ورزش در فضای باز و آسیب های مفصل ران
در تابستان ، ورزشکاران بیشتری در ورزش های فضای باز مانند بسکتبال ، فوتبال ، بیس بال ، دوچرخه سواری و پیاده روی شرکت می کنند. با در نظر گرفتن این نکته ، مهم است به خاطر داشته باشید که فعالیت هایی که شامل دویدن بیشتر ، فشار شدید ، زمین خوردن یا استفاده بیش از حد از مفصل می شوند می توانند با خطر بیشتری برای آسیب های مفصل ران در ورزشکاران و جان فدایان آخر هفته همراه باشند.
حتما مطالعه کنید : علت درد لگن سمت راست در مردان
پارگی های لابروم
ورزشکارانی که در ورزشهای سازمان یافته یا فعالیتهای فضای باز با حرکات ناگهانی یا چرخشی شرکت می کنند ، که در گلف ، فوتبال ، باله ، هاکی و فوتبال رایج است ، در معرض خطر بالای پارگی لابروم لگن هستند. لابروم حلقه ای از بافت نرم الاستیک است که لبه خارجی مفصل ران را در برمیگیرد. لابروم مانند یک سوکت یا درزگیری عمل می کند که "توپ" را در بالای استخوان ران در جای خود نگه دارد.
پارگی لابروم می تواند علائم کمی داشته یا ممکن است ورزشکاران علائم شدیدتری مانند درد کشاله ران یا قفل شدن ، دای کلیک یا رد های پیشرونده را تجربه کنند. همچنین ممکن است مفصل دچار سفتی یا محدودیت دامنه حرکتی شود. درمان اولیه ممکن است شامل داروهای ضد التهابی و فیزیوتراپی باشد. اگر ورزشکار باز هم درد قابل توجهی داشته باشد ، باید توسط یک جراح ارتوپد ، که تست های تشخیصی مانند MRI را انجام می دهد ، مورد معاینه و بررسی قرار گیرد و ممکن است برای ترمیم بافت لابروم آسیب دیده ،آرتروسکوپی پیشنهاد شود.
هیپ پوینتر ها
علاوه بر صدمات محوری ، یکی دیگر از علل شایع مشکلات مفصل ران ، ضربه های مستقیم به قسمت خارجی مفصل ران است که معمولاً به عنوان هیپ پوینتر شناخته می شوند. اگرچه آنها معمولا در ورزش هایی مانند فوتبال یا هاکی روی می دهند ، هیپ پوینتر ها همچنین می توانند در بازیکنان بسکتبال ، دوچرخه سواران ، صخره نوردان یا کوهنوردانی که ممکن است از ناحیه لگن خود افتاده باشند ، رخ دهند. دویدن ، پریدن و پیچ خوردن معمولاً درد را تشدید می کند.
تشخیص هیپ پوینتر ها ساده است زیرا ورزشکاران معمولا حادثه خاصی را که منجر به درد در ناحیه لگن شده است ، به خاطر می آورند. درمان اولیه هیپ فوز پوینترها شامل استراحت ، یخ ، فشار و استفاده از داروهای ضدالتهاب است. معمولاً جراحات طی چند هفته برطرف می شوند و با اقدامات محافظه کارانه به خوبی درمان می شوند ، اما در صورت تداوم علائم ، ارزیابی توسط جراح ارتوپدی جهت رد کردن سایر آسیب ها مانند پارگی یا شکستگی لابروم ضروری است.
همسترینگ کشیده یا پاره شده
قرارگیری نامناسب یا کشش ناکافی یکی دیگر از مکانیسم های رایجی است که می تواند منجر به آسیب دیدن مفصل ران مانند کشیده شدن همسترینگ شود. همسترینگ ها گروهی از سه ماهیچه هستند که در امتداد پشت ران حرکت می کنند و لگن را به زانو متصل می کنند. در ورزشکاران ممکن است این عضلات به مقدار کم یا به طور کامل در یکی از این سه قسمت پاره شوند: در کنار لگن ، در محل اتصال تاندون عضلات (جایی که عضله در وسط ران با تاندون برخورد می کند) یا در زانو. ممکن است در طول فعالیت درد ناگهانی و شدیدی را در پشت ران خود تجربه کنند. ممکن است در عرض چند ساعت پس از آسیب ، تورم یا حساسیت ایجاد شود و همچنین احتمال کبودی یا تغییر رنگ در پشت ساق وجود دارد.
استراحت ، یخ و داروهای ضد درد بدون نسخه تمام چیزی است که برای تسکین درد و تورم همسترینگ مورد نیاز است. بازگشت به فعالیت های شدید قبل از بهبود کامل عضلات همسترینگ ، احتمال تکرار آسیب را افزایش می دهد. بنابراین ، مشارکت در ورزش باید تنها پس از فیزیوتراپی و بهبودی کامل از سر گرفته شود.
حتما مطالعه کنید : زندگی بعد از تعویض مفصل لگن
جلوگیری از صدمات مفصل ران
برای اکثر آسیب های ورزشی ران ، اقدامات پیشگیرانه بسیار مهم هستند. کشش و حالت قرارگیری مناسب، در پیشگیری از پارگی لگن و کشیده شدن همسترینگ مفید ستند. به همین ترتیب استفاده از پد مناسب و مناسب می تواند از بوجود آمدن پوینتر مفصل ران جلوگیری کند.
آسیب های مفصل ران را هرگز نباید نادیده گرفت! ورزشکارانی که علائم و درد مداوم دارند باید برای کمک با جراح ارتوپد مشورت کنند.
منبع محتوا : hss
مطالب مشابه
اسپاسم عضلانی (که به آن گرفتگی عضلانی نیز گفته می‌شود) زمانی رخ می‌دهد که عضله شما به طور غیرارادی و اجباری به طور غیرقابل کنترلی منقبض شده و نمی‌تواند شل شود. اسپاسم عضلانی مشکلی کاملاً طبیعی و شایع است و می‌تواند بخشی یا تمام یک عضله یا چند ماهیچه را در یک گروه درگیر کند.
درد پا از زانو به پایین می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از بیماری‌هایی که ممکن است با درد در این ناحیه شروع شوند شامل تاندونیت، نوروپاتی دیابتی و شین اسپلینت هستند. همچنین، گرفتگی عضلانی نیز می‌تواند باعث ایجاد درد در پا از زانو به پایین شود.
دو نوع اصلی تعویض دوطرفه مفصل لگن وجود دارند: تعویض مرحله‌ای مفصل لگن و تعویض همزمان مفاصل. تعویض دوطرفه مفصل لگن کمتر از تعویض یک‌طرفه رایج است.
پزشک برای تأیید تشخیص و ارزیابی بیشتر مفصل زانو از نظر پارگی مینیسک، تصویربرداری با اشعه ایکس و رزونانس مغناطیسی (MRI) را تجویز می نماید.
در اختلال کوتاهی پا اندازه پاهای بیمار قرینه نیست و مقداری اختلاف در طول پاها وجود دارد. اگر این اختلاف طول کمتر از ۲ سانتی‌متر باشد، به درمان نیاز ندارد اما اگر اختلاف طولی بیشتر از آن باشد، می‌توان با درمان های جراحی این اختلال را مدیریت یا درمان کرد.
تجربه بیمارانی که تعویض مفصل لگن انجام داده اند به شما کمک می کند از واقعیت های زندگی این افراد بعد از عمل و نحوه بازگشت آنها به انجام فعالیت های مورد علاقه شان مطلع شوید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای خود بگیرید.
میانگین سنی بیماران تعویض مفصل زانو معمولاً بین 50 تا 80 سال است، سن به‌تنهایی معیار تعیین‌کننده برای انجام جراحی تعویض زانو نیست. بسیاری از عوامل دیگر ازجمله وضعیت سلامت ، مزایای بالقوه جراحی و طول عمر پروتز در نظر گرفته می‌شوند.
. یکی از مهم‌ترین خطرات، افزایش احتمال بروز مشکلات قلبی، به‌ویژه در 90 روز اول پس از جراحی است. مشکلات قلبی که ممکن است پس از جراحی تعویض مفصل رخ دهند شامل حمله قلبی، ایست قلبی و آریتمی یا ضربان قلب نامنظم هستند.
اگر بیمار مبتلا به پوکی استخوان پس از جراحی تعویض مفصل زانو یا مفصل لگن- حتی سال‌ها بعد از عمل - زمین بخورد، استخوان‌های ضعیف اطراف ایمپلنت ممکن است به راحتی دچار شکستگی شوند.
بیمارانی که قبل و بعد از تعویض مفصل سیگار می کشند، 10 برابر بیشتر از غیرسیگاری‌ها نیاز به جراحی مجدد دارند. همچنین، احتمال بروز عوارضی مانند لخته شدن خون، ضربان قلب نامنظم و نارسایی کلیه در آنها بیشتر است.