سرطان استخوان لگن - علائم و روش‌های درمان

تومور لگن

تومور لگن یکی از رایج ترین انواع تومورهای استخوان است که در درون یاخته های استخوانی لگن شکل می گیرد.

اینگونه تومورها رشد بسیار آهسته ای دارند و به علت مشخصی رخ نمی دهند؛ اما بعد از یافتن علت این تومور تمامیه افرادیه که به این اختلال دچار شده اند به دنبال پاسخ سوال هستند که برای درمان تومور لگن چه باید کرد؟ و همین موضوع باعث شده ما نیز در این مقاله به برررسی این سوال رایج در میان اینگونه بیماران باشیم.

هر چند تومورهای استخوانی لگن یک بیماری خطرناک است اما با این وجود اغلب تومورهای ایجاد شده در این ناحیه از بدن جزو تومورهای خوش خیم هستند و عموما خطری را برای بیمار به همراه ندارد و در صورتی که به موقع درمان شود به بافت های سالم اطراف استخوان آسیبی نمی رساند.

درمان پرتهاجمی و به موقع این اختلال زمانی ضرورت می یابد که رشد این تومورها بر بافت های سالم اطراف لگن فشار بیاورد.

در اغلب موارد تومورهای لگن نیاز به درمان ندارند و فقط باید تحت معاینات منظم قرار بگیرند. زیرا همان طور که اشاره شد اینگونه تومورها رشد آهسته ای دارند و با گذشت زمان هیچ گونه مشکلی را برای بیمار ایجاد نمی کنند.

جراح ارتوپد برای بیماران خاصی از روش های جراحی برای درمان تومور لگن استفاده می کند تا بدین طریق از شکستگی لگن و کار افتادگی بیمار جلوگیری کند.

حتما بخوانید: علائم شکستگی لگن

علائم سرطان استخوان لگن

تومور استخوان لگن زمانی ایجاد می شود که سلول های استخوانی از تقسیم طبیعی خارج شوند و توده های استخوانی را تشکیل دهند. از رایج ترین تومورهای لگن می توان به یوئینگ سارکوم و کندروسارکوما اشاره کرد.

تومور یوئینگ سارکوم بیشتر در افراد جوان بین 5تا20سال دیده می شود و جزو تومورهای خوش خیم هستند اما کندروسارکوما بیشتر در افراد بالای 40سال دیده می شود.

خوشبختانه اغلب تومورهای استخوانی خوش خیم هستند و قابلیت انتشار و پخش شدن به سایر نقاط بدن را ندارند  و درصد خیلی کمی از این نوع تومورها قابلیت انتشار به سایر نقاط بدن و تخریب بافت طبیعی استخوان را دارند با این وجود هنوز برخی افراد گمان می کنند تومورهای لگن تنها با جراحی و شیمی درمانی بهبود می یابند و هیچ راه دیگری برای مقابله با این اختلال وجود دارند و بسیار مضطرب هستند و این سوال را به طور مکرر از جراح ارتوپد خود سوال می کنند که برای درمان تومور لگن چه باید کرد؟

برای درمان تومور لگن باید ابتدا با علائم تومور آشنا شوید؛ از رایج ترین علائم اینگونه تومورهای لگن می توان به:

• درد شدید و تشدید شونده در ناحیه لگن
• درد نقطه ای در ناحیه ای که تومور وجود دارد
• دردهای که با انجام فعالیت تشدید می یابد
• دردهایی که باعث بیدار شدن بیمار از خواب می شود.
• شکننده بودن استخوان لگن به دلیل ضعیف شدن استخوان
• تب و تعرق شبانه
• تورم و التهاب شدید در محل بروز تومور
• لنگیدن و اختلال در راه رفتن و ایستادن

آیا سرطان استخوان لگن کشنده است؟

در عارضه تومور لگن، سلول های سالم لگن دچار تغییراتی شده و به صورت غیر قابل کنترل شروع به رشد می کنند؛ این عارضه می تواند خوش خیم یا بدخیم باشد. از این رو برای پاسخ به این سوال و اینکه برای درمان تومور لگن چه باید کرد؟ ابتدا باید بدانیم تومور لگن از کدام نوع است و چگونه رشد می کنند.

تومور کندروسارکوما ، سارکوم یوئینگ و میلیوم مولتیپل سه نوع از شایع ترین انواع تومورهای استخوانی لگن هستند که راههای درمان و منشاشان با یکدیگر متفاوت است. این تومورها شامل:

تومور کندروسارکوما

 تومور کندروسارکوما جزو تومور های بدخیم هستند و عمدتا از غضروف تشکیل می شوند. اینگونه تومورها بیشتر در افراد مسن و افراد بالای چهل سال رخ می دهد و به ندرت در نوجوانان و جوانان دیده می شود.

به دلیل بدخیم بودن این نوع تومور کشنده بودن آن نسبت به دیگر تومورهای لگن، بیشتر است و در صورتی که به موقع درمان نشود ممکن است به سایر نقاط بدن همچون ریه متاستاز کند.

تومور سارکوم یوئینگ

این نوع تومور نیز جزو تومورهای بدخیم استخوان است و با خاصیت بدخیمی که دارند می تواند به سایر نقاط بدن گسترش یابد. این تومور در هر استخوانی می تواند بروز کند اما شیوع آن در استخوان های پهنی همچون لگن و ران بیشتر است.

لنگیدن بیمار از شایع ترین علائم اینگونه تومورهاست که وقتی تومور در ناحیه لگن ظاهر می شود باعث تورم و درد محل دردناک می شود.

تومور میلوم مولتیپل

یکی از خطرناکترین و کشنده ترین تومورهای لگن میتوان به این نوع تومور اشاره کرد زیرا براثر این سرطان تمامی بخش های لگن درگیر می شوند از این رو می توان اینگونه تومور را به عنوان یک سرطان منتشره لگن که تمامی اسکلت را درگیر می کند؛ شناخت.

درمان به موقع این عارضه به منظور پیشگیری از بدتر شدن شرایط بیمار و جلوگیری از ضعیف شدن و شکننده شدن استخوان بسیار اهمیت دارد.

تشخیص تومور لگن

تشخیص تومور لگن از طریق معاینه بالینی بیمار و تصویربرداری از لگن صورت می گیرد؛ جراح ارتوپد بعد از مصاحبه با بیمار و معاینه او تا حدودی به وجود تومور لگن شک می کند؛ در این صورت با بهره گیری از روش های تصویربرداری و آزمایشگاهی به وجود یا عدم وجود بیماری پی می برد. از رایج ترین روش های تشخیص تومور لگن شامل:

رادیوگرافی ساده

روش تشخیص تومور لگن به کمک این روش تصویربرداری بدین صورت است که پزشک با مشاهده تغییرات و تراکم موجود در استخوان تا حدودی به وجود تومور پی می برد.

سی تی اسکن

سی تی اسن با تصاویر دقیقی از سطح مقطع استخوان ایجاد می کند؛ جراح ارتوپد می تواند جزئیات بسیار دقیقی از استخوان را مشاهده کند و در مورادی ممکن است به وجود توده های اضافی در لگن نیز پی ببرد.

ام آر آی

ام آر آی یکی از بهترین و کم خطرترین روش های تصویربرداری از استخوان است که جراح ارتوپد به کمک آن می تواند تشخیص دهد تومور تا چه حد پیشروی کرده و در چه محل هایی قرار دارد.

اسکن هسته ای

به کمک این روش میزان انتشار تومور لگن مشخص می شود و در صورتی که سرطان به بافت های دیگر بدن متاستاز کنند می توانند آن را مشخص کند.

پت اسکن یا توموگرافی

یکی از تخصصی ترین روش های تشخیص تومور استخوان، پت اسکن یا توموگرافی است که برای انجام آن به بیمار نوعی قند به نام گلوگز تجویز می شود که با جذب گلوگز توسط سلول های بدن، یک اتم آن را رادیواکتیو می کند. فرآیند تشخیص این روند بدین صورت می باشد که سلول های سرطانی سوخت و ساز بیشتری دارند از این رو بیشتر از سلول های طبیعی قند را جذب می کنند.

بیوپسی از استخوان

تشخیص دقیق نوع تومور و درجه تومور استخوان لگن، تنها از طریق گرفتن نمونه از استخوان یا بپوسی از استخوان صورت می گیرد همچنین در مورادی که جراح ارتوپد تشخیص دهد برای درمان تومور لگن چه باید کرد نیز باید از این روش تشخیصی استفاده کند؛ زیرا تا زمانی که تشخیص به موقع نوع تومور مشخص نشود؛ نمی توان به درستی روش درمانی را تعیین کرد.

سرطان استخوان لگن چگونه درمان می شود؟

برای درمان تومور لگن باید هر چه سریعتر به یک جراح ارتوپد مراجعه کرد؛ جراح ارتوپد بسته به نوع، میزان پیشرفت و شرایط بیمار بهترین روش درمانی را ارائه می دهد. از عمده ترین روش های درمان این نوع تومور می توان به:

عمل جراحی

از روش جراحی برای درمان تومور لگن بیشتر در درمان تومورهای خوش خیم و غیرتهاجمی استفاده می شود زیرا تومورهای خوش خیم به صورت بافتی در داخل استخوان قرار دارند و به کمک جراحی میتوان این توده های اضافی را استخوان جدا کرد. البته در مواردی از این روش برای درمان برخی از تومورهای بدخیم استخوان لگن نیز استفاده می شود.

جراحی برای درمان تومور لگن با هدف تخلیه و خارج کردن توده های اضافی از استخوان صورت می گیرد بدین صورت که جراح ارتوپد با تراشیدن سطح داخلی حفره ها و خارج کردن محتویات تومور، حفره خالی را با پیوند استخوانی پر می کند.

چنین روشی در زمانی که تومورهای لگن از نوع خوش خیم باشد انجام می شود اما در تومورهای بدخیم وضعیت کمی متفاوت است؛ زیرا اینگونه تومورها می توانند بتدریج استخوان را ضعیف کنند و سبب شکسته شدن استخوان شوند و جراحی کردن یک استخوان شکسته بسیار سخت تر و خطرناکتر از استخوان سالم است و به سختی جوش می خورد. انجام جراحی برای درمان تومور لگن بدخیم از طریق کارگذاری ابزار های فلزی صورت می گیرد.

در صورتی که تومور بزرگ باشد و یا به اعصاب و عروق خونی تهاجم کرده باشد؛ در اینصورت جراح با قطع کردن عضو از پیشرفت کردن بیماری جلوگیری می کند.

شیمی درمانی

از این روش تنها برای درمان تومورهای بدخیم استفاده می شود. در شیمی درمانی از داروهای مخصوص جهت از بین بردن و کوچک کردن تومور استفاده می شود. البته همیشه شیمی درمانی بعد از جراحی انجام نمی شود در مورادی ممکن است به دلیل بزرگ بودن تومور، جراح ارتوپد  دستور دهد که تومور را از طریق شیمی درمانی کوچک کنند تا راحتر بتوان با تجهیزات جراحی اقدام به برداشتن آن نمود.

رادیوتراپی

یکی از معمول ترین روش های درمان تومور بدخیم، پرتودرمانی است که با کشتن سلول های در حال تقسیم جلوی رشد سلول های سرطانی موجود در لگن گرفته می شود. کشته شدن تومورها از طریق رادیوتراپی  با تابش اشعه ایکش در بدن انجام می شود. زمانی که این اشعه در بدن تابیده می شود مولکول هایی به صورت رادیکال آزاد تولید می شوند که این مولکول ها موجب آسیب دیده DNA  سلول های سرطانی می شوند.