یکی از شایع‌ترین آسیب‌هایی که برای پا اتفاق میفتد پارگی مینیسک زانو است. پارگی مینیسک در اثر چرخاندن یا پیچاندن شدید زانو به‌خصوص در زمان اعمال وزن بر روی آن اتفاق میفتد. استفاده از تصاویر اشعه ایکس، امآرآی و آرتروسکوپی به تشخیص دقیق پارگی مینیسک کمک می‌کند. در این مطلب به بررسی تصاویر مختلف می‌پردازیم.
تشخیص پارگی مینیسک با تصویربرداری
اگر مشکوک به پارگی مینیسک باشید، ارتوپد به بررسی سابقه سلامت شما و ارزیابی زانو می‌پردازد و همچنین ممکن است برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو، عکسبرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز کند:
اشعه ایکس
اشعه ایکس آزمایشی تشخیصی است که از پرتوهای انرژی الکترومغناطیسی نامرئی برای تولید تصاویری از بافت‌های داخلی، استخوان‌ها و اندام‌ها بر روی فیلم استفاده می‌کند. هنگامی که اشعه ایکس استاندارد به اندازه کافی دقیق نباشد، ممکن است از اشعه ایکس مفصل با رنگ کنتراست برای بررسی مفاصلی مانند زانو یا لگن استفاده شود.
امآرآی
امآرآی روشی تشخیصی است که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس‌های رادیویی و کامپیوتر برای تولید تصاویر دقیق از اندام‌ها و ساختارهای بدن استفاده می‌کند و اغلب می‌تواند آسیب یا بیماری را در رباط یا عضله اطراف تشخیص دهد.
آرتروسکوپی منیسک
آرتروسکوپی زانو، روشی کم تهاجمی است که اغلب برای درمان پارگی مینیسک استفاده می‌شود. در طول آرتروسکوپی، یک لوله نوری کوچک (آرتروسکوپ) ازطریق برشی کوچک وارد مفصل می‌شود. سپس تصاویری از داخل زانو بر روی صفحه نمایش نشان داده می‌شود و به پزشک اجازه می‌دهد تا قسمت پاره‌شده مینیسک را ترمیم یا اصلاح کند. برای بیماران جوان، حفظ مینیسک برای حفظ سلامت زانو مهم است.
هنگامی که مینیسک ترمیم می‌شود، از بخیه برای نگه داشتن مینیسک در کنار هم استفاده می‌شود تا این که بدن به بهبود و ترمیم محل بپردازد. پارگی‌های مینیسک کودکان که با آرتروسکوپی درمان می‌شوند، بهتر از پارگی‌های درمان‌شده با سایر گزینه‌های درمانی بهبود می‌یابند.
منابع
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.