی شروع شوند.
درست همان لحظه که زنی پاهای خود را در یک جفت کفش پاشنه بلند فرو می‌برد، مرکز تعادل و سهولت عمومی راه رفتن خود را تغییر می‌دهد.
گیر کردن پاشنه در شکاف پیاده‌رو، راه رفتن بر روی سنگفرش ناهموار یا اشتباهات محاسباتی ساده باعث افتادن یا تلوتلو خوردن در حین راه رفتن با کفش‌های پاشنه بلند می‌شود. این مسئله منجر به خطر پیچ‌خوردگی مچ پا یا رگ به رگ شدن زانو می‌شود.
ریسک‌های بلندمدت
تغییر مرکز ثقل نه تنها بر تعادل شما تأثیر می‌گذارد، بلکه باعث توزیع مجدد وزن در بدن می‌شود. درواقع در حین پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند نسبت به کفش‌های تخت به‌صورت کاملاً متفاوت می‌ایستید. در این حالت هم ترازی بدن به سمت جلو تغییر می‌کند و بر نقاطی از بدن که هرگز برای آن فشار و تنش ساخته نشده‌اند، فشار وارد می‌کند. این تراز تغییر‌یافته بر بسیاری از نواحی بدن ازجمله قسمت فوقانی، پشت، گردن، کمر، لگن، زانو، ساق پا، مچ پا و پا تأثیر می‌گذارد.
تأثیر کفش‌های پاشنه بلند روی نواحی بدن
کفش‌های پاشنه بلند بر نواحی مختلف بدن ازجمله موارد زیر تأثیر می‌گذارند:
- کمر. هنگامی که مرکز تعادل شما به سمت جلو تغییر می‌کند، کمر خود را خم می‌کنید تا تغییر مرکز تعادل جبران شود و این وضعیت ستون فقرات شما را تغییر می‌دهد و به اعصاب پشت فشار می‌آورد. این مسئله می‌تواند باعث سیاتیک شود. سیاتیک اختلالی دردناک است که در آن اعصاب به دام می‌افتند و باعث ایجاد درد و بی‌حسی تا پایین پاها می‌شود.
- ناحیه گردن و شانه. موقعیت و انحنای ناحیه گردن و شانه می‌توانند به‌طور قابل توجهی تحت تأثیر وضعیت انطباقی بدن قرار گیرد تا هنگام پوشیدن کفش پاشنه بلند تعادل را حفظ کند. این مسئله می‌تواند بر درد بالای کمر، گردن و سردرد تأثیر بگذارد.
- لگن و ران ها. لگن به سمت جلو خم می‌شود تا وزن افزایش‌یافته را بر روی قسمت توپی پا ( ناحیه زیر انگشتان در کف پا). این امر باعث افزایش قوس کمر شما می‌شود (لوردوز کمری شما را افزایش می‌دهد) و فشار بیشتری را بر روی کمر و ناحیه لگن وارد می‌کند و می‌تواند منجر به سفتی و درد در این ناحیه شود.
- زانو. زانوهای شما بار عمده تغییرات وضعیتی را تحمل می‌کنند. مطالعات نشان می‌دهند که کفش‌های پاشنه بلند فشار زیادی را هم بر روی جلو و هم بر پشت زانو وارد می‌کنند. یک مطالعه نشان داد که پوشیدن کفش پاشنه بلند فشار وارده به داخل زانو را تا 26 درصد افزایش می‌دهد. آرتروز زانو در میان زنانی که در بیشتر دوران بزرگسالی خود از کفش‌های پاشنه بلند استفاده می‌کنند شایع است.
- ماهیچه ساق پا. ماهیچه ساق پا به‌طور طبیعی هنگام راه رفتن منقبض می‌شود. این انقباض هنگام راه رفتن با کفش پاشنه بلند تشدید می‌شود. با استفاده طولانی‌مدت از کفش پاشنه بلند، ساق پا می‌تواند برای همیشه کوتاه و سفت شود. این امر می‌تواند منجر به درد پا، زانو یا لگن شود. آشیل تاندونی است که ساق پا را به پا متصل می‌کند. این تاندون به گونه‌ای طراحی شده است که انعطاف‌پذیر باشد، اما استفاده طولانی‌مدت از کفش پاشنه بلند منجر به کوتاه شدن تاندون می‌شود. پس از کوتاه شدن تاندون، کشش بسیار دردناک است و پوشیدن کفش‌های صاف برای خانم‌ها دشوار می‌شود؛ زیرا این امر باعث کشیده شدن آشیل می‌شود که می‌تواند منجر به التهاب و تاندونیت شود.
- مچ پا. صدمات و رگ به رگ شدن مچ پا به‌دلیل پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند می‌تواند مزمن شده و منجر به بی‌ثباتی طولانی‌مدت در مچ پا شود. این امر خطر سقوط شما را به خصوص در افراد مسن یا دارای اضافه‌وزن افزایش می‌دهد.
- کف پا. پوشیدن کفش پاشنه بلند می‌تواند مشکلات زیادی در پا ایجاد کند:
- برآمدگی پشت پاشنه پا یا تغییر شکل هاگلند. تغییر شکل هاگلند منجر به بزرگ شدن استخوان پشت پاشنه پا می‌شود که در اثر مالش بند و پوشیدن کفش‌های تنگ و چسبیدن پشت پاشنه و تحریک آن ایجاد می‌شود.
- انحراف شست یا هالوکس والگوس. این انحراف رشد استخوانی در پایه انگشت شست پا است که در اثر پوشیدن کفش‌های تنگ و نامناسب ایجاد می‌شود. این مسئله باعث می‌شود انگشت شست پا به سمت داخل به سمت انگشتان دیگر زاویه پیدا کند و می‌تواند منجر به تورم، التهاب و دردناک شدن برآمدگی شود. اغلب برای درمان این مشکل به جراحی نیاز است.
- انگشت چکشی. کفش‌های تنگ باعث می‌شوند به انگشتان پا فشار وارد شده، ماهیچه‌های داخل انگشتان پا کوتاه و برای همیشه خمیده شوند.
- نوروم مورتون یا مورتون نوروما. پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند با انگشتان باریک اغلب منجر به افزایش ضخامت اعصاب پا می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث ایجاد توده در قسمت زیرین پا شود. این توده معمولاً بین انگشتان سوم و چهارم پیدا شده و در هنگام تحمل وزن باعث درد و بی‌حسی در این ناحیه می‌شود.
- متاتارسالژی (درد زیر پنجه و انگشتان پا). متاتارسالژی درد توپی پا (قیما پایین پا زیر انگشتان) است و به‌دلیل افزایش فشار در این ناحیه ایجاد می‌شود.
برای کاهش عوارض ناشی از پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند چه کنیم؟
در حالی که هیچ کفش پاشنه بلندی ایمن نیست، راهبردهایی برای کاهش اثرات سوء پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند وجود دارند:
- تمرینات کششی انجام دهید. روزهایی که کفش‌های پاشنه‌دار می‌پوشید، روی صندلی بنشینید و از یک باند یوگا یا حوله‌ای که دور پایتان آویزان است استفاده کنید. همان‌طور که انگشتان پا را به سمت سر خود دراز می‌کنید، باند را به سمت خود بکشید. همیشه هر دو پا را دراز کنید و پشت پاشنه پا را روی زمین نگه دارید.
- از کفش‌های مناسب استفاده کنید. از کفش‌های مناسب برای پیاده‌روی استفاده کنید و پاشنه بلند را برای مراسمات خاص نگه دارید.
- از قانون سه ساعته بهره‌مند شوید. هر بار بیشتر از سه ساعت کفش پاشنه بلند نپوشید.
- هنگام نشستن پشت میز، کفش‌های پاشنه بلند را در بیاورید. این کار خطر ایجاد انحراف شست، انگشت چکشی و برآمدگی پشت پاشنه را کاهش می‌دهد.
- کفش لژدار بپوشید. هر پاشنه‌ای که سطح بیشتری داشته باشد، فشار کمتری به توپ پا وارد می‌کند، بنابراین سعی کنید از کفش‌های با پاشنه درشت یا لژدار استفاده کنید.
- کفش‌هایی با ارتفاع متفاوت بپوشید. اگر تاندون شما هر روز با پوشیدن پاشنه‌های یک اندازه در موقعیت تکراری قرار نگیرد، به آن اندازه کوتاه نمی‌شود.
- مطمئن شوید که پاشنه‌های شما به درستی در کفش جا می‌گیرند. اگر قسمت پاشنه‌ها خیلی تنگ باشند، می‌توانند باعث ایجاد انحراف شست، انگشت چکشی و برآمدگی پشت پاشنه شوند. اگر قسمت پاشنه‌ها خیلی بزرگ باشد، پاهای شما به سمت جلو می‌لغزند و فشار بیشتری به انگشتان پا وارد می‌کنند.
- کفش‌های پاشنه بلند جدید را در ابتدا در خانه بپوشید. این کار به پاها فرصت می‌دهد تا قبل از اینکه کار سخت‌تری مانند رقصیدن را امتحان کنید، به کفش‌های جدید عادت کنند.
- استراحت کنید. وقتی نیازی به پوشیدن کفش پاشنه بلند ندارید، به پاها استراحت داده و آن‌ها را ماساژ دهید.
- از درمان مناسب بهره‌مند شوید. ممکن است برای کمک به کاهش مشکلات مربوط به پوشیدن کفش پاشنه بلند به درمان نیاز داشته باشید. فیزیوتراپ‌ها می‌توانند ماهیچه‌های سفت را آزاد کرده، با تغییرات در سیستم اسکلتی مبارزه کنند و تمرینات و کشش‌های مناسب را ارائه دهند که به تغییر وضعیت بدن و کاهش فشار کمک می‌کنند.
- از کفی کفش استفاده کنید. در هر قسمتی از کفش که باعث آسیب به پای شما می‌شود، کفی بگذارید و برای کاهش فشار روی جلوی پا، از کفی‌های بالشتکی استفاده کنید.
جمع‌بندی
پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند با وجود زیبایی‌ای که دارد منجر به آسیب به قسمت‌های مختلف بدن ازجمله کمر، لگن، مچ پا، شانه، گردن، زانو و ساق پا می‌شود. بنابراین رعایت نکاتی که باعث کاهش عوارض جانبی می‌شوند و به شما در انتخاب کفش مناسب کمک می‌کنند، بسیار مهم است.
منابع
مطالب مشابه
آرتروز پس از سانحه (PTOA) نوعی از آرتروز است که پس از آسیب مفصلی ایجاد می‌شود. درواقع، این بیماری درصد قابل توجهی از موارد آرتروز در مراحل پایانی را تشکیل می‌دهد.
سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق میفتد که عضله پیریفورمیس شما عصب سیاتیک را فشرده می‌کند و منجر به التهاب می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث درد یا بی‌حسی در لگن و پشت ساق پا در یک یا هر دو طرف بدن شود.
اگر هنگام حرکت مفاصل، صدای تق‌تق یا ترکیدن می‌شنوید، باید به آن توجه کنید. اگر صدای مفاصل با درد یا ناراحتی همراه نباشد، احتمالاً آسیبی اتفاق نیفتاده است. اما در برخی موارد صدای مفصل نشان‌دهنده کمبود مواد مغذی در بدن است.
پیشگیری و درمان لخته‌های خون پس از جراحی تعویض مفصل لگن بخش مهمی از بهبودی بیمار است. بیمارانی که تعویض مفصل انجام داده‌اند، دو تا ده روز پس از جراحی در بالاترین خطر ابتلا به DVT (ترومبوز ورید عمقی) قرار دارند و این خطر حدود سه ماه ادامه می‌یابد.
جراحی تعویض مفصل زانو، عمل بزرگی بوده که شامل دوره بهبودی قابل توجهی است و بیمار قطعاً پس از جراحی، علائمی را مشاهده می‌کند. اما تشخیص تفاوت بین درد معمول پس از جراحی و درد ناشی از لخته شدن خون بسیار مهم است. در اینجا تفاوت این علائم را توضیح می‌دهیم.
تشخیص روماتیسم مفصلی توسط معاینه فیزیکی انجام می شود و درمورد سابقه پزشکی و علائم شما سؤال می‌کنند. روماتولوژیست شما همچنین آزمایش خون و آزمایش‌های تصویربرداری را تجویز می‌کند.
آرتریت نوجوانان، بیماری‌ای خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن کودک شما به‌اشتباه سینوویوم (بافتی که داخل مفصل را می‌پوشاند) و مایع سینوویال داخل مفصل را هدف قرار می‌دهد.
تومور لگن می‌تواند باعث درد، تورم یا شکستگی در بیمار شود. روش‌های مختلفی برای درمان تومور لگن وجود دارند که بهترین آن‌ها، جراحی است.
مور مور شدن پا به‌دلایل متعددی اتفاق میفتد و می‌تواند ناشی از بیماری‌های متفاوتی باشد. به‌عنوان مثال، دیابت کنترل‌نشده می‌تواند به زخم‌های مزمن و درنهایت قطع عضو منجر شود. مشکلات دیسک کمر ممکن است با بی‌اختیاری ادرار، اختلالات جنسی یا حتی فلج همراه شوند. در موارد مسمومیت نیز، مور مور شدن پا می‌تواند نشانه‌ای خطرناک و تهدیدکننده زندگی باشد.
شکستگی رقصنده در پنجمین متاتارس زمانی رخ می‌دهد که تاندون یا رباط متصل به استخوان، قطعه کوچکی از استخوان را جدا می‌کند. این آسیب اغلب به‌دلیل انقباض ناگهانی و شدید عضلانی رخ می‌دهد که باعث شکستن قطعه‌ای از استخوان می‌شود.