مواد به کار رفته در ایمپلنت مفصل لگن
پروتز لگن یا مفصل ران از مواد مختلفی درست می‌شود. از ایمپلنت‌های فلزی گرفته تا سرامیکی، هرکدام مزایا و معایبی دارند، که آنها را برای بیماران خاصی مناسب می‌کنند. مسلما جراح ارتوپد با توجه به شرایط بیمار، بهترین جنس پروتز را توصیه می‌کند. اما در این مقاله، برای آشنایی بیشتر شما، رایج‌ترین انواع جنس ایمپلنت لگن و مواد تشکیل‌دهنده آن را مرور می‌کنیم.
انواع جنس ایمپلنت لگن چه هستند؟
اگر جراحی تعویض مفصل ران به شما توصیه شده، حتما به جنس پروتز فکر کرده‌اید. برای مثال، بهترین مواد برای سطوحی که با یکدیگر تماس و سایش دارند، چه هستند؟
انتخاب بهترین جنس پروتز باعث می‌شود مدت بیشتری از ایمپلنت خود استفاده کنید. چالب است بدانید بعضی جنس‌ها تا 25 سال هم دوام می‌آورند!
ایمپلنت یا پروتز لگن یا مفصل ران، از مواد مختلفی درست می‌شود. دسته‌بندی آنها هم با یکدیگر فرق دارد. در این بخش، انواع جنس ایمپلنت لگن را بر اساس موادی که روی یکدیگر ساییده میشوند، بررسی می‌کنیم.
1. سرامیک روی پلاستیک
در این نوع ایمپلنت مفصل ران، از قطعات فلزی استفاده می‌شود که داخل استخوان قرار می‌گیرند. اما سطح توپ از مواد سرامیکی ساخته شده است. سطح حفره هم که با توپ اصطکاک دارد، از پلاستیکی به‌نام پلی‌اتیلن (Polyethylene) ساخته می‌شود.
ایمپلنت‌های سرامیکی طوری طراحی شده‌اند که بیشترین مقاومت را در برابر سایش داشته باشند. البته در طرح‌های اولیه این پروتز، خطر شکستگی وجود داشت، اما طی سال‌های اخیر خیلی قوی‌تر شده‌اند، و مورد شکستگی گزارش نشده است.
پروتزهای سرامیکی بسیار سخت و صاف هستند. در نتیجه باعث اصطکاک کمتر پلی‌اتیلن میشوند. به‌طور معمول کسانی سراغ این جنس ایمپلنت لگن می‌روند که به نیکل موجود در ایمپلنت‌های فلزی حساس هستند.
2. سرامیک روی سرامیک
این جنس پروتز لگن تا ده سال پیش خیلی پرطرف‌دار بود، چون اصطکاک کمی داشت. اما گاهی اوقات صدای جیرجیر غیرقابل تحملی ایجاد می‌کرد! به همین خاطر، طی سال‌های اخیر کمتر استفاده می‌شود.
عیب دیگر این جنس پروتز مفصل ران این است که اگر تحت فشار شدید قرار بگیرد، به قطعات ریزی تبدیل می‌شود که فقط با جراحی برداشته خواهند شد.
3. فلز روی پلاستیک
در این جنس ایمپلنت مفصل ران به‌طور معمول از کبالت کروم، تیتانیوم، زیرکونیوم و نیکل استفاده می‌شود. فلز روی پلاستیک، کم‌هزینه‌ترین جنس پروتز است، و سابقه‌ای طولانی در زمینه ایمنی و طول عمر ایمپلنت دارد.
نکته قابل‌توجه اینکه ریسک شکستن فلز وجود ندارد. تنها نقطه ضعف این جنس ایمپلنت لگن واکنش به فلز موجود در سر استخوان ران است. البته پیشرفت در تولید این پروتز طی سال‌های اخیر، میزان سایش قسمت پلاستیکی را تا حد زیادی کاهش داده است.
4. فلز روی فلز
استفاده از پروتز فلز روی فلز طی سال‌های اخیر کاهش یافته است. چون نگرانی‌هایی درباره نشت فلز در جریان خون وجود دارد که به‌خاطر تجزیه شیمیایی آن ایجاد می‌شود.
این نوع ایمپلنت به‌طور معمول فقط به مردان جوان و فعال توصیه می‌شود، چون عمر بیشتری نسبت به سایر مواد دارد. زنان در سنین باروری هم نباید این جنس ایمپلنت لگن را دریافت کنند، چون ممکن است اثرات ناخوشایندی روی جنین داشته باشد.
انواع فلزات پروتز مفصل ران چه هستند؟
حالا که با انواع جنس ایمپلنت مفصل ران آشنا شدیم، نگاهی به فلزهای مختلفی می‌اندازیم که در پروتزهای فلز روی پلاستیک استفاده میشوند. همان‌طور که گفتیم، این پروتزها، کم‌هزینه‌ترین و بادوام‌ترین جنس ایمپلنت لگن هستند.
فولاد ضدزنگ
استنلس استیل (Stainless Steel) یا فولاد ضدزنگ، به‌طور معمول به‌عنوان بهترین جنس ایمپلنت لگن توصیه نمی‌شود. چون تحمل خوردگی آن در بلندمدت کم است. این جنس پروتز برای ایمپلنت‌های موقتی مانند پیچ و پلاک ارتوپدی مناسب است.
آلیاژ کبالت کروم
آلیاژ کبالت کروم (Cobalt-Chromium Alloys) فلز سختی، با مقاومت بالا در برابر خوردگی و سازگار با محیط زیست است. این جنس پروتز مفصل ران در کنار تیتانیوم، از پرکاربردترین فلزها در ارتوپدی هستند.
البته درصد بیمارانی که واکنش‌های آلرژیک به آلیاژ کبالت کروم دارند، بسیار کم است. اما یکی از دغدغه‌هایی که گاهی اوقات دراین‌باره مطرح می‌شود، یون‌های فلزی هستند که ممکن است با حرکت مفصل، در بدن آزاد شده، و باعث واکنش‌هایی بشوند.
تیتانیوم و آلیاژهای تیتانیوم
تیتانیوم خالص (Titanium) به‌طور معمول در ایمپلنت‌هایی استفاده می‌شود که استحکام بالایی لازم ندارند. آلیاژهای تیتانیوم (Titanium Alloys) هم به‌طور طبیعی سازگار با محیط زیست هستند.
اگر جنس ایمپلنت لگن از تیتانیوم باشد، خیلی شبیه مفصل طبیعی عمل می‌کند. عوارضی مانند تحلیل استخوان و آتروفی در این جنس از پروتز مفصل ران بسیار کمتر است.
تانتالم
تانتالم (Tantalum) فلز خالصی است که ویژگی‌های بیولوژیکی و فیزیکی عالی، از جمله انعطاف‌پذیری زیاد، مقاومت در برابر خوردگی و سازگاری با محیط زیست دارد.
ماده متخلخل جدیدی از تانتالم به‌نام فلز ترابکولار (Trabecular) هم ساخته شده است. این فلز منافذی دارد که اندازه‌شان باعث می‌شود این ماده برای رشد استخوان بسیار کارآمد باشد. فلز ترابکولار ماهیت کشسانی هم دارد که به بازسازی بهتر استخوان کمک می‌کند.
زیرکونیوم
زیرکونیوم (Zirconium) برای ساخت پروتز سرامیکی استفاده می‌شود. این جنس ایمپلنت مفصل ران می‌تواند حدود 20 تا 25 سال دوام بیاورد. در صورتی که دوام پروتزهای آلیاژ کروک کبالت، و پروتزهای پلی‌اتیلنی، حدود 15 تا 20 سال است.
یکی دیگر از ویژگی‌های مهم این جنس ایمپلنت لگن سازگار بودن آن با محیط زیست است. کسانی که به نیکل حساسیت دارند، و نمی‌توانند پروتز از جنس آلیاژ کروم کبالت داشته باشند، می‌توانند از آلیاژ زیرکونیوم استفاده کنند.
جمع‌بندی
در این مقاله وب‌سایت دکتر امین جواهری، سراغ انواع جنس ایمپلنت لگن رفتیم. بعضی جنس‌ها فقط چند سالی دوام می‌آورند و چه‌بسا باعث واکنش‌هایی هم در بدن انسان میشوند، اما بعضی دیگر با محیط زیست و بدن انسان سازگاری دارند، و دوامشان هم زیاد است.
اگر برای مشاوره و عمل جراحی مفصل ران خود به مطب دکتر علیرضا امین جواهری، جراح ارتوپد و فوق‌تخصص زانو و لگن از دانشگاه زوريخ سوئيس، مراجعه کنید، مسلما ایشان با توجه به شرایط خاص بدنی شما، بهترین جنس پروتز را پیشنهاد می‌دهند. برای دریافت وقت ملاقات، کافی است با شماره تلفن 02129123462 تماس بگیرید!
منابع:
jointpreservationinstitute.com
مطالب مشابه
آسیب‌های وارده به زانوها می‌توانند در اثر رگ به رگ شدن یا پارگی رباط‌ها یا استفاده از بیش‌ازحد از زانو اتفاق بیفتند. زانو بزرگترین مفصل در بدن انسان است. این مفصل، ساق پا را به ران متصل می‌کند و به شما اجازه می‌دهد راه بروید، بدوید، بپرید، برقصید و در سایر فعالیت‌های روزانه شرکت کنید.
کیست‌های استخوان ساب کندرال (SBCs) کیسه‌های پر از مایعی هستند که در داخل مفاصلی مانند زانو، لگن و شانه تشکیل میشوند. این کیسه‌ها معمولاً در درجه اول با هیالورونیک اسید پر شده‌اند. هیالورونیک اسید مایعی در مایع مفصلی است که مفصل را روان می‌کند. کیست‌های استخوان ساب کندرال از نظر فنی کیست نیستند. در عوض، آنها ضایعات پر از مایع هستند که توسط استخوان احاطه شده‌اند.
شکستگی‌های استرسی در استخوان‌های پا و مچ پا شایع هستند؛ زیرا ما به‌طور مداوم با ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن به آنها نیرو وارد می‌کنیم. در شکستگی استرسی، استخوان می‌شکند اما معمولاً جابجا نمی‌شود.
بونیون، برآمدگی استخوانی است که در لبه داخلی مفصل شست پا ایجاد می‌شود. اگر متوجه برآمدگی روی شست پا شدید، به‌ویژه اگر درد، سفتی یا بی‌حسی در انگشتان پا یا پای خود تجربه کردید، حتماً به متخصص مراجعه کنید.
استئوکندرال زانو، به آسیب یا صدمه به غضروف مفصلی صاف اطراف مفصل زانو و استخوان زیرین غضروف اشاره دارد. میزان آسیب ممکن است از پارگی غضروف یا ترک خفیف استخوان گرفته تا شکستن قطعه‌ای از استخوان در داخل مفصل متغیر باشد.
آرتروسنتز زانو که به آن آسپیراسیون نیز گفته می‌شود، روشی ساده برای تخلیه مایع از مفصل ازطریق سوزنی توخالی است. اگر مفصل شما ملتهب و متورم باشد، مایع اضافی در آن جمع می‌شود. تخلیه این مایع، مقداری از تورم و درد را تسکین می‌دهد و همچنین جهت بررسی آزمایشگاهی مورد استفاده قرار میگیرد.
شکستگی‌های استرسی لگن با ترک ناقص در یکی از استخوان‌های لگن مشخص می‌شود. ممکن است در ابتدا به‌صورت درد خفیف ظاهر شوند که با فعالیت، به‌ویژه فعالیت‌های با ضربه بالا مانند دویدن یا پریدن، بدتر میشوند.
آرتروز پس از سانحه (PTOA) نوعی از آرتروز است که پس از آسیب مفصلی ایجاد می‌شود. درواقع، این بیماری درصد قابل توجهی از موارد آرتروز در مراحل پایانی را تشکیل می‌دهد.
سندرم پیریفورمیس زمانی اتفاق میفتد که عضله پیریفورمیس شما عصب سیاتیک را فشرده می‌کند و منجر به التهاب می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث درد یا بی‌حسی در لگن و پشت ساق پا در یک یا هر دو طرف بدن شود.
اگر هنگام حرکت مفاصل، صدای تق‌تق یا ترکیدن می‌شنوید، باید به آن توجه کنید. اگر صدای مفاصل با درد یا ناراحتی همراه نباشد، احتمالاً آسیبی اتفاق نیفتاده است. اما در برخی موارد صدای مفصل نشان‌دهنده کمبود مواد مغذی در بدن است.